By 
“Ο κύριος Κασσελάκης δεν επιστρέφει τον ΣΥΡΙΖΑ στο ΄15, τον πάει πολύ πιο πίσω και δεν θυμάμαι και τόσες εκφράσεις και ειδικά σε επίπεδο αρχηγού από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μια συνιστώσα, αυτό που λέγαμε ως «πολακισμό», τη λογική της τοξικότητας. Τώρα φαίνεται αυτή είναι η κεντρική προεδρική γραμμή”, τόνισε σε συνέντευξη του στο ραδιοσταθμό ΣΚΑΙ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης, αναφερόμενος στις πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Μαρινάκης είπε ότι ο κ. Κασσελάκης, θέλει με τις δηλώσεις του “να προκαλέσει το ενδιαφέρον και την αντίδραση, για να κάνουμε αυτήν την πολιτική αντιπαράθεση” και χαρακτήρισε “λάθος” τον “δρόμο της τοξικότητας”.
“Τα τελευταία χρόνια έδειξαν, η ίδια η πρόσφατη ιστορία της χώρας, ότι αυτή η τοξικότητα δεν έλυσε κανένα πρόβλημα. Ήρθε κάποια στιγμή στην εξουσία αυτός ο λόγος. Ενώθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ μ’ ένα κόμμα δεξιότερα ημών, ακροδεξιό έχει χαρακτηρισθεί από πολλούς, και η ίδια ρητορική έγινε εξουσία στη χώρα μας και δεν έλυσε κάτι. Δεν έγινε καλύτερη η ζωή κανενός. Άρα, νομίζω ότι είναι λάθος αυτός ο δρόμος, πρέπει «να το πάρουμε αλλιώς»” είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Αναφερόμενος στο θέμα της ακρίβειας και τον πληθωρισμό τροφίμων, ο κ. Μαρινάκης σημείωσε ότι έχουμε πολύ μεγάλο πληθωρισμό γιατί έχουμε σωρευτικά 15,1%, αλλά όπως είπε “ο μέσος όρος της Ευρωζώνης είναι 20,4% και της Ευρωπαϊκής Ένωσης 23,5%”. Αντίθετα -είπε- στον πληθωρισμό τροφίμων είμαστε στον ευρωπαϊκό μέσο όρο και μάλιστα με χώρες που έχουν μεγαλύτερους ρυθμούς, άρα εκεί είναι μεγαλύτερο το πρόβλημα, αλλά και πάλι δεν είμαστε πρωταθλητές.
“Άρα, το συμπέρασμα είναι ότι έχουμε σοβαρό ζήτημα αλλά αυτό το οποίο ακούγεται ότι είμαστε πρωταθλητές είναι αναληθές. Πολύ μεγάλο θέμα είναι το διαθέσιμο εισόδημα. Ανακάλυψαν κάποιοι την Αμερική -να μου επιτρέψετε την έκφραση- ότι η Ελλάδα έχει χαμηλά διαθέσιμα εισοδήματα. Μια χώρα, η οποία
καταβαραθρώθηκε οικονομικά μέσα σε μια πολυετή κρίση και έπεσε εντελώς στον γκρεμό το 2015-2019. Προσοχή. Όταν η αλήθεια λέγεται μισή είναι το μεγαλύτερο ψέμα. Εδώ λέγεται το ένα τρίτο της αλήθειας. Ποιο είναι; Είναι αυτό, ότι έχουμε χαμηλά διαθέσιμα εισοδήματα. Τα άλλα δύο τρίτα ποια είναι; Το δεύτερο τρίτο της αλήθειας είναι ότι είμαστε πρώτοι σε ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ ανά πολίτη” προσέθεσε ο κ.Μαρινάκης.” Και το τρίτο της αλήθειας: Όταν σε κατηγορεί κάποιος πρέπει να κάνει αντιπρόταση. Με λίγα λόγια η κάθε συνέντευξη του κ. Κασσελάκη κοστίζει 15-20 δισεκ. ευρώ. Τι σημαίνει αυτό με λίγα λόγια; Επιστροφή στις χειρότερες ημέρες. Επιστροφή στις εποχές των μνημονίων, επιστροφή στις εποχές που η Ελλάδα είναι μια χρεοκοπημένη χώρα. Λοιπόν, αυτό είναι το δίλημμα. Αν θα επιστρέψουμε στα χειρότερα ή θα συνεχίσουμε να ανεβαίνουμε. Για να καταλάβει κάποιος σχηματικά, την εποχή που χτίζονταν ουρανοξύστες στην Ευρώπη εμείς ήμασταν στο τρίτο υπόγειο. Καταφέρνουμε σιγά σιγά και ανεβαίνουμε. Ναι, έχουμε πολύ δρόμο ακόμη να διανύσουμε. Το ζήτημα είναι να μην ξαναπέσουμε κάτω”.
