0

Υπάρχουν πολιτικά πάθη, υπάρχει φανατισμός , υπάρχει όμως  τοξικό μίσος  και αθλιότητα, που ξεπερνά κάθε όριο πολιτισμένης συμπεριφοράς.

Πόσο άραγε θα πρέπει να μισεί τη Νίκη Κεραμέως, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χριστόφορος Βερναρδάκης για να την συγκρίνει  με την υπόδικη για τη δολοφονία των παιδιών της,  Ρούλα Πισπιρίγκου;

    Θα μου πείτε,  όσο  μισεί τον κ. Μητσοτάκη ο πρώην σύμβουλος του Αλέξη Τσίπρα, Θανάσης Καρτερός,  που σε άρθρο του στην ‘“Αυγή” , έγραψε  «Μητσοτάκη, GFY. Ξέρεις εσύ, λόγω Κολάμπια» (το GFY  σημαίνει στα αγγλικά Go fuck yourself,  δηλαδή, άντε γαμ…σου!)

   Τι μίσος κρύβει μέσα του ο κ. Πολάκης για τους πολιτικούς του αντιπάλους, τους οποίους σχεδόν καθημερινά καθυβρίζει, ακόμα και στη Βουλή  τους  αποκάλεσε “δοσίλογους”, “μαυραγορίτες”, “γουρούνια” ή για τους δημοσιογράφους που θέλει να τους θάψει τρία μέτρα κάτω από τη γη;
Θα μου απαντήσετε “άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου”.

  Άβυσσος μπορεί,  είναι μια δικαιολογία.  Εκεί όμως  στον ΣΥΡΙΖΑ,  δεν ανησυχούν μήπως δώσουν την εντύπωση στην κοινωνία, πως η  τοξικότητα και το πολιτικό μίσος είναι ίδιον του κόμματος, αφού γίνεται διακριτή ακόμα και σε ομιλίες του κ. Τσίπρα, που με προσεκτικά καλυμμένους χαρακτηρισμούς, από το επίθετο  πολιτικός,  όπως “πολιτικός απατεώνας”  απευθύνεται στον πρωθυπουργό;

Έχει σημασία πως από κανένα άλλο κόμμα δεν έχει καταγραφεί τέτοιος καταιγισμός πολιτικής χυδαιότητας .

   Προφανώς κάτι σημαίνει αυτή η συμπεριφορά, για ορισμένους βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

   Πρόκειται για θέμα  πολιτισμικού ελλείμματος ή μήπως προέρχεται, ως ανάγκη, από την αγωνία για την πολιτική επιβίωση τους, καθώς όσο πιο χυδαία βρίσεις, σ αυτή τη χώρα , τόσο περισσότερο θόρυβο προκαλείς.

   Μήπως όμως είναι ζήτημα πολιτικής ,  δηλαδή μήπως έρχεται η τοξικότητα ως συνέχεια του δόγματος “ή εμείς ή αυτοί” για να διαιωνίσει , ως  στρατηγική επιλογή το διχασμό της  κοινωνίας;

   Ο κ.Τσίπρας πραγματοποίησε συνέδριο, εξέλεξε τον εαυτό του από τη βάση του κόμματος του, όπως επίσης και την κεντρική του επιτροπή. Έστειλε στα πίσω καθίσματα τους παλιούς αριστερούς, τους  εσωκομματικούς αντιπάλους του, για να δώσει έναν φρέσκο αέρα στο κόμμα και να προχωρήσει σε άνοιγμα προς τους κεντρώους και τη μεσαία τάξη.

      Στην πρώτη σειρά όμως,  ξέχασε κάποιες άδειες καρέκλες , που πήγε και “θρονιάστηκε”  η χυδαιότητα….

      Επιβεβαιώνοντας έτσι αυτό που του καταλογίζουν από τη ΝΔ, πως οι ύβρεις κατά των πολιτικών αντιπάλων του,  είναι αναπόσπαστο μέρος της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.

You may also like

ΑΛΛΑ ΑΡΘΡΑ ΑΠΟ: Απόψεις