By 
Το ένα σοκ διαδέχεται το άλλο στον ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτα οι δημοσκοπήσεις, που δεν έδειξαν καμία ανταπόκριση της κοινωνίας στην εκλογή του νέου προέδρου του και έπειτα ο πρώτος γύρος των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, που «λύγισε» τις όποιες ελπίδες ανάτασης, διατηρούσαν στην Κουμουνδούρου.
Μάταια αναζητούν κάποιες ενδείξεις πως ο ΣΥΡΙΖΑ με τον νέο του πρόεδρο, αναπνέει χωρίς βοήθεια και δεν βρίσκεται σε πολιτικό κώμα. Ελπίζουν, όμως, πως μπορεί να αποκτήσει σύντομα πολιτικό στίγμα, να στείλει πολιτικό μήνυμα και να ανταπεξέλθει σε μια υγιή προγραμματική και κομματική ανανέωση. Η ελπίδα άλλωστε πεθαίνει τελευταία, αλλά πεθαίνει…
Είναι νωρίς, λένε οι υποστηρικτές του κ. Κασσελάκη. Και, όντως, είναι νωρίς, αλλά τα πρώτα σημάδια, δεν είναι ευοίωνα. Οι ψηφοφόροι τους δεν τους εμπιστεύτηκαν. Η παρουσία ενός νέου και πολλά υποσχόμενου αρχηγού, δεν ανέκοψε τη καθοδική πορεία του κόμματος.
Υπολογίζεται ότι κατέγραψε, στις περιφερειακές εκλογές απώλειες 5% από τα ποσοστά του Ιουνίου. Οι υποστηρικτές του κ. Κασσελάκη το αποδίδουν στη μειωμένη συμμετοχή, η οποία όμως σε μεγαλύτερο βαθμό, προέρχεται από τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.
Χωρίς να επιρρίπτει κανείς ευθύνες για την νέα ήττα, στον κ. Κασσελάκη, θα πρέπει να προβληματιστεί, γιατί οι ψηφοφόροι πια – και όχι η κοινή γνώμη που εκφράζεται από τις δημοσκοπήσεις- δεν αντέδρασαν θετικά στις περιφερειακές εκλογές, δεν έδωσαν σήμα ελπίδας, αλλά σήμα κινδύνου SOS.
Η απλοϊκότητα των παρεμβάσεών του, ο σχεδόν ανύπαρκτος αντιπολιτευτικός του λόγος, οι ομιχλώδεις απόψεις του, η εγωκεντρική επικοινωνία του, το κενό στοιχειώδους εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης, δεν αποτελούν υποστηρικτικά στοιχεία για την ενίσχυση του αρχηγικού και πολιτικού προφίλ κάποιου που δηλώνει ότι θα… κυβερνήσει τη χώρα. Μοιάζει να «πλατσουρίζει» στα αγριεμένα νερά της πολιτικής, χωρίς μπούσουλα, χωρίς στρατηγική και στο τέλος, ίσως αποδειχθεί και χωρίς σωσίβιο.
Από την άλλη, η πολιτική και κοινωνική ηγεμονία της ΝΔ, δεν αμφισβητήθηκε στις διπλές εκλογές, παρά τα δεινά που επέπεσαν, ως οι «πληγές του Φαραώ», στους πολίτες με τα ακραία καιρικά φαινόμενα το καλοκαίρι. Και δεν αμφισβητήθηκε γιατί οι πολίτες δεν προσβλέπουν σε άλλον, πέραν του Μητσοτάκη, για να ανταπεξέλθει η χώρα σ’ αυτές τις πρωτοφανείς καταστροφές και να διαχειριστεί τις διεθνείς εξελίξεις στη γειτονιά μας, με έναν συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία και μια αιματηρή σύρραξη στη Μέση Ανατολή.
Ο Stefanos και τα λάθη του
Ο ανεπίτρεπτος, για έναν τριανταπεντάρη πολιτικό αρχηγό, λαϊκισμός που επιδείχθηκε στο Βόλο, κάτω από τις κάμερες, με τις γαλότσες και τα φτυάρια στις λάσπες, αποτελεί παρεπόμενο της αδυναμίας του να παράγει πολιτική, που να φτάνει στην κοινωνία και να «κουμπώνει» με τα λαϊκά στρώματα και τις ανάγκες τους.
-Ίσως το DNA του ΣΥΡΙΖΑ να μεταλαμπαδεύεται στον νέο αρχηγό από τους «Ηρακλείς του στέμματος» ή όπως θα έλεγε και ο Stefanos «defenders of the Crown», Πολάκη και Παππά, ίσως να είναι η τελευταία καταφυγή του, μπροστά στην ανυπαρξία πολιτικής πρότασης.