Αναφερόμενος στην επίσκεψη Ράμα στη χώρα μας και την προεκλογική του δραστηριότητα, είπε ότι δεν είναι δουλειά της κυβέρνησης ούτε να ερμηνεύσει τη σκοπιμότητα του Έντι Ράμα ούτε ν’ αντιπαρατεθεί σε μια υποτιθέμενη σκοπιμότητα, ενώ αναφέρθηκε στην υπόθεση Μπελέρη.
“Δουλειά μας είναι με τις πράξεις μας, όχι με τα ωραία λόγια, να δείχνουμε τον σεβασμό στο Κράτος Δικαίου και ότι έχουμε πολύ μεγάλο δίκιο με το μέρος μας και δεν φοβόμαστε γι΄ αυτό” είπε. “Τι θέλω να πω: Μας λένε ταυτόχρονα «γιατί έρχεται ο Ράμα» , χωρίς να λένε τι και πως θα μπορούσε να γίνει και από την άλλη λένε «γιατί βάλατε τον Μπελέρη» -εγώ θα πω και τον Πύρρο Δήμα- «στο ψηφοδέλτιο»” είπε ο κ.Μαρινάκης και προσέθεσε για την υπόθεση Μπελέρη:
“Δεν είναι διμερές ζήτημα, είναι ζήτημα Κράτους Δικαίου- η στήριξη στο Κράτος Δικαίου, στα ανθρώπινα δικαιώματα, γίνεται με πράξεις, όχι με λόγια. Όταν κάποιος πηγαίνει στην ομογένεια στην Αλβανία, στους Έλληνες ομογενείς στα μειονοτικά χωριά και δεν αναφέρεται στην δική τους επιλογή ως δημάρχου, δεν αναφέρεται καν. Οι άνθρωποι αυτοί εξέλεξαν έναν δήμαρχο και ο δήμαρχος αυτός – δεν είναι θέμα υποψηφίου ευρωβουλευτή, είναι ο εκλεγμένος δήμαρχος, η επιλογή τους- δεν έχει ορκιστεί”.
Τέλος χαρακτήρισε “υποκρισία” την στάση του κ. Κασσελάκη απέναντι την επίσκεψη Ράμα, λίγες μέρες μετά την επίσκεψη του στα μειονοτικά χωριά της Αλβανίας: “Αυτό είναι υποκρισία. Υποκρισία είναι όλα τα στελέχη της αντιπολίτευσης, που μας κουνάνε το δάχτυλο για μια επίσκεψη ιδιωτική που δεν μπορούμε να ακυρώσουμε, το ξέρουν αυτό” είπε ο κ.Μαρινάκης.
Αναλυτικά η συνέντευξη του υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ και Κυβερνητικού Εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη στην εκπομπή «Σήμερα» του ΣΚΑΪ με τους δημοσιογράφους Δημήτρη Οικονόμου και Άκη Παυλόπουλο
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τώρα, εδώ, τι κάνουμε, κύριε Μαρινάκη, έχουμε περάσει σ’ ένα στάδιο τοξικότητας ―το λέγαμε και νωρίτερα με τους προηγούμενους καλεσμένους μας― τοξικότητας, πια. Και ακόμα έχουμε έναν μήνα μπροστά μας. Δηλαδή, αν φθάσαμε τώρα σε τέτοιες εκφράσεις, «θα σας ξεσκίσω», «σκοτώνετε το ένα», «κάνετε το άλλο», ακόμα και τα σκυλιά, τα σκυλάκια, μπαίνουν στον προεκλογικό αγώνα και αυτά, μ’ έναν τοξικό τρόπο, επίσης. Τι θα γίνει εδώ;
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Είναι πολύ λυπηρή αυτή η εικόνα κι επειδή έχουμε τη δεκαετία που προηγήθηκε της πολύ έντονης τοξικότητας, επειδή θεωρώ ότι ο κύριος Κασσελάκης δεν επιστρέφει τον ΣΥΡΙΖΑ στο ΄15, τον πάει πολύ πιο πίσω και δεν θυμάμαι και τόσες εκφράσεις και ειδικά σε επίπεδο αρχηγού από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μια συνιστώσα, αυτό που λέγαμε ως «πολακισμό», τη λογική της τοξικότητας, παράδειγμα υπήρχαν και ακραίες περιπτώσεις, όπως στην περίπτωση Κουρουμπλή, όταν είχε πει κάτι αντίστοιχο για την πανδημία, που είχε διαγραφεί. Στη συνέχεια επανήλθε, αλλά εν πάση περιπτώσει, υπήρχαν κάποιες ανακοινώσεις, υπήρχαν, ακόμη και για τον κύριο Πολάκη, κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και κεντρικά τον απομόνωναν. Τώρα φαίνεται αυτή είναι η κεντρική προεδρική γραμμή και θα σας πω και κάτι: το να πω το ίδιο που είπα χθες και στην ενημέρωση πολιτικών συντακτών, ότι είναι τοξικό, είναι αυτονόητο. Είναι λυπηρό και έχω την εντύπωση ότι έχει μία αγωνία ο κύριος Κασσελάκης, και δεν τη θεωρώ λογική, να προκαλέσει το ενδιαφέρον και την αντίδραση, για να κάνουμε αυτήν την πολιτική αντιπαράθεση.