By 
Ο οίνος είναι άρρηκτα συνδεμένος με την τέχνη, όχι μόνο της παραγωγής του κρασιού, αλλά και με την ίδια την καλλιτεχνική δημιουργία. Απεικονίσεις οίνου και αμπέλου σε αγγεία της αρχαιότητας, σύγχρονες δημιουργίες με θέμα ή επίκεντρο το κρασί -συμπεριλαμβανομένων ετικετών, φιαλών και ποτηριών-, ετικέτες διακοσμημένες με έργα διάσημων ζωγράφων και καλλιτεχνών, είναι μερικά παραδείγματα που το αποδεικνύουν. Το Κτήμα Σεμέλη, ένα από τα πιο ιστορικά οινοποιεία της Νεμέας, πηγαίνει την τέχνη ένα βήμα πιο πέρα, φιλοξενώντας στους εξωτερικούς χώρους της έργα του Φραντσέσκο Μορέττι (Francesco Moretti), του Ιταλού καλλιτέχνη που εδώ και χρόνια ζει και εργάζεται στο Ναύπλιο. Με αφορμή και την Παγκόσμια Ημέρα Οινοτουρισμού, σήμερα, Κυριακή 13 Νοεμβρίου, το ΑΠΕ-ΜΠΕ παρουσιάζει την επίσκεψη που πραγματοποίησε πρόσφατα, μαζί με άλλους δημοσιογράφους και γευσιγνώστες, στις ανακαινισμένες εγκαταστάσεις του οινοποιείου στο Κούτσι Κορινθίας -ύστερα από πρόσκληση της Σοφίας Στάικου, προέδρου του ΔΣ της ΣΕΜΕΛΗ ΑΕ.
Ο τόπος είναι ιδανικός για καλλιέργεια αμπελιών, οινοποίηση, αλλά και χαλάρωση στο πλαίσιο προγραμμάτων οινοτουρισμού που πραγματοποιούνται στο κτήμα μετά από κράτηση. Η οινοποιητική μονάδα, μαζί με το μεγαλύτερο μέρος των αμπελώνων της, βρίσκονται σε υψόμετρο 600 μέτρων στις πλαγιές των λόφων της ημιορεινής κοινότητας Κούτσι Κορινθίας, που από παλιά φημίζεται ως ο ποιοτικότερος αμπελώνας της περιοχής. «Το Κούτσι θεωρείται από τα καλύτερα αμπελοτόπια της Νεμέας. Ένας λόγος είναι τα άσπρα χώματα που σημαίνει υψηλότερη περιεκτικότητα σε ανθρακικό ασβέστιο, άρα καλύτερη ωρίμανση για τις ερυθρές ποικιλίες», εξήγησε ο οινολόγος του κτήματος, Γιάννης Φλεριανός, κατά την ξενάγησή μας στους εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους της μονάδας, που πραγματοποίησαν μαζί με τον Ηλία Κωσταντόπουλο, γενικό διευθυντή της εταιρείας και τη Μαργαρίτα Συνγκιρίδου, οινολόγο και υπεύθυνη φιλοξενίας.
Ο ίδιος αναφέρθηκε και στις στρατηγικές αποφάσεις που εδώ και χρόνια έχει πάρει το οινοποιείο και οι οποίες αποδείχθηκαν πολύ σωστές. «Η μια απόφαση ήταν το Κούτσι. Η δεύτερη στρατηγική απόφαση ήταν οι δυο βασικές ποικιλίες, το Μοσχοφίλερο από τη ζώνη ΠΟΠ Μαντινείας (σ.σ. από τον αμπελώνα στην Τρίπολη, όπου στα προσεχή πλάνα είναι να δημιουργηθεί ένα νέο οινοποιείο της εταιρείας) και το Αγιωργίτικο από τη ζώνη ΠΟΠ Νεμέας. Μετά από κάποια χρόνια θεωρούμε ότι είναι δυο από τις τέσσερις ποικιλίες – πρεσβευτές του ελληνικού αμπελώνα (οι άλλες δυο είναι το Ασύρτικο και το Ξινόμαυρο). Η τρίτη απόφαση ήταν το gravity floor (σ.σ. οινοποίηση με τη βοήθεια της βαρύτητας χωρίς την παρεμβολή μηχανικών μέσων που καταπονούν τον καρπό), που φτιάχτηκε το 2002, μια εποχή που δεν ήταν τόσο διαδεδομένο στην Ευρώπη, πόσο μάλλον στην Ελλάδα. Τέλος, αυτό που έχει αποφασίσει η ΣΕΜΕΛΗ ως στρατηγικό προσανατολισμό για τα επόμενα χρόνια είναι η βιωσιμότητα. Αναζητάμε το οινοποιείο του μέλλοντος, δηλαδή να πάμε σε μια κατεύθυνση που λέει ‘ναι, έχω ένα πολύ καλό αμπελώνα, κάνω ένα πολύ καλό κρασί, αλλά το κάνω με τον σωστό τρόπο που απαιτούν οι εποχές’. Κι αυτό σημαίνει καταρχάς ουδέτερο ανθρακικό αποτύπωμα», επισήμανε ο Γ. Φλεριανός, αναφερόμενος στην έμφαση που δίνει η μονάδα στην υψηλή ενεργειακή απόδοση και οικονομία, στην ανακύκλωση του χαρτιού, αλλά και στον βιολογικό καθαρισμό του νερού.
