By 
Ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα γεννήθηκε στην οργή του μνημονίου και έσβησε, όταν η χώρα ξεπέρασε τον κάβο της χρεοκοπίας και τη μνημονιακή κατοχή. Δικαιώθηκε απολύτως η κα Αχτσιόγλου, που έλεγε πως στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ταιριάζει η κανονικότητα. Φαίνεται τώρα, πως δεν ταιριάζει ούτε στην ίδια, παρότι έκανε μεγάλη προσπάθεια να κρύψει το σκληρό ΣΥΡΙΖΑικό προφίλ και την απέραντη φιλοδοξία της, ανοίγοντας την αγκαλιά της σε όλους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, πέθανε. Ο ίδιος, όμως, όπως διεμήνυσε και ο ξάδερφος Τσίπρας, είναι παρών. «Ο Αλέξης δεν έχει αποστρατευτεί, είναι εδώ». Με ποιό ρόλο δεν μας διευκρίνισε, αλλά μπορεί κανείς να φανταστεί πως θα μπορεί μαζί με τον Πολάκη να παίζουν το δικό τους παιγνίδι, πίσω από τον απολιτίκ Κασσελάκη.
Κανείς πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ που παραιτήθηκε, γιατί έχασε τις εκλογές, δεν δήλωσε «παρόν» στις πολιτικές εξελίξεις. Ο κ. Τσίπρας βιάστηκε να το δηλώσει, πριν ακόμα ολοκληρωθεί η διαδικασία εκλογής του επόμενου προέδρου, δείχνοντας πως η προτίμηση του ταυτίζεται με αυτή του κ. Πολάκη. Το ερώτημα είναι αν τους ανεχθεί για πολύ ο νέος αρχηγός ή θα χρειαστεί τη στήριξη τους.
Ο πόλεμος των «τρολς»
Αν όλα όσα γράφονται στα φιλικά μέσα ενημέρωσης του ΣΥΡΙΖΑ έχουν δόση αλήθειας κι αν στην προεκλογική κούρσα στρατεύτηκαν τα συριζέϊικα «τρολς» υπέρ του Κασσελάκη, με στόχο να αμαυρώσουν την Αχτσιόγλου -που έτρεχε, ως τον Δεκαπενταύγουστο με χίλια προς την προεδρία- τότε θα έχουμε έναν νέο πρόεδρο, βγαλμένο από το μηχανισμό του πρώην προέδρου του κόμματος. Έναν άγνωστο πρόεδρο καθώς δεν έχει δώσει ούτε μια συνέντευξη στον τύπο, ούτε γνωρίζουμε τι θέλει και τι πιστεύει.
Επιβεβαιώνεται πως τα περίφημα «τρολς» και bots του ΣΥΡΙΖΑ είναι τα μόνα που δεν ηττήθηκαν στις εκλογές του Ιουνίου. Ζουν και βασιλεύουν και βγάζουν και προέδρους κομμάτων, κι όποιος τα χειρίζεται, δείχνει και τη δύναμη του, στο κόμμα που έχει απομείνει.
Ποιος θα είναι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ
Το κόμμα, πια, δεν θα είναι το ίδιο με Κασσελάκη, ακόμα κι αν έχει τη στήριξη Τσίπρα -Πολάκη. Ο τίτλος «Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς» αν παραμείνει στην μαρκίζα, θα είναι μια ταμπέλα χωρίς περιεχόμενο και νόημα. Οι αυτοαποκαλούμενοι αριστεροί που αγωνίζονται για ιδέες και όχι για νομή της εξουσίας- όσοι υπάρχουν – θα αισθανθούν τόσο άβολα που θα πάρουν το …καπελάκι τους και θα αποχωρήσουν με αξιοπρέπεια.
Ο χώρος αλώθηκε, τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ έβγαλαν μια πρώτη απόφαση καταδίκης του παλιού, φθαρμένου και ανίατου από την τοξικότητα και το διχαστικό λόγο ΣΥΡΙΖΑ και ονειρεύονται μια νέα εποχή με τον «σταχτοπούτο» στο παραμύθι. Γιατί με παραμύθι μοιάζει η ιστορία του κ Στέφανου Κασσελάκη. Ο πάμπλουτος της Εκάλης, που έγινε φτωχός και μετανάστης, ξανά πλούσιος και έπειτα υποψήφιος βουλευτής σε ένα αριστερό κόμμα στην Ελλάδα. Και μέσα σε 45 μέρες με μια επιτυχημένη επικοινωνιακή τακτική, με τη βοήθεια των «τρολς» του ΣΥΡΙΖΑ, με χαμόγελα Colgate, με ένα νεανικό πρόσωπο, με αοριστολογίες, γενικότητες και εντυπωσιακές κενότητες λόγου, έφτασε στην κορυφή και έγινε ξαφνικά, η ελπίδα χιλιάδων μελών του ΣΥΡΙΖΑ για την κατάληψη της εξουσίας. Μήπως τελικά αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος…
Έτσι χωρίς …πρόγραμμα
Κανείς δεν έμαθε τις απόψεις του, για τα εθνικά θέματα, την Ε.Ε., την οικονομία, τις επενδύσεις, την πράσινη ανάπτυξη, την εκπαίδευση, την Υγεία, την κοινωνική πολιτική, γιατι δεν δέχτηκε να απαντήσει.