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Με κάποιον τρόπο, λέτε.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Τα τελευταία χρόνια έδειξαν, η ίδια η πρόσφατη ιστορία της χώρας, ότι αυτή η τοξικότητα δεν έλυσε κανένα πρόβλημα. Ήρθε κάποια στιγμή στην εξουσία αυτός ο λόγος. Ενώθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ μ’ ένα κόμμα δεξιότερα ημών, ακροδεξιό έχει χαρακτηρισθεί από πολλούς, και η ίδια ρητορική έγινε εξουσία στη χώρα μας και δεν έλυσε κάτι. Δεν έγινε καλύτερη η ζωή κανενός. Άρα, νομίζω ότι είναι λάθος αυτός ο δρόμος, πρέπει «να το πάρουμε αλλιώς».
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σας λέει ο κύριος Κασσελάκης, κύριε Υπουργέ, το λένε και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης με άλλους όρους, χαμηλότερη ένταση. Τι είναι αυτό που ενόχλησε τόσο; Ότι ανέβασε τους τόνους, ότι χρησιμοποίησε πιο λαϊκές εκφράσεις ή κάτι άλλο; Ή το ενδεχόμενο να υπάρχει μια μερίδα στην κοινή γνώμη, που θα το ακούσει αυτό και θα το υποστηρίξει;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Το ερμηνεύετε ως ακραίους τόνους.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Κατ’ αρχάς, υπάρχουν δύο ξεχωριστές δηλώσεις και θεωρώ ότι γενικά θέλω ν’ ασχολούμαι όσο λιγότερο με τέτοιες δηλώσεις και με τον κύριο Κασσελάκη, παρά τον πολύ σοβαρό θεσμικό του ρόλο, γιατί νομίζω ότι ο κόσμος από εμάς περιμένει απαντήσεις στα προβλήματά του. Αλλά, επειδή με ρωτάτε, είναι δύο ξεχωριστές περιπτώσεις. Η μία περίπτωση, ως προς τους υπουργούς, είναι μία τραγική δήλωση, μία δήλωση ανατριχιαστική και όχι ως προς το ότι «πετάμε λάσπη στον ανεμιστήρα», μιλάμε για παιδιά, ακόμα και ο τρόπος που πήγε να δικαιολογηθεί από έναν νέο του επικοινωνιολόγο, ήταν λυπηρός.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πρώην δικό σας.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Βεβαίως. Ήταν λυπηρός ο τρόπος. Δηλαδή, εγώ το έβλεπα και δεν το πίστευα. Σας παρακολουθούσα χθες, δεν το πίστευα ότι ειπώθηκε αυτό το πράγμα από άνθρωπο ο οποίος συνεργάζεται, κατά δήλωσή του, με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Άρα, στη μία περίπτωση είναι φοβερό, μιλάμε για παιδιά, ποιος σκοτώνει και με ποιο τρόπο; Δηλαδή, μιλάμε για το ειδεχθέστερο αδίκημα, δεν μπορεί να το λέει αυτό ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δεν είπε δολοφόνος.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Είπε «σκοτώνει παιδιά». Ο δολοφόνος σκοτώνει κύριε Παυλόπουλε. Δεν σκοτώνει ο απατεώνας, ούτε σκοτώνει ο γιατρός, ούτε σκοτώνει ο δικηγόρος, ο δολοφόνος σκοτώνει.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Έχετε δίκιο, αλλά είχε προηγηθεί μία διατύπωση που έκανε λόγο για τις εγκληματικές παραλήψεις, που οδηγούν σε τραγωδίες.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: «Υπουργοί που σκοτώνουν παιδιά» είναι μια φράση η οποία δεν απομονώθηκε. Είναι μία φράση την οποία την είπε ο ίδιος και την ανέβασε από τα δικά του μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν πήγε κάποια «κακιά» Νέα Δημοκρατία ή κάποιο «κακό» γκρουπ και απομόνωσε μία φράση.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ήταν εδώ προηγουμένως ο κύριος Καλαματιανός, τα λέγατε κι εσείς για το Μάτι, τα είπε η κυρία Φλέσσα, αυτή τη φράση που είπε προχθές. Λέγατε κι εσείς ―λέει― τέτοιες τοξικές…
