Τα γήπεδα και ο παράφρων

Δυο γήπεδα και μια παράφρων μεταβλητή. Να μια γλαφυρή αλλά και ακριβοδίκαιη περιγραφή του πολιτικού μας σκηνικού, το οποίο όλοι ψάχνουν να διαβάσουν, να αποκρυπτογραφήσουν, να  προβλέψουν. Αυτή η περιγραφή μοιάζει με γρίφο, αλλά τελικά δεν είναι. Προβλέψιμα πράγματα. Ποια είναι τα δυο γήπεδα; Το ένα είναι της οικονομίας και ανήκει καθ’ ολοκληρίαν στην κυβέρνηση. Το άλλο είναι των παρακολουθήσεων και ανήκει κατά κυριότητα σ’ όλη την αντιπολίτευση, αλλά με 100% επικαρπία από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και η παράφρων μεταβλητή; Μα φυσικά ο Εντρογάν. Που απειλεί να δημιουργήσει ένα δικό του γήπεδο, το οποίο θα σαρώσει τα άλλα δυο.

Ο πρωθυπουργός η οικονομία και η ανάπτυξη

Πάμε από την αρχή, για να αποκωδικοποιήσουμε αυτή την λίγο αλλόκοτη περιγραφή του πολιτικού μας σκηνικού. Ο Μητσοτάκης έχει ανοίξει το δικό του γήπεδο, έχει βάλει την κυβερνητική του ομάδα να παίζει μπάλα και περιμένει τον κόσμο να γεμίσει τις κερκίδες του. Είναι το γήπεδο της οικονομίας, των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης και των τεράστιων παροχών προς τις κοινωνικές ομάδες, σε μια περίοδο διεθνούς οικονομικής και ενεργειακής κρίσης. Δεν είναι διόλου εύκολο, μια ολόκληρη Ευρώπη κλυδωνίζεται και παραπαίει, ακριβώς απ’ αυτά που για τον Μητσοτάκη αποτελούν συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων του. Ο πρωθυπουργός παλεύει με νύχια και με δόντια, ο κόσμος να μαζευτεί στις δικές του κερκίδες, να θεωρήσει ότι το μεγάλο και ουσιαστικό παιχνίδι είναι αυτά τα ζητήματα.

Το πεδίο των παρακολουθήσεων

Ο Τσίπρας και ο Ανδρουλάκης, έχουν δικό τους γήπεδο. Αυτό των παρακολουθήσεων. Εκεί παίζουν εδώ και καιρό, άλλωστε είναι το μόνο που τους έχει δώσει ένα κάποιο αποτέλεσμα μετά από τριών χρόνων άκαρπες προσπάθειες να υπερκεράσουν τον Κυριάκο. Γι αυτό και θέλουν να δουν την ελληνική κοινωνία να γεμίζει τις δικές τους κερκίδες, κατά την γνώμη τους κάθε άλλο ζήτημα είναι άνευ σημασίας. Ούτε η οικονομία μετράει, ούτε η πολιτική σταθερότητα, αυτό που προέχει σήμερα είναι να φύγει ο Μητσοτάκης. Τον οποίον Μητσοτάκη ο Τσίπρας λίγο απέχει από το να τον πει Γεώργιο Παπαδόπουλο, εξάλλου στο φεστιβάλ της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για  «γύψο». Άρα η χώρα είναι κάτω από μια χούντα κι όταν υπάρχει θέμα δημοκρατίας όλα τα υπόλοιπα παραμερίζονται.

Μάχη της ατζέντας

Αυτή είναι η μάχη των δύο γηπέδων που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μάχη ατζέντας. Αν τους επόμενους επτά-οκτώ μήνες ως τις εκλογές, η αντιπαράθεση επικεντρωθεί στην οικονομία και στους όρους για την ανάπτυξη της, τότε νικητής θα είναι ο Μητσοτάκης. Υπερέχει σε όλα, εξάλλου έχει να επιδείξει μια ανάπτυξη 6,9% που αν τολμούσε κάποιος να την προβλέψει πέρυσι, θα τον έβγαζαν τρελό. Αν, αντιθέτως, μέχρι τα Χριστούγεννα και το Πάσχα ασχολούμαστε ακόμα με την ΕΥΠ και το Pretador, τότε η μπάλα (άρα και το παιχνίδι) θα παιχτεί στο γήπεδο της αντιπολίτευσης. Στο χορτάρι του οποίου παίζουν όλοι, Τσίπρας, Ανδρουλάκης, Βαρουφάκης, εσωκομματικοί αντίπαλοι του Μητσοτάκη και Κουτσούμπας, όμως την είσπραξη από τα εισιτήρια θα την τσεπώσει μόνο ο Αλέξης. Έξυπνο για τον Τσίπρα, μυστήριο για τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς που καταχαίρονται επειδή θα κερδίσουν μια θέση στο τσεπάκι του Αλέξη.

