By 
Η επέμβαση των αστυνομικών αρχών στη Νομική Σχολή του ΔΠΘ, ύστερα από τη μηνυτήρια αναφορά που υπέβαλε ο κοσμήτορας του τμήματος, με αποτέλεσμα τη λήξη της κατάληψης και την προσαγωγή 18 ατόμων, προκάλεσε μεταξύ άλλων και πολλές αντιδράσεις του νομικού κόσμου, καθώς το ζήτημα δεν έχει μόνο πολιτική διάσταση, αλλά και νομική.
Η Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδας εξέφρασε με ανακοίνωσή της τον έντονο προβληματισμό της για όσο έγιναν στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, ενώ αρκετά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών απαίτησαν με δημόσιες τοποθετήσεις τους, αλλά και ενώπιον των συλλογικών τους οργάνων, την καταδίκη της επέμβασης των ΜΑΤ.
Ωστόσο, η άποψη στην οποία αξίζει να σταθεί κανείς, είναι αυτή του Συμβούλου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Στέλιου Λεριού, ο οποίος σε αντίθεση με την πλειοψηφία των συναδέλφων του στο ΔΣΑ που αποδοκίμασαν την επέμβαση της αστυνομίας, ανέφερε σε τοποθέτηση του ότι «Η αστυνομική παρέμβαση για την αντιμετώπιση εγκληματικών πράξεων είναι, ως έσχατο μέσο, απολύτως αναγκαία σε μια δημοκρατική πολιτεία που σέβεται τους ποινικούς της νόμους» και «Όσοι υποστηρίζουν ότι δικαιολογείται η τέλεση εγκλημάτων, ας το πουν ευθέως.»
Αναλυτικά η τοποθέτηση:
- Η επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων εντός των πανεπιστημιακών χώρων πρέπει να αποτελεί το ύστατο μέσο προκειμένου να διασφαλιστεί, τόσο η ελεύθερη πρόσβαση των φοιτητών εντός των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, όσο και εν γένει η τήρηση και εφαρμογή του νόμου.
- Τα δυσανάλογα μέτρα καταστολής, σε σχέση με τη διασφάλιση της εφαρμογής του νόμου, όπου αυτά υφίστανται, είναι απόλυτα καταδικαστέα. Καθίσταται όμως σαφές, ότι η εφαρμογή και η τήρηση του νόμου πρέπει να υποστηρίζεται από όλους.
- Η κατάληψη ενός πανεπιστημιακού χώρου αποτελεί ποινικό αδίκημα και ως τέτοιο πρέπει να διώκεται από την πολιτεία. Όσοι υποστηρίζουν ότι δικαιολογείται η τέλεση εγκλημάτων, ας το πουν ευθέως.
- Οι σχετικές αποφάσεις, που λαμβάνονται από μία μειοψηφία φοιτητών και οι οποίες έχουν ληφθεί υπό καθεστώς παρανόμων και άκυρων διαδικασιών με τη συμβολή εξωπανεπιστημιακών παραγόντων, καθώς και υπό το πρίσμα εκφοβιστικών και άλλων αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων, είναι ολότελα ανυπόστατες.
- Ουδείς δικαιούται να δεσμεύει με την ψήφο του την τύχη ενός χώρου που ανήκει σε άλλο νομικό πρόσωπο. Δεν υπάρχει εξουσία διάθεσης του χώρου από κανέναν.
- Το δικαίωμα στη διαμαρτυρία δεν μπορεί να υπονομεύει το δικαίωμα στην ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση και στις ακαδημαϊκές δραστηριότητες.
- Οι καταλήψεις βλάπτουν την εικόνα και το κύρος του ελληνικού πανεπιστημίου, για το οποίο οι καταληψίες δήθεν «αγωνίζονται» και στερούν από τους φοιτητές και τις φοιτήτριες το πολύτιμο δικαίωμα της πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
- Ως εκ τούτου, η αστυνομική παρέμβαση για την αντιμετώπιση εγκληματικών πράξεων είναι, ως έσχατο μέσο, απολύτως αναγκαία σε μια δημοκρατική πολιτεία που σέβεται τους ποινικούς της νόμους. Όπως απολύτως αναγκαία είναι και η διερεύνηση της ολιγωρίας των πρυτανικών αρχών, όταν αυτές παραδίδουν το πανεπιστήμιο στις δυνάμεις που του επιτίθενται.