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Όχι, όχι, όχι. Γίνονται συμψηφισμοί με εντελώς ανόμοιες περιπτώσεις, γίνονται συγκρίσεις οι οποίες δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα. Η κυρία Φλέσσα, ας πούμε, είναι χαρακτηριστική περίπτωση «κοπτοραπτικής». Έκανε -εγώ θα σας πω με ένα λάθος τρόπο, γιατί παρερμηνεύθηκε- μία ανάλυση για τις συλλογικές ευθύνες. Αλλά αλίμονο, αν θεωρεί κανείς ότι η Νέα Δημοκρατία πιστεύει ότι έχουν όλοι ευθύνη για το Μάτι και για τα Τέμπη. Αλίμονο. Υπάρχουν συγκεκριμένες ευθύνες για δύο τραγικές ημέρες για τη χώρα, ένα τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη που υπάρχουν συγκεκριμένες ποινικές ευθύνες που θα τις διερευνήσει η Δικαιοσύνη. Είμαστε οι πρώτοι που το έχουμε πει αυτό.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ακόμη και αν αφορά πολιτικούς;
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Ό,τι αποφασίσει η Δικαιοσύνη. Προσέξτε, από την προηγούμενη συζήτηση -το λέω συνέχεια και ως δικηγόρος και ως Κυβερνητικός Εκπρόσωπος- κανείς δεν είναι ένοχος επειδή το λέει ο οποιοσδήποτε, πέραν της Δικαιοσύνης, αλλά κανείς δεν είναι αθώος a priori.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σύμφωνοι. Δεν είναι ο κύριος Κασσελάκης και οι όροι του, η ορολογία που χρησιμοποιεί, το κυριότερο πρόβλημα. Το κυριότερο πρόβλημα σε αυτήν την υπόθεση είναι ότι στις δημοσκοπήσεις μέχρι πολύ πρόσφατα μια πολύ μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης εκτιμούσε ότι έχουν γίνει απόπειρες συγκάλυψης και προφανώς, όταν μιλάμε για ποσοστά της τάξης του 77%, τότε μιλάμε και για δικούς σας ψηφοφόρους.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Κύριε Παυλόπουλε, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα Τέμπη μας συγκλόνισαν όλους και κυρίως τους ανθρώπους οι οποίοι άλλαξε η ζωή τους. Αλλά, όταν ερχόμαστε στην ουσία της συζήτησης -την κάνατε προηγουμένως και με τον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ αυτήν την κουβέντα- σε τι συνίσταται η συγκάλυψη, δεν υπάρχει απάντηση. Υπάρχει κάτι το οποίο έχει ζητηθεί από την Κυβέρνηση, από την κυβερνητική πλειοψηφία και το έχει αρνηθεί; Υπάρχει κάτι, έστω και ως φήμη, η οποία να έχει μια στοιχειώδη τεκμηρίωση γύρω από τη δικαστική έρευνα, η οποία τρέχει με πρωτοφανή ταχύτητα και έτσι θα έπρεπε να γίνεται σε όλες τις περιπτώσεις της δικαστικής διερεύνησης, για το οποίο έστω υπονοείται συγκάλυψη; Τίποτα δεν υπάρχει. Είναι λάσπη στον ανεμιστήρα πάνω σε ένα έδαφος πρόσφορο για κάτι τέτοιο, γιατί υπάρχει θυμός, οργή και είναι λογικό. Αλλά όταν το αναλύουμε, ουδέν.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ένα ακόμα ερώτημα, πριν πάμε στα ελληνοτουρκικά και το κρίσιμο ραντεβού των ηγετών τη Δευτέρα. Εσείς καταλαβαίνω ότι είστε υπέρ του διαλόγου, μεταξύ των ηγετών. Σας επικρίνουνε, όμως, οι αντίπαλοί σας, γιατί δεν δέχεστε να πάτε σ’ ένα debate των αρχηγών;