Ίσως ενδόμυχα οι ψηφοφόροι του, να πιστεύουν πως θα ακολουθήσει μια πολιτική ανάλογη με εκείνη του κ. Μητσοτάκη, που πριν λίγους μήνες την χαρακτήριζαν νεοφιλελεύθερη κατάρα. Αποδείχθηκε, όμως, πως η διέξοδος που έδωσε για την εξουσία, σε όσους τον ψήφισαν, ήταν πολύ πιο ισχυρή, από το περιεχόμενο μιας πολιτικής πρότασης.
Τι σημασία, άλλωστε, έχει αυτή τη στιγμή η πολιτική, για τη χαμένη αντιπολίτευση; Σημασία έχει πως βρέθηκε ο «μεσσίας» , ο άλλος Τσίπρας, που μπορεί να πάρει στους ώμους του το κόμμα -όπως κι αν διαμορφωθεί τελικά ο νέος ΣΥΡΙΖΑ – και να τον οδηγήσει στο Μαξίμου, μ.Μ. (μετά Μητσοτάκη).
Ως τότε έχει καιρό, μέσα ή έξω από τη Βουλή να διαμορφώσει θέσεις και απόψεις. Κι αν δεν ταιριάζουν με τις ελπίδες όσων ψήφισαν ε, δεν θα το βάψουν και μαύρα αν δουν πως οι δημοσκοπήσεις τον οδηγούν στα ψηλά σαλόνια. Εξάλλου οι οπορτουνιστές που ήθελαν να γευτούν την αστική πολυτέλεια, αποτελούσαν πάντα ισχυρό ρεύμα στην αριστερά.
Θυμόμαστε τον Αβραμόπουλο;
Όμως η ιστορία άλλα λέει… Πως κόμμα χωρίς πολιτική πρόταση που να ακουμπά στις ανάγκες των πολιτών δεν πάει μακριά. Ας πάμε δυο δεκαετίες πίσω, τον Μάρτιο του 2001, όταν ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, μετά τη ήττα της ΝΔ στις εκλογές του 2000, ανακοίνωσε την δημιουργία κόμματος, με τον τίτλο «Κίνημα Ελευθέρων Πολιτών». Οι πρώτες δημοσκοπήσεις κατέγραψαν πολύ υψηλά ποσοστά για το νέο κόμμα που έφταναν μέχρι και στο 24%. Σύντομα, όμως, άρχισε η ραγδαία πτώση των ποσοστών του αφού δεν κατάφερε να παρουσιάσει μια ελκυστική πρόταση. Η πτώση της δημοτικότητας του κόμματος του, τον οδήγησαν σε αναστολή της λειτουργίας του και επιστροφή του στη ΝΔ. που ανακοινώθηκε τον Ιούνιο του 2002.
Νέο ξεκίνημα προς το άγνωστο
Στον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ η ιστορία, τώρα ξεκινά. Και δεν θα είναι καθόλου εύκολη καθώς υπάρχει μπροστά ένας κάμπος γεμάτος βάλτους και αγκάθια. Το βασικό ερώτημα που τίθεται, στην εκτός απροόπτου νίκη του κ Κασσελάκη, είναι τί θα κάνουν οι ηττημένοι της αριστερής πτέρυγας. Θα δώσουν «γη και ύδωρ», προσωρινά, περιμένοντας την ευκαιρία της ανακατάληψης της εξουσίας;
Θα αποχωρήσουν αξιοπρεπώς, όπως εκτιμούν πολλοί, σε μια μεγάλη ή περισσότερες μικρές διασπάσεις;
Το δεύτερο ερώτημα αφορά την πολιτική ατζέντα, που όσο τη διαμορφώνεις στις λεπτομέρειες της, τόσο περισσότερες αντιστάσεις συναντάς. Πόσο διάστημα μπορεί το «Tabula rasa» να αποτελεί τη συγκολλητική ουσία;
Τρίτο ερώτημα: Θα βρίσκεται στη Βουλή ο κ. Κασσελάκης ή θα παρακολουθεί απέξω τα τεκταινόμενα στο κοινοβούλιο, ακολουθώντας την τακτική Τσίπρα και Ανδρουλάκη, που ως πρόεδροι των κομμάτων τους τοποθέτησαν προσωρινά βουλευτές τους ως προέδρους των Κ.Ο.; Αυτό μάλλον απαντήθηκε την Πέμπτη. Στην απόξω θα μείνει ο Κασσελάκης με το… βαρύγδουπο ότι θα κατεβαίνει μαζί με Όθωνα Ηλιόπουλο, Έλενα Ακρίτα και Ευάγγελο Αποστολάκη, μαζί στην κοινωνία. Με άλλα λόγια «είναι πολλά τα λεφτά Άρη», για τη χάρη του!
Και στις δύο περιπτώσεις, οι εκλογές ήταν σχετικά κοντά. Τώρα όμως είναι πολύ μακριά και ο κ. Μητσοτάκης έδειξε πως σέβεται τις τετραετίες.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press του Σαββάτου
