By 
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
Θα μπορούσε να το πει κανείς και πολιτική διαστροφή. Επί βδομάδες, ίσως και μήνες, το 100% του ελληνικού πληθυσμού ασχολείται μονοθεματικά με ένα ζήτημα που αφορά το 1% ή το 2%. Με τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και με τους όρους τεκνοθεσίας σ’ αυτούς τους γάμους. Θα πουν κάποιοι ότι πρόκειται για θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, άρα είναι λογικό να απασχολεί όλη την κοινωνία και όχι μόνο το τμήμα της που έχει άμεσο συμφέρον. Σύμφωνοι, αλλά πάλι δείχνουμε όλοι μας υπερβολικό ζήλο για το ζήτημα, ζήλο ανεξήγητο όταν υπάρχουν άλλα τεράστια προβλήματα που μας ταλανίζουν καθημερινά και τα προσπερνάμε σχεδόν ασχολίαστα.
Το ίδιο το κυβερνόν κόμμα που άντεξε και βγήκε αλώβητο από παρακολουθήσεις και συγκρούσεις τραίνων, από πλημμύρες φωτιές και χιονιάδες, κινδυνεύει σήμερα να πνιγεί σε μια κουταλιά νερό εξ αιτίας αυτού του σχεδίου που αφορά τα ομόφυλα ζευγάρια. Η Κεντρική Επιτροπή του Σύριζα το ίδιο. Για ένα ζήτημα στο οποίο όλοι εκεί μέσα συμφωνούν επί της ουσίας, έγιναν μαλλιά κουβάρια μέσα στην συνεδρίαση τους για την πολιτική τακτική που πρέπει να ακολουθήσουν. Έφτασαν να τσακωθούν ο Κασσελάκης με τον Πολάκη, να διαρραγεί δηλαδή ως και η ηγετική ομάδα του κόμματος. Αλλά και στην ΝΔ, εξ αιτίας αυτής της ιστορίας φούντωσε η φιλολογία μήπως ετοιμάζεται άλλο κόμμα στα δεξιά της κυβερνώσας παράταξης.
Ένας παρατηρητής εκτός των τειχών θα έμενε κατάπληκτος. Εντάξει, τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και ειδικότερα των ομόφυλων ζευγαριών δεν είναι προφανώς αμελητέα υπόθεση, όμως αντικειμενικά δεν μπορεί να έχει το ίδιο βάρος με την απόγνωση που νιώθει ο κάθε νοικοκύρης όταν πάει στο σούπερ μάρκετ και βλέπει τις τιμές στα ράφια ανεβασμένες. Ούτε με το πρόβλημα που έχουν τα καινούρια ζευγάρια που ψάχνουν για σπίτι και ανακαλύπτουν πως πρέπει να δίνουν τον έναν από τους δύο μισθούς για το νοίκι ενός δυαριού. Πλην η κυβέρνηση του Μητσοτάκη δεν δείχνει να επηρεάζεται διόλου απ’ αυτά τα μεγάλα προβλήματα διαβίωσης, αλλά να ταράζεται συθέμελα από το θέμα του γάμου των ομόφυλων. Μυστήρια πράγματα.
Υποθέτω ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης το ‘χει πια μετανιώσει που άνοιξε μόνος του αυτό το θέμα. Το έκανε διότι η συζήτηση είχε ήδη απλωθεί επικίνδυνα στα μέσα ενημέρωσης και στα social media, με τους διάφορους παράγοντες της ΝΔ να τάσσονται ανοικτά υπέρ ή εναντίον ενός νομοσχεδίου που κανένας δεν ήξερε τι ακριβώς θα θέσπιζε. Θεωρητικά ορθώς έπραξε ο Μητσοτάκης όταν αποφάσισε να ξεκαθαρίσει το παιχνίδι και να επιταχύνει την ψηφοφορία, πλην και πάλι το τοπίο δεν έγινε πιο ευκρινές. Ή μάλλον τα πράγματα έγιναν καθαρότερα αλλά όχι ευτυχέστερα για τον πρωθυπουργό. Ήδη ένας πρώην πρωθυπουργός, μερικοί υπουργοί και υφυπουργοί και κάμποσοι (περί τους 20) βουλευτές του δηλώνουν από βαθύ προβληματισμό μέχρι κάθετη άρνηση να υπερψηφίσουν. Μια απόπειρα του πρωθυπουργού να αποποινικοποιήσει πολιτικά την αποχή από την ψηφοφορία όσων διαφωνούν, τελικά κατέληξε μπούμερανγκ και τραβήχτηκε πίσω άρον-άρον.