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Κατ’ αρχάς, να πούμε ότι τα debate και τα πιο σοβαρά debates γίνονται στη Βουλή. Και νομίζω ότι αν δει κανείς την πρόσφατη ιστορία έχουμε έναν Πρωθυπουργό που και στην πρώτη και στη δεύτερη τετραετία ―που πλέον έχουμε διανύσει το ένα τέταρτό της― είναι παρών. Και σε επίκαιρες ερωτήσεις και σε προ ημερησίας διατάξεωςκαι την προσεχή εβδομάδα, πιθανότατα την Πέμπτη, να γνωρίζετε, θα γίνει αυτή η συζήτηση για την ακρίβεια, όπως αιτήθηκε ο κύριος Φάμελλος και συνολικά για την οικονομία. Και θα παρατεθούν όλα τα στοιχεία. Από κει και πέρα, για να είμαι και ακριβής, είχα πει δεν είχε γίνει ποτέ, με εξαίρεση μια συγκεκριμένη εκλογική διαδικασία, όλα τα τελευταία χρόνια, το debate των ευρωεκλογών, σε επίπεδο τηλεμαχίας, γίνεται μεταξύ των υποψήφιων ευρωβουλευτών. Γιατί οι πολίτες σε μία εθνική κάλπη θα επιλέξουν, μεταξύ των κομμάτων, τα πρόσωπα. Αλλά σε κάθε περίπτωση, ας δούμε λίγο και την ουσία του πολιτικού διαλόγου. Δηλαδή, πέραν της τοξικότητας, η οποία δεν οδηγεί πουθενά, και είναι λυπηρή ως φαινόμενο, ποια είναι η αντιπρόταση; Είτε αφορά αυτό τον Ερντογάν και τα ελληνοτουρκικά, είτε αφορά αυτό την οικονομία, είτε «λεφτόδεντρα» είναι, είτε «να πέσει ο Μητσοτάκης». Αυτή είναι η αντιπρόταση.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είναι και το έχω καλύτερο μείγμα για να περνάνε καλύτερα οι Έλληνες. Είναι και αυτό που λέει ότι παρά τις παρεμβάσεις που έχουν γίνει η ακρίβεια πιέζει τα νοικοκυριά, πιέζει τα εισοδήματα και ο μέσος Έλληνας είναι στην κατώτερη θέση της λίστας…
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Η ακρίβεια είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το κάθε νοικοκυριό. Συμφωνούμε. Να βάζουμε όμως το ζήτημα στη σωστή του διάσταση. Έχω εδώ έναν πίνακα με τον γενικό πληθωρισμό από τότε που ξεκίνησε το φαινόμενο τα τελευταία χρόνια μέχρι σήμερα και με τον πληθωρισμό τροφίμων. Έχουμε πολύ μεγάλο πληθωρισμό γιατί έχουμε σωρευτικά 15,1%. Όμως ο μέσος όρος της Ευρωζώνης είναι 20,4% και της Ευρωπαϊκής Ένωσης 23,5%. Αντίθετα στον πληθωρισμό τροφίμων είμαστε στον ευρωπαϊκό μέσο όρο και μάλιστα με χώρες που έχουν μεγαλύτερους ρυθμούς, άρα εκεί είναι μεγαλύτερο το πρόβλημα. Αλλά και πάλι δεν είμαστε πρωταθλητές. ‘Αρα, το συμπέρασμα είναι ότι έχουμε σοβαρό ζήτημα αλλά αυτό το οποίο ακούγεται ότι είμαστε πρωταθλητές είναι αναληθές. Πολύ μεγάλο θέμα είναι το διαθέσιμο εισόδημα. Ανακάλυψαν κάποιοι την Αμερική -να μου επιτρέψετε την έκφραση- ότι η Ελλάδα έχει χαμηλά διαθέσιμα εισοδήματα. Μια χώρα, η οποία καταβαραθρώθηκε οικονομικά μέσα σε μια πολυετή κρίση και έπεσε εντελώς στον γκρεμό το 2015-2019. Προσοχή. Όταν η αλήθεια λέγεται μισή είναι το μεγαλύτερο ψέμα. Εδώ λέγεται το ένα τρίτο της αλήθειας. Ποιο είναι; Είναι αυτό, ότι έχουμε χαμηλά διαθέσιμα εισοδήματα. Τα άλλα δύο τρίτα ποια είναι; Το δεύτερο τρίτο της αλήθειας είναι ότι είμαστε πρώτοι σε ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ ανά πολίτη.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εδώ ισχύει τι έχει ο πολίτης στην τσέπη του… ‘Αμα εγώ έχω 680 ευρώ δεν πάω πουθενά.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Στην αύξηση του πραγματικού κατά κεφαλήν ΑΕΠ η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια. Δηλαδή τρέχει με μεγαλύτερους ρυθμούς, διπλάσιους σε επίπεδο τετραετίας, 4,8% ήταν στην Ε.