By 
Μετά το συνέδριο του ΣυΡιζΑ, η ανθρωπότητα αναθάρρησε και απέκτησε ένα στήριγμα, που θα τη βοηθήσει να αντιμετωπίσει τις ιστορικές προκλήσεις.
Δεν είναι τυχαία όσα συνέβησαν όταν οι -κάπως ζαβλακωμένοι- Γάλλοι στήθηκαν μπροστά στις κάλπες, αναζητώντας μία απάντηση στο επείγον δίλημμα που έθετε η Ιστορία και ο Πολιτισμός: Μακρόν ή Λεπέν;
Όπως ήταν φυσικό, ανέτρεξαν στο αναγεννημένο κόμμα του σ. Αλέξη Τσίπρα, προκειμένου να τους καθοδηγήσει και εκείνο τους υπέδειξε το φωτεινό μονοπάτι. Σε μια εκλογική μάχη που μετείχαν δύο, εκτίμησε ότι είναι πιθανό να μην κερδίσει κανείς και κάλεσε τους ψηφοφόρους να καταδικάσουν αμφότερους.«Είναι αναγκαίο να ηττηθεί εκλογικά η Λεπέν. Όπως είναι αναγκαίο να ηττηθεί, συνολικά, η ακροδεξιά στην Ευρώπη. Η κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού οξύνει τις ανισότητες, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την ανασφάλεια».
Η μαχητική πρωτοπορία του γαλλικού λαού ασπάστηκε τη ριζοσπαστική στάση, που υπέδειξε ο ΣυΡιζΑ και έτσι, ανάμεσα στα 32.083.517 ψηφοδέλτια, βρέθηκαν 12 που επέλεξαν τον Λουί ντε Φινές για Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Η συμβολική σχέση του κωμικού με την ελληνική αριστερά δεν είναι καινούργια. Σύμφωνα με τους σινεφίλ, χρονολογείται από το 1971, όπου ο Ντε Φινές συμμετείχε στην ταινία «Ο βασιλιάς της τρέλας». Υποδυόταν έναν πολιτικό που, χωρίς να το καταλάβει, βρέθηκε να κυβερνάει τη χώρα του με καταστρεπτικά αποτελέσματα.
Aπό τους Γκοσινί και Ουντερζό στον… Λουί Αλτουσέρ
Σε εκείνα τα μακρινά χρόνια που ακολούθησαν τον Μάη του ’68, βρίσκονται οι ρίζες της σχέσης μεταξύ προοδευτικής Γαλλίας και διαρκώς ανανεούμενης ελληνικής αριστεράς, οι οποίες έγιναν ακόμη πιο στέρεες, όταν οι διανοητές της δεύτερης μπλέχτηκαν στις ατραπούς των Γάλλων μαρξιστών. Είναι γνωστό ότι ο σ. Τσίπρας θωρακίστηκε, ιδεολογικά κυρίως, από τους Γκοσινί και Ουντερζό, τους δημιουργούς του Αστερίξ, αλλά επηρεάστηκε τα μάλα και από τον συνονόματο του Ντε Φινές, τον Λουί Αλτουσέρ. Ακολουθώντας την τάση της εποχής, ο μετέπειτα Ηγέτης προσπάθησε να μάθει απ’ έξω αποσπάσματα από τα βιβλία του, ώστε να εντυπωσιάζει τους συνδαιτυμόνες στις χασαποταβέρνες του Αγώνα, αλλά η σκέψη του ανατρεπτικού Γάλλου φιλοσόφου είναι κάπως δαιδαλώδης. Αναζητά «τη σχέση ιδεολογίας και αυτονόητου», καταδύεται «στην ανάλυση της αναπόφευκτης διάκρισης μεταξύ συνέπειας και πραγματιστικής προσγείωσης», οπότε ο σ. Αλέξης περιορίστηκε να αποστηθίσει, με σχετική ευκολία, ένα τίτλο από τα βιβλία του για να τον περιφέρει στα πάνελ, σαν απόδειξη βαριάς κουλτούρας. Μιλώντας στην ΕΡΤ, ανέφερε ότι «η Ιστορία έχει πολλές στροφές και διαρκεί πολύ, όπως έλεγε ο Αλτουσέρ», ο οποίος δεν είχε ποτέ εκστομίσει τη συγκεκριμένη φράση. Απλώς, είχε γράψει ένα βιβλίο με τίτλο «Η Ιστορία διαρκεί πολύ». Στις «στροφές» είχε αναφερθεί ο Βασίλης Τερλέγκας.
Την ίδια εποχή, ο ομοτράπεζος του σ. Αλέξη, σ. Νίκος Καρανίκας ερμήνευε τον κόσμο «κάνοντας κουβέντες, όπου βγάζαμε συμπεράσματα από τον Πασκάλ και τον Μπρυκνέρ». Αναφερόταν στον συγγραφέα Πασκάλ Μπρυκνέρ.
