By 
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
του Ανδρέα Μαζαράκη
Η Αλβανία πιόνι στη σκακιέρα του νέο-οθωμανισμού. Σε εξέλιξη η επιστροφή της “Αυτοκρατορίας” στα Βαλκάνια! Σε στρατηγική περικύκλωση της Ελλάδος προχωρά μεθοδικά η Τουρκία, εξέλιξη που αν ολοκληρωθεί θα συντελέσει στην ομηρία της πατρίδας μας! Την ώρα που η Ελλάδα παραπαίει, μεταξύ παράτασης ζωής και χρεοκοπίας, «…η Τουρκία διεκδικεί δικαίωμα λόγου στις μεσογειακές ισορροπίες και πρέπει να εγκαθιδρύσει μία στρατηγική πολιτικής για τα Βαλκάνια και την Αδριατική»! (Αχμέτ Νταβούτογλου). Αλλά και αν πάμε χρόνια πιο πίσω, μπορούμε να θυμηθούμε την Τουρκάλα πρωθυπουργό, Τανσού Τσιλέρ, όταν επιβεβαίωνε το casus belli κατά της χώρας μας. Μια δημοσιογράφος την είχε ρωτήσει αν η Τουρκία εννοούσε ως αιτία πολέμου την επέκταση των 12 μιλίων από την Ελλάδα και στο Ιόνιο. Η Τσιλέρ απάντησε τότε: «Παντού!»…
Μπορεί σήμερα η τρόικα να κάνει υποδείξεις στην Αθήνα ακόμη και για την εθνική μας ασφάλεια, η οικονομική υποδούλωση όμως δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που μεθοδεύουν σε βάρος μας τα νέο-οθωμανικά γεράκια, που έχουν αντιληφθεί την γεωπολιτική σημασία της Αδριατικής και του πλουσίου σε κοιτάσματα πετρελαίου Ιονίου. Από την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της αναγεννησιακής Βενετίας, το Ιόνιο πέλαγος αποτελούσε θέατρο ισχυρών ναυτικών συγκρούσεων. Σήμερα επιπροσθέτως, το Ιόνιο, με τις έρευνες για πετρέλαιο προ των πυλών, αποδεικνύεται κομβικό προς την διακίνηση των ενεργειακών πόρων προς τα ευρωπαϊκά κράτη. Και πιο συγκεκριμένα, η Κέρκυρα και προεκτατικά τα στενά του Οτράντο ελέγχουν τους θαλάσσιους δρόμους προς την Αδριατική, είναι δηλαδή η «Λήμνος του Ιονίου».
Η στήριξη της Τουρκίας στην διαδικασία «ανεξαρτησίας» του Κοσσόβου, o πατερναλισμός που επιδεικνύει στον σκοπιανό αλυτρωτισμό, η διείσδυσή της σε ελληνική και βουλγαρική Θράκη, και ακόμη και στην πιο μακρινή Βοσνία, δείχνει πως η «επιστροφή της αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια» είναι σε εξέλιξη!
Στα τουρκικά σχέδια άλωσης των Βαλκανίων και περικύκλωσης της Ελλάδος από κάθε πλευρά, Αλβανία και Σκόπια αναδεικνύονται σε πρόθυμα εργαλεία της Άγκυρας προς άσκηση γεωπολιτικής πίεσης προς τη χώρα μας. Τα αδύναμα, πλην σε εθνικιστικό πυρετό, δυτικά βαλκανικά κράτη, έχουν αποκτήσει με τη θέλησή τους… νονό. Και όταν ο νονός λέγεται Τουρκία, τα πράγματα για ένα μέλλον ειρήνης και συνύπαρξης γίνονται δυσκολότερα για όλους.
Το «σφιχταγκάλιασμα» των Τιράνων από την Άγκυρα, ξεκίνησε το 1992. Έναν χρόνο μετά υπογράφτηκε τουρκοαλβανικό σύμφωνο συνεργασίας έναντι επιθέσεως από τρίτο κράτος (ο νοών νοείτω…) και η Τουρκία ανακατασκεύασε τη ναυτική βάση στον Αυλώνα. Το 2010 ολοκλήρωσε και τη βάση φιλοξενίας και ανεφοδιασμού υποβρυχίων στο Δυρράχιο, ενώ ανακατασκεύασε και αλβανικό αεροδρόμιο στο Kucove και παρείχε τεχνική υποστήριξη προς ανασυγκρότηση των αλβανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Επιπλέον η Τουρκία ανέλαβε την αναδιοργάνωση της αλβανικής αεροπορικής Ακαδημίας (αντίστοιχης της Σχολή Ικάρων), ενώ από την στρατιωτική ακαδημία των Τιράνων υιοθετήθηκε η εκμάθηση της τουρκικής γλώσσας στους Αλβανούς ευέλπιδες!
Αξίζει όμως —και παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον— να δούμε πώς οι Τούρκοι «έβαλαν στο χέρι» τη ναυτική βάση του Αυλώνα. Όταν ανέβηκε στην εξουσία το σοσιαλιστικό κόμμα του Φάτος Νάνο, επισκέφθηκε την Αθήνα ο τότε Αλβανός υπουργός άμυνας Σαμπί Μπρόκαϊ. O εν λόγω ήταν άνθρωπος της εμπιστοσύνης του Νάνο, και από κοινού διατηρούσαν καλές σχέσεις με το «βαθύ» ΠΑΣΟΚ, ιδίως με τον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας, Άκη Τσοχατζόπουλο. O Μπρόκαϊ συζήτησε εκείνη την περίοδο τη συνεργασία με την ελληνική ανακατασκευή της ναυτικής βάσης. Ως ένα χρονικό σημείο οι διαπραγματεύσεις έβαιναν καλώς, τελικά όμως η συμφωνία δεν προχώρησε ποτέ.