Ε., 9,9% είναι στη χώρα μας. Αλλά, προφανώς επειδή καταβαραθρώθηκε, έχουμε μείνει πολύ πίσω. Αλλά τρέχουμε. Προσέξτε, τρία στοιχεία ακόμη. Ο μέσος μισθός έχει αυξηθεί 20%, παραπάνω από τον πληθωρισμό. Προφανώς δεν φαίνεται τόσο γιατί έχουμε πληθωρισμό αλλά είναι μια σημαντική επιτυχία. Έχουμε δημιουργήσει 400.000 νέες θέσεις εργασίας εκ των οποίων οι 310.000 είναι με καλύτερους μισθούς. Η πραγματικότητα, λοιπόν, είναι ότι δεν είμαστε αυτό που περιγράφει η Αντιπολίτευση, αλλά δεν έχουμε φτάσει προφανώς εκεί που θα έπρεπε. Και το τρίτο της αλήθειας: Όταν σε κατηγορεί κάποιος πρέπει να κάνει αντιπρόταση. Είπε ο κ. Παυλόπουλος ότι υπόσχεται κάποια πράγματα η Αντιπολίτευση. Με λίγα λόγια η κάθε συνέντευξη του κ. Κασσελάκη κοστίζει 15-20 δισεκ. ευρώ. Τι σημαίνει αυτό με λίγα λόγια; Επιστροφή στις χειρότερες ημέρες. Επιστροφή στις εποχές των μνημονίων, επιστροφή στις εποχές που η Ελλάδα είναι μια χρεοκοπημένη χώρα. Λοιπόν, αυτό είναι το δίλημμα. Αν θα επιστρέψουμε στα χειρότερα ή θα συνεχίσουμε να ανεβαίνουμε. Για να καταλάβει κάποιος σχηματικά, την εποχή που χτίζονταν ουρανοξύστες στην Ευρώπη εμείς ήμασταν στο τρίτο υπόγειο. Καταφέρνουμε σιγά σιγά και ανεβαίνουμε. Ναι, έχουμε πολύ δρόμο ακόμη να διανύσουμε. Το ζήτημα είναι να μην ξαναπέσουμε κάτω.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Για να πάμε στο κρίσιμο ραντεβού της Δευτέρας να δούμε τι πρέπει να περιμένουμε γιατί όπως έγραψε η Καθημερινή έχουν σχηματιστεί σύννεφα, με τελευταίο αυτό της Μονής της Χώρας. Ο Πρωθυπουργός είπε ότι θα το θέσει το θέμα αυτό.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Θα το θέσει.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εντάξει θα το θέσει. Δεν θα γίνει όμως και τίποτα. Δεν θα πάρουμε και κάτι πίσω.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εκτός αν ζητήσουμε κάτι.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Υπάρχουν δύο κατηγορίες κριτικής από την Αντιπολίτευση. Υπάρχει η κριτική χωρίς αντιπρόταση, άκουγα και εκπροσώπους σε διάφορα πάνελ που έλεγαν κακώς το ένα κακώς το άλλο… Υπάρχει, λοιπόν, μια κατηγορία που δεν λένε τίποτα. Υπάρχει και άλλη μια κατηγορία -και εκ δεξιών και άκουσα και τον κ. Ανδρουλάκη- που λέει να μην πάει ο Πρωθυπουργός. ‘Αρα να μη συνεχιστεί ο διάλογος. Εγώ, λοιπόν, πιστεύω και όχι μόνο εγώ αλλά συνολικά η Κυβέρνηση και προσωπικά ο Πρωθυπουργός ότι έχει κάνει μόνο καλό ο διάλογος. Γιατί; Για τρεις λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι γιατί ζητήματα τα οποία υπό κανονικές συνθήκες, υπό άλλες συνθήκες -αυτό που προτείνει η Αντιπολίτευση- δεν θα μπορούσαν καν να τεθούν. Δεν θα κερδίζαμε κάτι. Απλά δεν θα τα θέταμε. Έχουν τεθεί και μάλιστα, φαίνεται ότι με πολύ ισχυρό τρόπο έχουν αποτυπωθεί οι ελληνικές θέσεις. Παράδειγμα για την μουσουλμανική μειονότητα τα όσα είπε στην Αθήνα ο Πρωθυπουργός και δεν υπήρξε καν ανταπάντηση. Αντιστοίχως και τώρα για το ζήτημα της Μονής της Χώρας, τι προτιμούν αυτοί, οι οποίοι το λένε αυτό; Να μην τεθεί η ελληνική θέση; Να μην ακουστεί δυνατά; Να μην είναι κάτι που θα γίνει κτήμα όλων στη διεθνή κοινότητα που θα το ακούσουν; ‘Αρα, το πρώτο είναι ότι ακούγονται οι ελληνικές θέσεις και μάλιστα χωρίς να έχουμε υποχωρήσει σε τίποτα ούτε πρόκειται να υποχωρήσουμε και χωρίς να έχει αποδυναμωθεί έστω και κατ’ ελάχιστον η χώρα. Σκεφτείτε την Ελλάδα του 2019 ή μέχρι το 2019 και την Ελλάδα σήμερα. Αμυντικά, διπλωματικά, οικονομικά.