Τον εμπόδιζαν οι εχθροί…
Δυστυχώς, προέκυψαν κάποιες δυσάρεστες εξελίξεις. Ο Μπρυκνέρ κατήγγειλε την αριστερά ότι «παίζει ανοιχτά το παιχνίδι ανόδου στην εξουσία αντιευρωπαϊκών και αυταρχικών δυνάμεων», ο Αλτουσέρ στραγγάλισε τη γυναίκα του, προέκυψε ανθρωπιστική κρίση και ο ΣυΡιζΑ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας. Ο πρωθυπουργός, πλέον, σ. Αλέξης Τσίπρας, δεν έχασε την ευκαιρία να καταγγείλει τους εχθρούς που τον εμπόδιζαν να λύσει το οικονομικό πρόβλημα, μέσω της σεισάχθειας και του τυπώματος δραχμών στα τυπογραφεία του Πούτιν, και παρέδωσε τον ανθέλληνα Ολάντ στα αγανακτισμένα πλήθη που κράδαιναν γκιλοτίνες. Ήδη, τον είχε αποκαλέσει υποτιμητικά «Ολαντρέου», κάνοντας έτσι αβάντα στον φίλο και σύντροφο Μελανσόν, ο οποίος ανταπέδιδε με θερμές αγκαλιές και υποσχόμενος ότι θα μάθει ελληνικά, τόσο πολύ θαύμαζε τον επαναστάτη σ. Αλέξη.
Η συνέχεια δεν ήταν ακριβώς όπως τη σχεδίαζε η ξακουστή τριάς Τσίπρας-Βαρουφάκης-Παππάς. Ο ανθέλληνας Ολάντ, που θα τον εκτελούσαν στο Σύνταγμα, πηδούσε μπαλκόνια ξενοδοχείου προκειμένου να μπει στην αίθουσα, όπου η ΣυΡιζΑική αντιπροσωπεία είχε στήσει γλεντάκι, μήπως και τους βοηθήσει να συντάξουν δύο αξιοπρεπείς προτάσεις προς το Eurogroup και μετά από λίγους μήνες πραγματοποιούσε επίσημη επίσκεψη στη χώρα. Ο ενορατικός σ. Τσίπρας, δεν τον αποκαλούσε πιά «Ολαντρέου», αλλά «πολύ καλό φίλο της Ελλάδας». Η ομιλία του αποτελεί μνημείο πολιτικής συνέπειας:
«Στην Ελλάδα, έχουμε μια παροιμία που λέει ότι οι φίλοι φαίνονται στα δύσκολα. Ήσασταν πραγματικά φίλος της Ελλάδας στα δύσκολα».
Την ίδια ώρα, ο σύμμαχος σ. Μελανσόν δήλωνε στο BFMTV ότι «ο Αλέξης Τσίπρας αποτελεί μία από τις πιο ελεεινές φιγούρες της ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής» και υπέβαλε αίτημα αποβολής του ΣυΡιζΑαπό την ομάδα της ευρωπαϊκήςαριστεράς.
Οι λόγοι που οδήγησαν τον σ. Μελανσόν στην απαξίωση του σ. Τσίπρα, παρατέθηκαν σε ειδική εκπομπή, η οποία ασχολήθηκε με τις πρόσφατες γαλλικές εκλογές και μεταδόθηκε από το Action. Ο συμπαθής δημοσιογράφος της «Αυγής»,Βαγγέλης Παπαδημητρίου, έδωσε μια μαρξιστική ερμηνεία, αποκαλύπτοντας ότι ο ηγέτης της γαλλικής αριστεράς είχε κακή γνώμη για τον σύντροφό του στην Ελλάδα, διότι απλώς τον ζήλευε: «Προφανώς, μην μπορώντας να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι ο Τσίπρας τον ξεπερνούσε σε δημοφιλία, έκανε πολλά πράγματα για να μειώσει το κύρος του».
Zήλια, μάτιασμα, γλωσσοφαγιάκαι Μελανσόν…
Μπορεί με τον κομμουνιστή σ.Μελανσόν ο σ. Τσίπρας να αντιμετώπισε ζήλια, μάτιασμα, γλωσσοφαγιά και άλλα μαρξιστικά-λενινιστικά προβλήματα, όμως με τον εκφραστή του «νεοφιλελευθερισμού που οξύνει τις ανισότητες» Μακρόν, ανέπτυξε κολλητιλίκια που περιλάμβαναν εναγκαλισμούς με φόντο την Ακρόπολη, γελάκια από ψιθύρους στο αυτί και θλιμμένους αποχαιρετισμούς. «I hopetocomebacktoGreece», ήταν η φράση με την οποία αποχαιρέτησε την Μπριζίτ Μακρόν που, όπως γνωρίζουν στα νηπιαγωγεία, σημαίνει «ελπίζω να επιστρέψω στην Ελλάδα». Η Μπριζίτ ψέλλισε ένα «thankyou» και κάπως ανακουφισμένη, πέταξε για το Παρίσι.
Από τη μία οι βόλτες με το ζεύγος Μακρόν, από την άλλη τα βιβλία του Αλτουσέρ, ο σ. Τσίπρας ταυτίστηκε με την πνευματική Γαλλία, γι’ αυτό και δεν έχασε την ευκαιρία να παρευρεθεί στην πρεμιέρα του θεατρικού έργου που ανέβασε ο Λάκης Λαζόπουλος, διασκευάζοντας γαλλική ταινία του Φίλιπ Ντε Σοβερόν. Ο σ. Αλέξης συνεχάρη τον ηθοποιό και σκηνοθέτη, δηλώνοντας στις κάμερες ότι τον θαυμάζει γιατί έγραψε ένα έργο, που επαναφέρει στην επικαιρότητα την κλασσική ελληνική κωμωδία.
Υ.Γ: Ο τίτλος της ταινίας του Ντε Σοβερόνείναι «Qu’est-cequ’on a fait au bon Dieu?».
Στα ελληνικά «Θεέ μου, τι σου κάναμε;»
Το ερώτημα εξακολουθεί να ισχύει.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην TODAY PRESS τη νέα Free εφημερίδα που κυκλοφορεί κάθε Σάββατο