Η αντιπολίτευση ήδη φωνάζει ότι επέρχεται πολιτική κρίση στην κυβέρνηση με απώλειες στα δεξιά της, αν και παράλληλα αντίστοιχη πολιτική κρίση εμφανίζεται και στο εσωτερικό των κομμάτων που δεν κυβερνούν και άρα θεωρητικά έπρεπε να έχουν ευκολότερη αποστολή. Και όμως δεν είναι έτσι. Όλοι πλην του Βελόπουλου και της ΝΙΚΗΣ έβαλαν τελικά έναν μπελά στο κεφάλι τους. Λογικό είναι. Στις δημοσκοπήσεις φαίνεται καθαρά ότι η κοινωνία είναι διχασμένη απέναντι στον γάμο με ελαφρά υπεροχή της άρνησης, ενώ στο ζήτημα της τεκνοθεσίας μόνο ένα μικρό μέρος των Ελλήνων το θεωρεί αποδεκτό. Επειδή όμως πρόκειται για θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων που δεν μπαίνει στους κανόνες της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας, η ψήφιση του γάμου είναι δεδομένη. Το δε θέμα της τεκνοθεσίας, αν και προτείνεται μια μέση και κατά βάση συντηρητική λύση μακριά από παρένθετες μητέρες, πάλι παρατηρούνται φαινόμενα διχασμού.
Η γενική εικόνα του πολιτικού μας συστήματος, είναι να το σέρνει από την μύτη ένα θέμα που αγγίζει μια μικρότατη μερίδα της κοινωνίας μας. Και μόνο η εικόνα των βουλευτών της ΝΔ να μαζεύονται κατά ομάδες και να δέχονται «μασάζ» από τον Άδωνη και τον Σκέρτσο, είναι αν όχι αλλόκοτη, αρκούντως αστεία. Ο διάλογος ποτέ δεν έβλαψε κανένα κόμμα και καμιά ομάδα, πλην αυτό το μασάζ κατέληξε να γίνει μια προσχηματική δραστηριότητα για τους περισσότερους απ’ όσους πήραν μέρος. Για όσους γνωρίζουν το ρεπορτάζ και τα δεδομένα στο εσωτερικό της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ, οι περισσότεροι απ’ όσους διαφωνούν δεν το κάνουν για λόγους συνείδησης αλλά για λόγους πολιτικού ακροατηρίου και προσωπικής πελατείας.
Κάποιοι από τους «επίφοβους» να καταψηφίσουν ανήκουν στην βαριά δεξιά πτέρυγα του κόμματος, δεν είναι ιδιαιτέρως αρεστοί στην σημερινή ηγετική ομάδα ούτε οι ίδιοι χαίρονται για την κεντρώα εμφάνιση της κυβερνητικής πολιτικής. Αυτοί πιστεύουν ότι ο Μητσοτάκης είναι πολύ κεντρώος, ο Μητσοτάκης πιστεύει γι αυτούς ότι είναι πολύ δεξιοί και ότι με την πρώτη ευκαιρία θα τον υπονομεύσουν, οπότε οι δρόμοι τους δεν συμβαδίζουν. Η καταψήφιση του νομοσχεδίου απ’ αυτούς είναι μια υπενθύμιση στον Κυριάκο ότι υπάρχει και Δεξιά, Καραμανλική ή Σαμαρική Νέα Δημοκρατία.
Παραλλήλως, οι βουλευτές αυτοί απευθύνονται σε πολύ συντηρητικό ακροατήριο και έχουν οργανικούς δεσμούς με την εκκλησία, το ποίμνιο της αλλά και με μοναστήρια. Φοβούνται λοιπόν ότι το εκλογικό τους ακροατήριο, παρακινημένο από φοβίες και φανατικές αντιλήψεις, θα καταψηφίσει και τους ίδιους και το κόμμα τους, οπότε φροντίζουν να πάρουν αποστάσεις από τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Έτσι και αλλιώς, μέσα στην ελληνική κοινωνία οι διαφωνούντες είναι περισσότεροι απ’ αυτούς που συμφωνούν, οπότε έχουν την αίσθηση η άρνηση τους εκφράζει την κοινωνική πλειοψηφία. Βεβαίως, οι πολιτικοί δεν είναι μόνο για να σέρνονται από το εκλογικό κοινό, ενίοτε θα έπρεπε να έχουν και μια παιδευτική δραστηριότητα απέναντι στους ψηφοφόρους.
Τέλος πάντων, όλα τα κόμματα λίγο ως πολύ έχουν εσωτερικό θέμα με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, η ΝΔ όμως έχει το μεγαλύτερο. Δεν ξέρει κανείς πόσοι βουλευτές της θα καταψηφίσουν και πόσοι θα επιλέξουν την αποχή, αλλά η υπερψήφιση του θεωρείται δεδομένη και με μεγάλη πλειοψηφία αφού θα το ψηφίσουν το ΠΑΣΟΚ, ο Συριζα, και η Πλεύση Ελευθερίας. Μυστήρια είναι η θέση του ΚΚΕ, το οποίο παραδοσιακά παρουσιάζει μια ιδιόρρυθμη ομοφοβία που ειδικά αυτή την περίοδο δεν θα του βγει σε καλό καθώς βρίσκεται σε δημοσκοπική άνοδο. Αν πάντως κάτι έχει αξία, πέραν της ίδιας της μεταρρύθμισης που τακτοποιεί μια εκκρεμότητα χρόνων, ειδικά στο ζήτημα των παιδιών, είναι η πιθανότητα να συγκροτηθεί εξ αιτίας του νομοσχεδίου αυτού μια πιο συγκροτημένη και διαρκής δεξιά εσωκομματική αντιπολίτευση, που πλέον θα ταλαιπωρεί μόνιμα τον Μητσοτάκη. Και αν υπάρξει, ποιον θα έχει για αρχηγό…