Ο δεύτερος λόγος είναι γιατί όλο αυτό το κλίμα που έχει αποτυπωθεί έχει και θετικά. Έχει οφέλη. Ναι, προτιμώ να έχω εκμηδενισμό παραβιάσεων για τη χώρα στην οποία έχω την τιμή να είμαι Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, προτιμώ ως Έλληνας πολίτης -και ειδικά αναφερόμενος και στους ανθρώπους των νησιών και του Έβρου- να έχουμε εκμηδενισμό ροών στον Έβρο, κυρίως λόγω της δικής μας πολιτικής και στο Ανατολικό Αιγαίο, αλλά σε αυτό έχει βοηθήσει και το κλίμα που υπάρχει με την Τουρκία. Και ναι, προτιμούν οι κάτοικοι των δέκα νησιών να έχουν τη διευκόλυνση με τη βίζα…
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Όλα παραμένουν στο τραπέζι, κύριε υπουργέ. Η Τουρκία δεν έχει αλλάξει σε κάτι. Μας λέει για «γαλάζια πατρίδα» ακόμα, αμφισβητεί νησιά. Εδώ και στα πάρκα παρεμβαίνει. Πάρκα περιβαλλοντικά κάνουμε και παρεμβαίνει.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Ο διάλογος, κύριε Οικονόμου, δεν συνεπάγεται συμφωνία. Το ότι συνομιλούμε, δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε. Υπάρχει μία διαφορά την οποία πρέπει να επιλύσουμε υπό το πρίσμα του διεθνούς Δικαίου, καθορισμός ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας. Είμαστε μακριά από εκεί αλλά είμαστε ξεκάθαροι, καμία υποχώρηση στα κυριαρχικά μας δικαιώματα και πολλές ακόμα διαφωνίες.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτά θα μπουν στο τραπέζι. Δεν θα τα συζητήσετε τα βαριά θέματα;
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Κοιτάξτε. Είναι η τέταρτη συνάντηση των δύο ηγετών το τελευταίο χρονικό διάστημα. Η επόμενη θα είναι το Σεπτέμβριο στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ. Ενδεχομένως να συμπέσουν και στο ΝΑΤΟ. Υπάρχει ο πολιτικός διάλογος ο οποίος θέλει δρόμο ακόμα, υπάρχουν τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και η θετική ατζέντα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αν ζητήσει διαμοιρασμό στο Αιγαίο ο κ. Ερντογάν; Γράφεται σήμερα στον τουρκικό Τύπο ότι θα ζητήσει συνεκμετάλλευση ουσιαστικά. Ποια είναι η απάντησή σας;
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Κύριε Παυλόπουλε, αν ήταν η πρώτη φορά που βλέπουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να πηγαίνει σε μία τόσο σημαντική συνάντηση, θα έλεγα ότι μπορεί κάποιος να έχει αμφιβολίες. Έχουμε έναν Πρωθυπουργό ο οποίος πέντε χρόνια τώρα δεν έχει υποχωρήσει σπιθαμή στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, δεν έχει κρυφτεί ποτέ και σε κάθε ευκαιρία προβάλλει τις ελληνικές θέσεις και πάντοτε κάτι κερδίζει. Και το κυριότερο, κερδίζει σε αξιοπιστία. Γιατί έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία σε τι φάση πηγαίνει η Ελλάδα σε μία σημαντική συνάντηση. Η Ελλάδα είναι πολύ πιο οχυρωμένη, έχει προστατεύσει τα σύνορά της. Σκεφτείτε τι συνέβη τα προηγούμενα χρόνια με τις «Μόριες» και τις «Ειδομένες». Και έχει καταφέρει και έχει συνάψει διεθνείς συμφωνίες. Καμία λοιπόν υποχώρηση, σε κανένα κυριαρχικό μας δικαίωμα. Ως προς το Αιγαίο υπάρχει μία καθαρή θέση, μία διαφορά, ο καθορισμός ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας υπό το πρίσμα του διεθνούς Δικαίου και τίποτα άλλο, όταν φτάσουμε εκεί.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Επίσκεψη Ράμα στην Αθήνα. Η Κυβέρνηση καταλαβαίνουμε ότι έχει ενοχληθεί. Θα κάνουμε κάτι να δείξουμε κάτι παραπάνω, θα περιμένουμε τι θα πει, μήπως θέσει θέμα Μπελέρη, έπρεπε να έρθει, να μην έρθει καθόλου;