-Η «παραγγελία» μέσω παρένθετης μητέρας «δύο αγοριών» που να μοιάζουν σ’ αυτόν και το σύντροφο του, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, έδειξε περισσότερο, ανωριμότητα και επιστημονική άγνοια, παρά κοινωνική προοδευτικότητα.
-Η αφέλεια, γίνεται και επικίνδυνη, όταν συνοδεύεται από τον εγωκεντρικό χαρακτήρα των μέχρι τώρα εμφανίσεων και κινήσεων του, κάτι που δεν βοηθά ούτε το κόμμα, ούτε τους πολίτες.
-Η ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή, γι αυτόν φαίνεται πως αποτελούσε ένα πολύ μακρινό γεγονός που δεν τον άγγιζε. Τις πρώτες μέρες, που όλη η Δύση έσπευδε να καταδικάσει τη δολοφονική εισβολή της Χαμάς στο Ισραήλ, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Κασσελάκης σιωπούσαν.
Η καθυστερημένη αντίδραση του, έδειξε πως ή δεν αντιλήφθηκε αμέσως το μέγεθος του αιματηρού πολεμικού συμβάντος και τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει στη χώρα μας, ή πως είχε ήδη προσδεθεί στο άρμα του ΣΥΡΙΖΑϊκού διεθνισμού και της αλληλεγγύης προς τους Παλαιστινίους.
Χωρίς ίσως να γνωρίζει αυτός και οι γύρω του, πως η Χαμάς η πιο σκληρή τρομοκρατική οργάνωση καταπιέζει και τους ίδιους τους Παλαιστίνιους. Από το 2006, όταν κέρδισε τις εκλογές, δεν έκανε άλλες μέχρι σήμερα. Σ’ ένα χρόνο μετα τη νίκη της, κατέσφαξε τους πολιτικούς της αντιπάλους, πρώην ηγέτες των παλαιστινίων της Γάζας.
-Κορύφωση της ενασχόλησης του κατά την προεκλογική περίοδο, αποτέλεσε ο καυγάς του με τον Μπέο.
Από τη μια μεριά ο Πολάκης που ρίχνει «κουβάδες σκ@ τά» στους αντιπάλους του δημοσιογράφους, δίπλα του ο κ. Παπάς που έχει καταδικαστεί 13-0 για επιχείρηση χειραγώγησης των μέσων ενημέρωσης και απέναντι του ο Μπέος με τις ομοφοβικές και τραμπούκικες μεθόδους του.
Μπροστά στο κενό
Σ’ αυτό το περιβάλλον συνεργασίας και σύγκρουσης με τα πιο τοξικά πρόσωπα της ελληνικής κοινωνίας βρίσκεται παγιδευμένος ο κ. Κασσελάκης, με δική του ευθύνη. Δική του είναι και η πρωτοβουλία να αναμιχθεί στην ελληνική πολιτική σκηνή, σε ένα κόμμα με βαρύ παρελθόν τοξικότητας και λαϊκισμού, ενώ έχει πλήρη άγνοια – όπως φαίνεται- και για την ιστορία του κόμματος του και για τα προβλήματα της χώρας και της πολιτικής ζωής αλλά και των διεθνών εξελίξεων.
Τα μέχρι στιγμής παραγόμενα αποτελέσματα, από την παρουσία του στην αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαιώνουν την αποδρομή, στην οποία βρίσκεται η πάλαι ποτέ «αυτοκρατορία» της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Οι πιο επιφυλακτικοί ψηφοφόροι της, οδηγηθήκαν στην αποχή, οι πιο αποφασισμένοι «χτύπησαν» την πόρτα του ΚΚΕ. Η αύξηση των ποσοστών του Περισσού, στην μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, την Αττική, με τον υποψήφιο του κ. Πρωτούλη, θα έπρεπε να είχε σημάνει συναγερμό στην Κουμουνδούρου. Αλλά κανέναν ήχο δεν ακούσαμε.
Από την άλλη πλευρά του, το ΠΑΣΟΚ βγαίνει κερδισμένο, τουλάχιστον στις εντυπώσεις με τον υποψήφιο του, κ. Δούκα, να κάνει την έκπληξη και να περνά στο δεύτερο γύρο απέναντι στον ισχυρό, ακόμα, Κώστα Μπακογιάννη.
Η έστω και ελαφρά ενίσχυση, των δυο κομμάτων που βρίσκονται αριστερότερα και δεξιότερα, η απογοήτευση των ψηφοφόρων και η σιωπή της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, που εκφράστηκε στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, δεν προμηνύουν τίποτα καλό για τον κ. Κασσελάκη, που ακόμα προσπαθεί να καταλάβει «τι εστί» , ελληνική πολιτική σκηνή.
Ίσως χρειαστεί περισσότερο από δύο μήνες, που αρχικά είχε υπολογίσει για να μάθει, ίσως και να μην προλάβει. Οι ευρωεκλογές που θα κρίνουν τις ικανότητες του, είναι σε επτά μήνες.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
