By 
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
Βρισκόμαστε μόλις τρεις μήνες πριν από την κρίσιμη μάχη των Ευρωεκλογών που θα γίνουν 8 Ιουνίου. Η κάλπη των Ευρωεκλογών θεωρείται πολλαπλώς κρίσιμη, όχι διότι θα κρίνει κάτι στην ευρωπαϊκή μας πορεία όπως θα έπρεπε, αλλά για τους αιώνια εσωτερικούς πολιτικο-κομματικούς μας λόγους. Θα είναι η τελευταία κάλπη πριν από το 2027, που κανονικά θα γίνουν οι επόμενες εθνικές εκλογές. Στο ενδιάμεσο δεν υπάρχει καμιά απολύτως εκλογική μάχη. Άρα είναι η τελευταία ευκαιρία για όλα τα κόμματα να καταγράψουν τις δυνάμεις τους και να κατοχυρώσουν την θέση τους στο πολιτικό σκηνικό με λαϊκή (και όχι δημοσκοπική) βούλα.
Υπάρχουν ήδη ορισμένα αξιοσημείωτα δεδομένα που ο καθένας τα ερμηνεύει κατά το συμφέρον του, αλλά που για τον ψύχραιμο παρατηρητή προεικάζουν το αποτέλεσμα της κάλπης. Μια σειρά από δημοσκοπήσεις που έχουν δημοσιευτεί κι άλλες κρυφές που καταφθάνουν στα επιτελεία των κομμάτων (τις οποίες μαθαίνουμε εξωδίκως) περιγράφουν ήδη τι θα βγάλει η κάλπη των Ευρωεκλογών, αν φυσικά δεν συμβεί κάτι απρόοπτο και βαθιά ανατρεπτικό. Βεβαίως, καμιά εκλογική μάχη δεν έχει εκ των προτέρων σίγουρο αποτέλεσμα, «η κάλπη είναι γκαστρωμένη» που έλεγε κάποτε και ο Χαρίλαος Φλωράκης.
Τι ξέρουμε ως σήμερα; Πρώτον, ότι σε σχεδόν προεκλογική περίοδο, ο Μητσοτάκης επέλεξε να συγκρουστεί μετωπικά και προς τα δεξιά του και προς τα αριστερά του. Ο ίδιος μίλησε για πολύ μεγάλες μεταρρυθμίσεις (και έχει δίκιο), μόνο που ο γάμος των ομόφυλων εξόργισε τους δεξιούς συντηρητικούς, ενώ τα μη-κρατικά πανεπιστήμια έκαναν έξαλλους τους παραδοσιακούς αριστερούς της χώρας. Κάποιος νουνεχής θα είχε συμβουλεύσει τον Μητσοτάκη να περάσει και τα δυο αυτά νομοθετήματα μετά τις Ευρωεκλογές, αυτός όμως έκανε το ακριβώς ανάποδο. Τα ψήφισε λίγο πριν τις κάλπες, λες και ήθελε να δοκιμάσει την τύχη του.
