By 
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
Ο πολιτικός συντάκτης ή ο αναλυτής που θέλει να γράψει σήμερα για τον ΣΥΡΙΖΑ, έχει ένα θεμελιώδες πρόβλημα που δεν συναντάται σε κανέναν άλλον πολιτικό σχηματισμό της χώρας. Αυτά που θα γράψει στο μέσον της βδομάδας είναι πολύ πιθανό να μην ισχύουν διόλου το Σαββατοκύριακο. Αυτά που θεωρούνται δεδομένα την Πέμπτη να είναι ξεπερασμένα το Σάββατο κι εκείνα που μοιάζουν αδύνατα την Παρασκευή να αποτελούν την πραγματικότητα της Κυριακής. Ο ΣΥΡΙΖΑ των ημερών μας, είναι το συνώνυμο της κινούμενης άμμου, κανένας δεν ξέρει τι του ξημερώνει η κάθε μέρα.
Εντάξει, θα πείτε, στην ζωή των ανθρώπων, των ομάδων, των κοινωνιών, των πολιτικών σχηματισμών, πάντα προκύπτουν δύσκολες, αλλοπρόσαλλες ή μεταβατικές περίοδοι που τα πράγματα είναι υπό διαμόρφωση. Ναι, μόνο που στον ΣΥΡΙΖΑ αυτό συμβαίνει πλέον χωρίς σταματημό έναν ολόκληρο χρόνο. Από πέρυσι το καλοκαίρι που παραιτήθηκε ο Αλέξης Τσίπρας και προκηρύχθηκαν εκλογές για την ηγεσία, το κόμμα αυτό δεν έχει γνωρίσει ειρήνευση. Επί έναν ολόκληρο χρόνο, στην Κουμουνδούρου τρώνε τις σάρκες τους, σε μια εσωτερική μάχη δίχως ορατό τέλος.
Το ομολογούν και οι πιστοί οπαδοί τους, το παραδέχονται ακόμα και οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές των εμφυλίων που ξεσπούν κάθε τόσο. «Αυτό δεν είναι κόμμα, είναι πια κάτι άλλο.» Η εικόνα του πάλαι ποτέ κραταιού και συνεκτικού (αν δούμε πως έχει καταντήσει σήμερα) Τσιπρικού ΣΥΡΙΖΑ, έχει δώσει την θέση του σε ένα ομοίωμα της παλιάς φεουδαρχικής Ευρώπης του μεσαίωνα. Μικρά ή μεγαλύτερα φέουδα και ημιανεξάρτητα τιμάρια που πολεμούν διαρκώς μεταξύ τους, μ’ έναν βασιλιά στην κορυφή να προσπαθεί να επιβάλλει την εξουσία του πότε σφάζοντας και πότε μοιράζοντας προνόμια. Πότε πολεμώντας και πότε καταφεύγοντας σε διαπραγματεύσεις.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο Σύριζα είναι πάλι σε στιγμή κορυφαίας εσωτερικής κρίσης. Μια μεγάλη μάζα παλιών στελεχών, οι «87», αμφισβητούν ευθέως τον αρχηγό Κασσελάκη, του λένε ότι εξευτελίζει το κόμμα και του ζητούν να φύγει. Εκείνος τους κατονομάζει ως υπονομευτές και ετοιμάζεται να τους διαγράψει. Αυτοί σκέπτονται και την πιθανότητα να αποχωρήσουν μόνοι τους (κι ας μην το λένε δημοσίως), όμως η καταβαράθρωση της άλλης ομάδας που είχε φύγει παλιότερα και έφτιαξε την «Νέα Αριστερά» τους προβληματίζει. Επί του παρόντος παραμένουν στο μαντρί, κράζοντας τον βοσκό.
Την ίδια στιγμή, το πιο ισχυρό στέλεχος του κόμματος (ως προς το λαϊκό του έρεισμα στον εναπομείναντα κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ), ο πολλά βαρύς Παύλος Πολάκης, από υποστηριχτής και μέντορας του αρχηγού μεταπήδησε στο στρατόπεδο αυτών που θέλουν να τον διώξουν. Προανήγγελλε πρόταση μομφής κατά του Κασσελάκη στην επόμενη Κεντρική Επιτροπή και δεν έκρυψε την πρόθεση του να διεκδικήσει την αρχηγία του κόμματος αφού πρώτα αποκεφαλίσει τον σημερινό. Οι «87» στηρίζουν μεν την πρόταση μομφής του Πολάκη, αλλά δεν μπορούν ούτε να διανοηθούν την πιθανότητα να τον χρίσουν αρχηγό τους. Θα τον στηρίξουν στην μάχη εκδίωξης Κασσελάκη κι ύστερα θα προτείνουν κάποιον δικό τους.