Στην απέναντι μεριά του Αιγαίου

Και πάμε στην παράφρονα μεταβλητή που είναι ο Ερντογάν στην απέναντι μεριά του Αιγαίου. Είναι ο τύπος που με μια κίνηση του μπορεί να ανατρέψει τα πάντα στην από δω μεριά του αρχιπελάγους. Ο Τούρκος σουλτάνος, με 80% επίσημο πληθωρισμό και 160% ανεπίσημο, με 15 μονάδες δημοσκοπική διαφορά από κάθε του αντίπαλο ενώ πάει σε εκλογές, κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος είναι ικανός να γίνει συνειδητός πρωταγωνιστής στο χειρότερο για μας σενάριο. Προσπαθώντας να αντιστρέψει την τουρκική κοινή γνώμη, να προχωρήσει σε κάποιο βήμα που θα ανατινάξει την περιοχή μας. Και γράφω για ανατίναξη, διότι από την ελληνική πλευρά έχει γίνει σαφές ότι δεν πρόκειται να υπάρξει περιορισμένο και ελεγχόμενο επεισόδιο στην ελληνοτουρκική μεθόριο. Οποιαδήποτε κίνηση τους θα οδηγήσει σε γενικευμένη σύρραξη και γαία πυρί μειχθήτω.

Τα αποτελέσματα μιας θερμής αντιπαράθεσης

Αντιλαμβανόμαστε ότι σε μια τέτοια απευκταία περίπτωση, το γήπεδο στο οποίο θα παιχτούν και οι ελληνικές εκλογές θα είναι αυτό. Σε μια σοβαρή ελληνοτουρκική κρίση, πόσο μάλλον σύρραξη, και τα τηλέφωνα του Ανδρουλάκη ή του Σπίρτζη, αλλά και η τιμή του ρεύματος και των καυσόξυλων θα εξαφανιστούν απ’ το πολιτικό μας προσκήνιο. Τα πάντα θα κριθούν από την έκβαση μιας τέτοιας θερμής αντιπαράθεσης, η οποία θα σφραγίσει τις εξελίξεις αλλά κατά πάσα βεβαιότητα θα πλήξει ανεπανόρθωτα και την οικονομία μας ανεξαρτήτως τελικής έκβασης. Κανένας στην Ελλάδα δεν εύχεται να ζήσουμε τέτοια εξέλιξη, όμως με τον Τούρκο που έχουμε μπλέξει κανένας δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτα.

Καθημερινή εξαλλοσύνη του πολιτικού προσωπικού της Τουρκίας

Μπορεί, εδώ στην Ελλάδα, να καθησυχάζουμε τον κόσμο μας λέγοντας ότι ο Ερντογάν είναι σιγουρατζής και σκυλί που γαβγίζει δίχως διάθεση να δαγκώσει, όμως η καθημερινή εξαλλοσύνη του πολιτικού προσωπικού της Τουρκίας δεν προμηνύει τίποτα καλό.

Η ανθελληνική υστερία έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας η οποία με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε κάποιου είδους ακραία κατάληξη.

Αυτό το «αργά» ή το «γρήγορα» ενδέχεται να κρίνει και τις δικές μας πολιτικές εξελίξεις. Ο Μητσοτάκης συνεχίζει να χτίζει τις διεθνείς μας συμμαχίες και να εξοπλίζει το στράτευμα έναντι αυτού του κινδύνου, δίχως –για να λέμε την αλήθεια- να συναντά ουσιώδεις αντιρρήσεις από την αντιπολίτευση ως προς αυτά. Αυτός άλλωστε ήταν κι ένας βασικός λόγος που δεν τρέχουμε ήδη στις κάλπες, όπως πολλοί πρόβλεπαν την περασμένη άνοιξη. Ο Ερντογάν ψάχνει κενό εξουσίας στην Ελλάδα και προς το παρόν δεν το βρίσκει.

Μέχρι να φτάσουμε στις κάλπες

Η μάχη των δυο γηπέδων λοιπόν μαζί με την αναμονή της τυχοδιωκτικής κίνησης Ερντογάν θα σφραγίσει το επόμενο επτάμηνο-οκτάμηνο μας, μέχρι να φθάσουμε αισίως στις κάλπες.

Οι οποίες δεν ξέρουμε πόσες θα είναι, δύσκολα μία και μοναδική, σχεδόν σίγουρα δύο, διόλου απίθανο και τρεις στην σειρά. Η κυβέρνηση θα μοιράζει δισ. για να βγει ο σκληρός χειμώνας και θα κραδαίνει τον μπαμπούλα της ακυβερνησίας μέσα σ’ έναν κόσμο που κλυδωνίζεται. Η αντιπολίτευση θα θέτει θέμα δημοκρατίας, ελπίζοντας ότι ο Έλληνας θα αξιολογήσει υψηλότερα την κυβερνητική εμμονή στο απόρρητο παρά στην διαχείριση της οικονομίας. Και οι φαντάροι μας θα είναι με το δάκτυλο στην σκανδάλη στα νησιά και στον Έβρο, κυρίως την νύχτα αφού οι απέναντι το ‘χουν συνήθειο να έρχονται νύχτα. Μας περιμένει μια πολύ ενδιαφέρουσα πολιτική σεζόν. Σαν καζάνι μάγισσας που βράζει και κανείς δεν ξέρει τι είδους πλάσμα θα ξεπροβάλει από τους αφρούς του.