Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και βουλευτής του ΜέΡΑ25, Ρένος Χαραλαμπίδης, μιλώντας στην Today Press, αποκαλύπτει άγνωστα περιστατικά από τη ζωή του, τη σχέση του με την πόλη της Αθήνας, του Ζωγράφου και τα σχέδιά του, στη δημοσιογράφο Δήμητρα Κούτρα.
Ακολουθεί η συνέντευξη–συζήτηση με τον Ρένο Χαραλαμπίδη:
Κε Χαραλαμπίδη, είστε γέννημα-θρέμμα Ζωγραφιώτης; Πώς ήταν η αίσθηση να μεγαλώνει στη γειτονιά του Ζωγράφου ένα παιδί, εκείνη την εποχή;
Η περιοχή του Ζωγράφου ήταν μια γειτονιά που συγκέντρωνε όλες τις κοινωνικές τάξεις, αλλά και όλα τα καλά και άσχημα ενός δήμου τόσο κοντά στο κέντρο της Αθήνας. Πάντα νιώθω ευγνώμων που μεγάλωσα σε αυτή τη γειτονιά. Θυμάμαι ακόμα τις μονοκατοικίες και την Πολυτεχνειούπολη που χτιζόταν και ως παιδιά παίζαμε στις οικοδομές. Ήταν τόπος μεγάλης παιδικής περιπέτειας!
Έπαιξε κάποιο ρόλο στη διαμόρφωση της καλλιτεχνικής σας πλευράς η περιοχή; Και αν ναι, ποια συγκεκριμένα βιώματα;
Το Ζωγράφου ήταν γεμάτο σινεμά και θέατρα. Αυτό ήταν καθοριστικό στις επιρροές μου. Επίσης, υπήρχε έντονη δραστηριότητα. Ας θυμηθούμε τον ιστορικό δίσκο του Πουλικάκου «Crazy love στου Ζωγραφου», που ηχογραφήθηκε ζωντανά στο γήπεδο μπάσκετ. Εκεί, όπου αρκετά χρόνια μετά, θα εμφανιζόταν ο Αντετοκούνμπο.
Η επόμενη καλλιτεχνική σεζόν, πού σας βρίσκει και πού θα σας απολαύσουμε φέτος το καλοκαίρι;
Το καλοκαίρι αυτό, θα ετοιμάσω τα γυρίσματα της επόμενης ταινίας μου. Το περσινό καλοκαίρι ταξίδεψα σε όλη την Ελλάδα με τον «Πέτρο και τον λύκο», μία καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία που με φόρτωσε με πολλή κούραση και διάθεση να καθίσω στο σπίτι μου.
Πείτε μου την ιστορία της γέννησης σας, γιατί έχουμε ακούσει πως είναι πάρα πολύ συγκινητική.
Είναι με λίγα λόγια η ιστορία μιας γυναίκας που ήθελε να γίνει μητέρα και δεν μπορούσε. Όμως, η βαθιά της πίστη στον Θεό της το επέτρεψε.
Όσον αφορά τις αρνητικές κριτικές που δεχτήκατε στο ξεκίνημα της καριέρας σας, στον χώρο του κινηματογράφου, ως ηθοποιός, τι έχετε να πείτε;
Με την ωριμότητα που έχω, μετά από 30 χρόνια καλλιτεχνικής πορείας, συνειδητοποιώ ότι οι κακές κριτικές της αρχής μου έδωσαν το πείσμα να συνεχίζω με ορμή νικητή!
Πείτε μου για τα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης στον χώρο του θεάτρου.
Ο χώρος του θεάτρου έζησε μια μεγάλη κάθαρση. Ήταν αναγκαίο. Όλα βγήκανε στο φως και στο τέλος ο χώρος μας θα βγει ακόμα πιο λαμπρός και καθαρός!
Αγαπημένη διαδρομή με το αυτοκίνητο στην Αθήνα;
Η άνοδος και κάθοδος στα Τουρκοβούνια.
Η καλύτερη θέα στην Αθήνα;
Υποθέτω από την ταράτσα του μοναδικού μας ουρανοξύστη. Δεν έχω πάει ποτέ. Ίσως η τελευταία απάτητη αθηναϊκή κορυφή.
Τι σας ζορίζει και τι σας χαλαρώνει στην Αθήνα;
Με ζορίζει ο χαζοτσαμπουκάς των αλλοπρόσαλλων οδηγών με υπερεγώ. Με χαλαρώνουν κάτι ξεχασμένα σιντριβάνια, που ακόμα το παλεύουν.
Ο αγαπημένος σας περίπατος στην Αθήνα;
Έχω αρχίσει να κόβω βόλτες στα πέριξ της Ομόνοιας. Μια κάποτε ένδοξη γειτονιά που έχει και πάλι αρχίσει να βρίσκει το φως της. Χαρτογραφώ παλιές κινηματογραφικές αίθουσες, που αρκετές δεκαετίες, το έχουν γυρίσει στο πορνό. Σχεδιάζω την «αποτσοντοποίηση» της Ομόνοιας.
Ποιο είναι το πρώτο αθηναϊκό στιγμιότυπο που θυμάστε;
Να έχω χαθεί στην πλατεία Συντάγματος και η μητέρα μου, μυστικά, να με φωτογραφίζει με έναν πλανόδιο φωτογράφο. Περίπου 2 χρόνων. Φορούσα ένα υπέροχο άσπρο παλτουδάκι. Άρχισα να τρέχω μακριά από τη μαμά μου με αυτοπεποίθηση. Αυτή με άφησε και είπε στον πλανόδιο φωτογράφο να οπλίσει την κάμερα. Όταν λίγα μέτρα πιο κάτω χάθηκα και άρχισα να κλαίω, όλα ήταν έτοιμα για τη λήψη. Για να θυμάμαι την πρώτη φορά, που ανέλαβα μία ευθύνη.
Τα 3 πράγματα που σας αρέσουν περισσότερο στην πόλη.
Η πόλη μοσχοβολάει την άνοιξη. Και δεν μιλάω μόνο για τις νεραντζιές του κέντρου, αλλά για φυτά και δέντρα που τα περνάς απαρατήρητα. Το τελεφερίκ του Λυκαβηττού. Πολυτέλεια! Η ζωή στις ταράτσες.
Τα 3 πράγματα που αν έλειπαν, θα έκαναν την Αθήνα λίγο ομορφότερη.
Η ακαταστασία στις ταράτσες. Δεν εννοώ τις κεραίες που τις λατρεύω, αλλά ξεχασμένα μπουριά κ.λπ. Τα δέντρα που κρύβουν τον ναό του Θησείου. Το τουρλουμπούκι στα δήθεν γκράφιτι.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press του Σαββάτου