Ο πρώην αρχηγός Αλέξης Τσίπρας κάθεται στην γωνιά του και περιμένει. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι κινεί υπογείως τα νήματα για την πτώση Κασσελάκη, μέσω των «87» και όχι μόνο, άλλοι διατείνονται ότι ο ιστορικός αρχηγός και σύμβολο του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος εξουσίας, βρίσκεται σε στρατηγική αμηχανία και απόλυτο κενό τακτικής. Βλέπει το δημιούργημα του να καταρρέει, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν ήταν στα σχέδια του να επανακάμψει στον ΣΥΡΙΖΑ που εγκατέλειψε μετά από έξι συνεχείς ήττες. Μετά την αποχώρηση του πρόσβλεπε σε μια μεγάλη συμμαχική Κεντροαριστερά της οποίας θα μπορούσε να χριστεί ηγέτης, πλην και αυτό το σχέδιο προϋπέθετε έναν Σύριζα με ικανό πολιτικό εκτόπισμα.
Αυτή την στιγμή κανένας δεν ξέρει τι ακριβώς σκέφτεται ή σχεδιάζει ο Αλέξης (αν σχεδιάζει κάτι), το μόνο σίγουρο είναι ότι βρίσκεται σε πλήρη ρήξη με τον διάδοχο του Κασσελάκη. Ο οποίος Κασσελάκης, τον θεωρεί ιθύνοντα νου της υπονόμευσης του και κατά τούτο δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα να υποσκάψει την φήμη του και να λοιδορήσει την πρωθυπουργική του θητεία. Η φανερή αλλά και υπόγεια μάχη που δόθηκε για τα μαύρα ταμεία και για μέσα ενημέρωσης του ΣΥΡΙΖΑ, με πρωτοφανή ξεμπροστιάσματα και τρομερούς υπαινιγμούς ανάμεσα στις δύο ομάδες, έδειξε ότι ανάμεσα στους δυο εξελίσσεται πλέον μια προσωπική μάχη ζωής και θανάτου.
Και καταλήγουμε στον τύποις βασιλιά του φεουδαρχικού ΣΥΡΙΖΑ, τον Στέφανο Κασσελάκη. Τον εξ Αμερικής προερχόμενο, για τον οποίον ο Κούγιας είχε πει εύστοχα «ήρθε για διακοπές στην Ελλάδα και πήρε ένα κόμμα». Είναι αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά βουλευτής δεν είναι. Όταν εκλέχτηκε διατυμπάνιζε πως αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα, εκ των υστέρων όμως αποφάσισε ότι επιβάλλεται να μπει στην Βουλή, υποχρεώνοντας μια σειρά από στελέχη που βρίσκονταν πριν απ’ αυτόν στην λίστα Επικρατείας να παραιτηθούν. Δεν το έκαναν φυσικά, και αυτό ο Κασσελάκης το χρεώνει στον Τσίπρα προσωπικά, θεωρώντας ότι αυτός τους καθοδηγεί να τον αφήσουν στην απ’ έξω και να αντισταθούν στις πιέσεις του.
Ο Κασσελάκης θεωρεί ότι απέναντι στους «87» που τον υπονομεύουν, έχει τους απλούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ με το μέρος του. Ενδεχομένως να ισχύει, γι αυτό και όλες του οι κινήσεις δείχνουν ότι απεργάζεται την εκδίωξη τους απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρεί ότι το ποσοστό του κόμματος στις Ευρωεκλογές είναι καθαρά δικό του και ότι στηριζόμενος σ’ αυτό μπορεί να εκπαραθυρώσει τους «υπονομευτές», του «διαπλεκόμενους» και τους «οπαδούς ενός Κεντραοριστερού χυλού», όπως ευθέως τους κατονομάζει. Γι αυτό και είναι απολύτως ερειστικός και επιθετικός απέναντι τους. Ξέρει βέβαια ότι είναι ιστορικά στελέχη, πιστεύει όμως ότι οι απλοί οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ τα έχουν βαρεθεί και ότι δεν θα ιδρώσει κανενός ψηφοφόρου το αυτί αν τους διαγράψει.