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Εδώ ακούω μια άνευ αντιπροτάσεως κριτική «να πούμε κάτι για να πούμε». Η ουσία είναι ότι η ελληνική Κυβέρνηση ούτε προσκάλεσε τον κ. Ράμα, ούτε είναι μια διμερής συνάντηση, ούτε θα μπορούσε όμως -και κανείς δεν έχει πει το αντίθετο, γιατί δεν υπάρχει τρόπος να ειπωθεί- να απαγορεύσει μια συγκέντρωση. Θα φροντίσει να τηρηθούν όλα τα μέτρα ασφαλείας και τα πρωτόκολλα που προβλέπονται στη συγκεκριμένη περίπτωση. Και από κει και πέρα είναι μια ιδιωτική επίσκεψη, στην Ελλάδα και σε κάποιες άλλες χώρες, του Έντι Ράμα, όπως έχει δικαίωμα να κάνει, και τίποτε περισσότερο.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αν φέρει το θέμα Μπελέρη, δεν θα μας ενοχλήσει αυτό; Δεν βλέπετε καμία σκοπιμότητα σε αυτό; Δεν το κάνει για να μας ενοχλήσει;
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Δεν είναι δουλειά μας ούτε να ερμηνεύσουμε τη σκοπιμότητα του Έντι Ράμα ούτε ν’ αντιπαρατεθούμε σε μια υποτιθέμενη σκοπιμότητα. Δουλειά μας είναι με τις πράξεις μας, όχι με τα ωραία λόγια, να δείχνουμε τον σεβασμό στο Κράτος Δικαίου και ότι έχουμε πολύ μεγάλο δίκιο με το μέρος μας και δεν φοβόμαστε γι΄ αυτό. Τι θέλω να πω: Μας λένε ταυτόχρονα «γιατί έρχεται ο Ράμα» , χωρίς να λένε τι και πως θα μπορούσε να γίνει και από την άλλη λένε «γιατί βάλατε τον Μπελέρη» -εγώ θα πω και τον Πύρρο Δήμα- «στο ψηφοδέλτιο». Ξέρετε, στην πολιτική και εσωτερική και εξωτερική – εδώ δεν είναι διμερές ζήτημα, είναι ζήτημα Κράτους Δικαίου- η στήριξη στο Κράτος Δικαίου, στα ανθρώπινα δικαιώματα, γίνεται με πράξεις, όχι με λόγια. Όταν κάποιος πηγαίνει στην ομογένεια στην Αλβανία, στους Έλληνες ομογενείς στα μειονοτικά χωριά και δεν αναφέρεται στην δική τους επιλογή ως δημάρχου, δεν αναφέρεται καν. Οι άνθρωποι αυτοί εξέλεξαν έναν δήμαρχο και ο δήμαρχος αυτός – δεν είναι θέμα υποψηφίου Ευρωβουλευτή, είναι ο εκλεγμένος δήμαρχος, η επιλογή τους- δεν έχει ορκιστεί. Πάει εκεί…
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Λέτε για τον Κασσελάκη..
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Βεβαίως. Αυτό είναι υποκρισία. Υποκρισία είναι όλα τα στελέχη της Αντιπολίτευσης, που μας κουνάνε το δάχτυλο για μια επίσκεψη ιδιωτική που δεν μπορούμε να ακυρώσουμε, το ξέρουν αυτό .
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κι αν ο κ. Ράμα επιλέξει να μας … με την ομιλία του;
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Η Ελλάδα είναι τόσο ισχυρή πλέον που δεν φοβάται. Προφανώς θα απαντήσουμε, αν υπάρξει κάποια αφορμή, η οποιαδήποτε αφορμή για απάντηση, αλλά ας μην προδικάζουμε. Εδώ είμαστε και απαντάμε – το ξαναλέω- με ψηφίσματα, με όλες μας τις διακηρύξεις, με τις επιλογές μας, με τις πράξεις μας. Η Ελλάδα, το ζήτημα του σεβασμού στο Κράτος Δικαίου -γιατί αυτό είναι το ζήτημα Μπελέρη- στο τεκμήριο αθωότητας, το έχει θέσει σε όλα τα επίπεδα, και όχι τώρα, πολύ πιο πριν.
