By 
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
Ας φανταστούμε την ακόλουθη εικόνα. Στην μια μεριά της αίθουσας θα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης με μια ντουζίνα υπουργούς πίσω του και στην άλλη θα είναι ο Ταγίπ Ερντογάν με άλλους τόσους δικούς του υπουργούς να τον περιστοιχίζουν. Θα έχει μόλις ολοκληρωθεί το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας των δύο χωρών (στις 7 Δεκεμβρίου), μια διαδικασία που αποτελεί σημαντικότατη εξέλιξη βελτίωσης του κλίματος ανάμεσα στις δύο χώρες. Ας μην ξεχνάμε ότι μόλις πριν δυο χρόνια είχαμε βρεθεί κάμποσες φορές στα πρόθυρα πολέμου. Κι εκεί που όλοι ελπίζουν ότι η παρουσία των δυο ηγετών στην Αθήνα και η συνεδρίαση του ΑΣΣ θα αποτελέσει ένα βήμα ειρήνης και προόδου ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία, στις δηλώσεις που ακολουθούν όλα πάνε ξαφνικά στραβά.
Διότι ο Ερντογάν, ακολουθώντας το μοντέλο που είδαμε και στην επίσκεψη του στην Γερμανία (όπου μπροστά στον Σόλτς είπε πράγματα που σόκαραν την Ευρώπη), σηκώνεται επάνω και επιτίθεται ξανά δριμύτατα εναντίον των Ισραηλινών πλέκοντας παράλληλα το εγκώμιο της Χαμάς. Θυμίζω ότι μπροστά στον Γερμανό καγκελάριο είπε ότι η Τουρκία δεν χρωστάει τίποτα στο Ισραήλ διότι δεν βαρύνεται με το ολοκαύτωμα, ξεχνώντας προφανώς ότι η Τουρκία χρωστάει πολλά σε άλλους. Στους Έλληνες, στους Αρμένιους, στους Κούρδους, που τους κατέσφαξε και τους εκδίωξε.
Αν ο Ερντογάν αποφασίσει να μετατρέψει και την επίσκεψη του στην Αθήνα σε βήμα για την ανάδειξη του σε ηγέτη του Σουνιτικού Ισλάμ, τότε ο Μητσοτάκης που θα βρίσκεται εντός έδρας θα είναι υποχρεωμένος να του απαντήσει. Παρά το γεγονός ότι η αρχική θερμότατη φιλο-ισραηλινή στάση του Έλληνα πρωθυπουργού έχει μετριαστεί λόγω του μακελειού που συντελείται στην Γάζα, ο κ. Μητσοτάκης ούτε αντισημίτης μπορεί να γίνει, ούτε την στρατηγική συμμαχία Ελλάδας-Ισραήλ είναι διατεθειμένος να διακινδυνεύσει, ούτε συγχωροχάρτι στην Χαμάς μπορεί να δώσει. Ως εκ τούτου, αν ο Ερντογάν μιλήσει με τον τρόπο που ξέρουμε, τότε θα πάρει απάντηση. Εξάλλου, θα πρόκειται για απάντηση και εκ μέρους των Αμερικανών, εφόσον Αθήνα και Ουάσιγκτον έχουν όμοια πολιτική απέναντι στον πόλεμο που γίνεται στην Γάζα.
Πλην όμως, το ΑΣΣ γίνεται στην Αθήνα μετά από μια μακρά περίοδο έντασης των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ακριβώς για να διασφαλίσει ήπιους τόνους και χαμηλότερες εντάσεις ανάμεσα στις δύο χώρες. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη τα αεροπλάνα μας να αερομαχούν καθημερινά πάνω από το Αιγαίο, ούτε τα πολεμικά μας πλοία να στρέφουν τα κανόνια τους προς τα αντίπαλα. Πως όμως θα διαχωριστούν αυτά τα δύο; Στα μεν ελληνοτουρκικά οι δυο ηγέτες να είναι αμφότεροι λογικοί και εγκρατείς, αλλά στην παραδιπλανή σύρραξη να βρίσκονται σε αντίπαλα στρατόπεδα όπου οι εντάσεις διαρκώς κορυφώνονται;
Στην Αθήνα όπου προετοιμάζονται να φιλοξενήσουν την ΑΣΣ δεν κρύβουν τον προβληματισμό τους γι’ αυτό το ζήτημα. Μήπως ο Ερντογάν θυσιάσει την ύφεση στα ελληνοτουρκικά για να προωθήσει τις γεωπολιτικές του επιδιώξεις από την άλλη πλευρά των συνόρων του. Όχι ότι θα ξαναπάμε σε βαριά όξυνση ανάμεσα σε Αθήνα και Άγκυρα, αλλά ότι η χρησιμοποίηση της Αθήνας ως μεσανατολικό βήμα από τον Ερντογάν θα οδηγήσει την ΑΣΣ σε σχετική αποτυχία. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Τούρκος πρόεδρος αυτή την στιγμή έχει γκρεμίσει κάθε γέφυρα με το Ισραήλ κι έχει πολύ σοβαρά προβλήματα με τις Ηνωμένες Πολιτείες που υποστηρίζουν σθεναρά τον σύμμαχο τους σ’ αυτή την διακεκαυμένη ζώνη.
Ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία, το κλίμα έχει βελτιωθεί αισθητά τώρα τελευταία και με εξαίρεση τις πρόσφατες δηλώσεις ενός ναυάρχου, φαίνεται ότι το πράγμα πάει σχετικά καλά. Τον Ερντογάν τον συμφέρει να έχει ηρεμία στα ελληνοτουρκικά, αλλά είναι τόσο απρόσμενος και αλλάζει τόσο γρήγορα πολιτικές, που κανένας δεν ξέρει ποια διαφορετική προτεραιότητα μπορεί να εμφανίσει ξαφνικά και να τα ανατινάξει όλα.