Από την επίσκεψη δεν θα μπορούσε να λείψει και η γευσιγνωσία. Δίπλα στο εντυπωσιακό κελάρι με τα εκατοντάδες βαρέλια -«ανάλογα με το κρασί, επιλέγουμε σε τι βαρέλι θα το βάλουμε, μεταχειρισμένο ή καινούργιο, και για πόσο χρόνο», μας εξήγησαν-, βρίσκεται η εξίσου εντυπωσιακή αίθουσα που προσφέρεται για τέτοιες εκδηλώσεις. Το καλό γούστο -με τη σφραγίδα της κ. Στάικου- είναι διάχυτο κι εδώ, όπως και στον χώρο της υποδοχής και των εννέα σουιτών, οι οποίες διατίθενται προαιρετικά και μόνο στο πλαίσιο διοργάνωσης εταιρικών εκδηλώσεων. Σε τέτοιου είδους συναντήσεις, που στοχεύουν στην ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ συνεργατών, απευθύνονται και τα καλλιτεχνικά εργαστήρια που έχει σχεδιάσει ο Φραντσέσκο Μορέτι και θα υλοποιηθούν από την άνοιξη στον υπαίθριο χώρο, ο οποίος προορίζεται για δραστηριότητες team bonding. «Πρόκειται για καλλιτεχνικά εργαστήρια, όπως ζωγραφική στην ύπαιθρο και χαρακτική. Απευθύνονται σε εταιρίες που θέλουν να οργανώσουν ‘εκδρομές’ οι οποίες συνδυάζουν το καλό κρασί και τη δημιουργία. Γιατί, κακά τα ψέματα. Πολλές φορές δουλεύουμε στα ίδια γραφεία και δεν γνωριζόμαστε. Πιστεύω ότι είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να γνωρίσει κανείς τους συνεργάτες του», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Φ. Μορέττι, ο οποίος ξενάγησε την ομήγυρη στην υπαίθρια έκθεση με τα έργα του, κάποια από τα οποία παρουσιάστηκαν το καλοκαίρι στο φεστιβάλ Fichti Art 2022 στις Μυκήνες.
Γλυπτά «ζώα» -αγαπημένη θεματική του καλλιτέχνη- ‘συνομιλούν’ αβίαστα με το περιβάλλον, ένα τοπίο διάστικτο από επιβλητικά βουνά και ονειρικούς αμπελώνες που ανηφορίζουν τις πλαγιές. Ακόμα και τα «ψάρια» του από ξύλο, πηλό και σίδερο βρήκαν τη θέση που τους αρμόζει στο ορεινό τοπίο, δίπλα στην πισίνα. «Λένε ότι το ψάρι ξεχνάει. Παρόλο που ξεχνάει, ακούει τα πάντα, αλλά δεν μπορεί να μιλήσει. Πολλές φορές ακούμε, αλλά δεν έχουμε πρόσβαση να μιλήσουμε, να πούμε τη γνώμη μας. Για μένα είναι μια μεταφορά της καθημερινής ζωής: Κατακλυζόμαστε από πληροφορίες, αλλά δεν είμαστε σε θέση να απαντήσουμε γιατί είμαστε κάπου απομονωμένοι», ανέφερε ο ζωγράφος, γλύπτης και χαράκτης.
Η κίνηση είναι, επίσης, ένα θέμα που τον απασχολεί, όπως δείχνει και ο «κόκορας» με το ανασηκωμένο πόδι, που μοιάζει έτοιμος να βηματίσει. Ορατή είναι επίσης η χρήση υλικών και γραμμών από τις σύγχρονες και παραδοσιακές τέχνες. «Είναι ένα πάντρεμα που το θεωρώ σημαντικό και ωραίο. Η παράδοση πρέπει να συνδυάζεται με τον σύγχρονο κόσμο, γιατί έτσι μπορείς να την προστατεύσεις, να την πας λίγο πιο πέρα», σημείωσε ο καλλιτέχνης. Πιο κάτω τα περίεργα πουλιά – όρνια, που θυμίζουν «λίγο άγγελο και λίγο δαίμονα», στέκονται πάνω σε ένα σιδερένιο σκελετό, συμβολίζοντας, όπως είπε, «τις πολυεθνικές που έρχονται σαν κοράκια όταν μια χώρα είναι σε ανάγκη».
Την υποβλητική και δυστοπική αίσθηση, που ενέτεινε το σκοτάδι το οποίο σιγά σιγά έπεφτε, μετρίασε η «αλεπού» από ατσάλι corten -υλικό που μετά από λίγους μήνες δημιουργεί μια σκουριασμένη εμφάνιση. Σαν έτοιμη να πηδήξει ή να παίξει, η ατσαλένια «αλεπού» αποτέλεσε έμπνευση στον καλλιτέχνη όταν παιδιά από την οικογένεια της ΣΕΜΕΛΗ τού περιέγραψαν γλαφυρά πώς μια άλλη αλεπού, με σάρκα και οστά, τριγύριζε στον χώρο, έτρωγε από όλα και έφερε το … καλλιτεχνικό όνομα Ζακ! Η ξενάγηση έκλεισε με το πιο μεγάλο και εντυπωσιακό έργο του Μορέττι, στην είσοδο του κτήματος, που προκαλεί αίσθηση με τον όγκο και τη θεματική του: Μια τεράστια κατσαρίδα σε στάση εξόντωσης (ανάσκελα), αλλά με κεραίες που εύκολα κουνάει ο αέρας, αποτελεί ένα ειρωνικό σχόλιο του καλλιτέχνη για την ικανότητα κάποιων να επιβιώνουν παντός καιρού και καταστάσεων.