Αντιθέτως, ο Στέφανος Κασσελάκης χάνει αυτομάτως την αυτοπεποίθηση του μόλις βρεθεί απέναντι στον παλιότερο υποστηριχτή του Παύλο Πολάκη. Μπροστά στον αψύ Σφακιανό με την ασυγκράτητη γλώσσα και την κουτσαβάκικη συμπεριφορά, ο αρχηγός ξάφνου νιώθει σαν να μην διαθέτει στράτευμα, ότι ο Σφακιανός μπορεί να του το αρπάξει με μια κίνηση. Γι αυτό και στην περίπτωση Λινού τον διέγραψε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα αλλά τον άφησε στην Κεντρική Επιτροπή, γι αυτό και στις ευθείες προκλήσεις του Πολάκη ο Στέφανος δεν απαντά με τον γνωστό τσαμπουκά του, αλλά με μια μόνιμη έκφραση καλής θέλησης «να τα βρουν». Βεβαίως, ο Πολάκης έχει πια στυλώσει τα πόδια και όπως φαίνεται έχει βάλει πλώρη να εκθρονίσει τον βασιλιά. Οι «Κασσελίστας» ελέγχουν το (έκτακτο) Συνέδριο που θα κληθεί να πάρει αποφάσεις για την ηγεσία, αλλά μόνο αν έχει τον Πολάκη στο πλάι του. Με τον Σφακιανό απέναντι, κανένας δεν ξέρει τι συσχετισμοί θα διαμορφωθούν στο ανώτατο όργανο.
Κι όλα αυτά συμβαίνουν, ενώ ο αρχηγός γιορτάζει τους γάμους του με τον Τάιλερ, με τριήμερο τρικούβερτο γλέντι στα Χανιά. Δεκάδες δημοσιογράφοι και κανάλια θα στριμωχτούν στην είσοδο του Βοτανικού Κήπου έξω από τα Χανιά, αλλά ως φαίνεται βουλευτές και στελέχη του Σύριζα δεν έχουν προσκληθεί. Πρόκειται για ένα κατ’ εξοχήν life style γεγονός, που έχει αναστατώσει φωτογράφους, επιχειρηματίες γαμπριάτικων φορεσιών, λουλουδάδες, διακοσμητές γαμήλιων τελετών και ιδιοκτήτες αναπαλαιωμένων αμαξιών της μεγαλονήσου, που δεν σταματούν να κάνουν δελεαστικές προσφορές στο ζευγάρι των νεόνυμφων, ελπίζοντας σε μια καλή διαφήμιση της πραμάτειας τους.
Αν και οι πολιτικοί αντίπαλοι του Κασσελάκη κάνουν ό,τι μπορούν για να του χαλάσουν την ωραιότερη μέρα της ζωής του, οι δυο νεόνυμφοι δεν φαίνεται να χάνουν το κέφι τους. Φάνηκε καθαρά από τις φωτογραφίες που έδωσαν μεσοβδόμαδα στην δημοσιότητα από την καθημερινή τους γυμναστική, στις οποίες Στέφανος και Τάιλερ τα δίνουν όλα για την γράμμωση τους και για την ευεξία τους. Οι φωτογραφίες θα έκαναν πολλούς bodybuilders να αυξήσουν τις δόσεις αναβολικών που παίρνουν, πολλούς Χολιγουντιανούς ηθοποιούς να ζηλέψουν και όλους τους πρώην υπουργούς του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς να φρίξουν για μια ακόμα φορά. Οι πληροφορίες λένε ότι οι περισσότεροι από τους καλεσμένους θα είναι Αμερικάνοι και είναι απορίας άξιον πως αυτοί οι άνθρωποι θα καταφέρουν να χωνέψουν τα τσιγαριαστά κρέατα, τα γαμοπίλαφα, τους μπουμπουριστούς χοχλιούς και τις στάκες που θα σερβιριστούν.
Διαβάζοντας τα παραπάνω, ο αναγνώστης θα επισημάνει ότι περιγράφεται μεν η κατάσταση του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, απουσιάζει όμως εντελώς από όλα αυτά η πολιτική. Ενώ μιλάμε για το δεύτερο κόμμα της ελληνικής Βουλής και για τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Η επισήμανση είναι σωστή και αυτό αναδεικνύει την βαθύτερη τραγωδία του κόμματος αυτού, που δυο φορές ο ελληνικός λαός το έφερε πρώτο με ποσοστά κοντά στο 35-36%. Έχουμε μπροστά μας την απόλυτη απόδειξη ότι χρειάζεται κόπος και χρόνος για να χτιστεί ένα μέγαρο, αλλά με δυο μασούρια δυναμίτη που μπαίνουν μέσα σε δέκα λεπτά το μεγαλοπρεπές χτίσμα μπορεί να γκρεμιστεί σε αξιολύπητα ερείπια.
