0

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press

του Ανδρέα Μαζαράκη

Για αιώνες, η Ανατολή και η Δύση αγωνίζονταν μεταξύ τους για τον έλεγχο της τεράστιας περιοχής που εκτείνεται από τη Βαλτική μέχρι τα Βαλκάνια, μιας περιοχής πλούσιας σε ανθρώπινους και βιομηχανικούς πόρους και στρατηγικής σημασίας και για τις δύο πλευρές, είτε για τη Ρωσία είτε για τη Δύση.

Μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Κόκκινος Στρατός, με τον πατέρα της νίκης Στρατάρχη Γκεόργκι Ζούκοφ, έδωσε το δικαίωμα στη Ρωσία να ελέγχει την Ανατολική Ευρώπη. Αυτό το κρίσιμο αποτέλεσμα του πολέμου δεν το δέχτηκαν ποτέ, στην ουσία, οι Δυτικοί και γεννήθηκε ο Ψυχρός Πόλεμος.

Η Δύση, με προεξάρχουσα την Αγγλοαμερικανική συμμαχία, δεν ήταν διατεθειμένη να δεχθεί τη ρώσικη κυριαρχία στην Ανατολική Ευρώπη. Ήθελαν να διατηρήσουν την προπολεμική κοινωνική δομή. Ήθελαν, εν ολίγοις, η Ανατολική Ευρώπη να συνεχίσει να λειτουργεί ως οικονομική αποικία της Δύσης, συνεισφέροντας πρώτες ύλες, τις οποίες η Δύση θα μετέτρεπε σε τελικά προϊόντα που θα πωλούνταν με υψηλά κέρδη στην Ανατολή. Η ατομική βόμβα ήταν δώρο Θεού για τους Αμερικάνους, αφού τους έδωσε τη δυνατότητα να επιβάλουν τη θέλησή τους ως οι απόλυτα τεχνολογικά δυνατοί. Η Αμερική θα μπορούσε να διατηρήσει μια ισχυρή θέση στην Ευρώπη χωρίς να χρειάζεται να έχει εκεί μαζικό στρατό.

Όμως, οι ατομικές βόμβες της περιόδου 1945-1949 δεν ήταν αρκετά ισχυρές για να αποτρέψουν τους Ρώσους, ούτε η Αμερική διέθετε αρκετές από αυτές για να θεσπίσει ένα πραγματικά μαζικό πρόγραμμα αντίποινων. Αυτές οι αλήθειες συνειδητοποιήθηκαν σταδιακά, καταρχάς από τους πολιτικούς. Γρήγορα αποδείχθηκε ότι η αμερικάνικη επιρροή δεν θα ήταν ποτέ τόσο μεγάλη όσο φάνταζε. Τις επόμενες δύο δεκαετίες οι Αμερικάνοι ηγέτες, αλλά και ο λαός, αναγκάστηκαν να πάρουν αυτό το πικρό μάθημα. Το Βιετνάμ θα ήταν η απόλυτη απόδειξη της αδυναμίας της Αμερικής να αναγκάσει τους άλλους να κάνουν ό,τι επιθυμεί. Η διαδικασία είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα, το 1945, με την προσπάθεια του Χάρυ Τρούμαν να διαμορφώσει την πορεία των γεγονότων στην Ανατολική Ευρώπη.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ

You may also like

ΑΛΛΑ ΑΡΘΡΑ ΑΠΟ: Απόψεις