Τρεις μόλις μήνες μετά τις τελευταίες ελληνοαλβανικές επαφές, επισκέφθηκε τα Τίρανα ο υπουργός άμυνας της Τουρκίας… Αμέσως μετά τις επαφές με τους Τούρκους, οι Αλβανοί ανακάλυψαν πως δεν θα μπορούσαν να παραχωρήσουν μια τόσο σημαντική βάση στην Ελλάδα. Την παραχώρησαν όμως στην Τουρκία, και λίγο μετά —τον Μάρτιο του 1998– υπογράφτηκε με κάθε επισημότητα η σχετική συμφωνία. Οι αλβανικές ευαισθησίες εξαφανίστηκαν μπροστά στα εκατομμύρια και την τεχνική βοήθεια που προσέφεραν οι Τούρκοι….
Τα τελευταία τρία χρόνια, το τουρκικό πολεμικό Ναυτικό, εκμεταλλευόμενο τη βάση Αυλώνα, επιδεικνύει έντονη ναυτική παρουσία στη θάλασσα του Ιονίου, ενώ από την λιβυκή εξέγερση και μετά, οι περιπολίες τουρκικών φρεγατών νότια της Κρήτης τείνουν να καταστούν μόνιμες! Φτάσαμε έτσι να βλέπουμε τουρκικές φρεγάτες όχι μόνο έξω από την Μύκονο ή το Σούνιο, αλλά δυτικά της Κεφαλονιάς ή των ακτών της Ηλείας…. Πρόσφατα μάλιστα υπήρξε στην Κρήτη σχετική αναστάτωση μεταξύ των πολιτών.
Οι συνέπειες… Το τι θα μπορούσε να προκύψει σε περίπτωση ελληνοτουρκικής κρίσης για την ασφάλεια της πατρίδας μας από τα παραπάνω, προκύπτει εύκολα από μια ματιά στον χάρτη. Σε απλά ελληνικά, η Τουρκία είναι πλέον σε θέση να δημιουργήσει, με δεδομένη και την αλβανική σύμπραξη, προβλήματα στα μετόπισθεν της Ελλάδος. Διότι πέρα από τη χρήση των υποδομών της βάσης Αυλώνος από μονάδες επιφανείας (φρεγάτες), οι Τούρκοι προωθούν εδώ και καιρό την πώληση των παλαιοτέρων αεροσκαφών F-16 Block 30 που διαθέτουν, στην Αλβανία. Έτσι, θα δημιουργηθεί μια αεροναυτική δύναμη στο Ιόνιο. Μια μικρή, πλην υπολογίσιμη, αεροναυτική δύναμη, η οποία την κρίσιμη ώρα που οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις θα δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα να κρατηθεί το Αιγαίο, θα επιφέρει σύγχυση στα μετόπισθεν.
Για να αντιμετωπίσει την απρόσμενη απειλή, η Ελλάδα θα αναγκαστεί τότε να μεταφέρει δυνάμεις από το Αιγαίο στη θάλασσα της Κέρκυρας. Έτσι η Τουρκία θα έχει επιτύχει τη διάσπαση των ελληνικών δυνάμεων, εξέλιξη άκρως επιθυμητή για αυτήν ταυτόχρονα άκρως επικίνδυνη για την ελληνική αμυντική διάταξη και ασφάλεια. Υπάρχει ωστόσο και μια πρόσθετη εφιαλτική πιθανή διάσταση: Η συνεργασία την κρίσιμη ώρα των τουρκικών δυνάμεων με τους Αλβανούς οπλοφόρους του UCK και του UCC (= Απελευθερωτικός Στρατός Τσαμουριάς — υπάρχει κι αυτό!). Τρομοκρατικά πλήγματα στα Επτάνησα ή την ηπειρωτική δυτική Ελλάδα θα είναι κάτι μάλλον εύκολο μέσα από μια τέτοια σύμπραξη, δημιουργώντας συνθήκες «αλά Κόσοβο» στην Θεσπρωτία ή την ευρύτερη περιοχή.
Τι μπορεί να γίνει σήμερα, πριν βρεθούμε προ οδυνηρών εκπλήξεων αύριο; Σε κάθε επί μέρους τομέα, η Αθήνα να εφαρμόσει — επιτέλους διεκδικητική και όχι φοβική πολιτική. Στο Ιόνιο, η Ελλάδα θα πρέπει να προχωρήσει δημιουργώντας νόμιμα τετελεσμένα, που θα κατοχυρώνουν τα ελληνικά δίκαια. H χώρα μας θα πρέπει να ξεκαθαρίσει στα Τίρανα πως η εσκεμμένη καθυστέρηση που εφαρμόζουν (με υποκίνηση των Τούρκων) στο θέμα του καθορισμού θαλασσίων συνόρων και ΑΟΖ, θα έχει επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή πορεία της Αλβανίας.
Παρά την οικονομική καχεξία, η Ελλάδα θα πρέπει να επιδείξει ξανά στρατιωτική παρουσία στην περιοχή του Ιονίου, και υπάρχουν οικονομικές λύσεις προς τούτο. Θα πρέπει να αυξηθεί κυρίως η αεροναυτική ελληνική παρουσία. Ειδικότερα:
- Μια ελληνική φρεγάτα (από τις 14 που διαθέτει το Πολεμικό Ναυτικό) να αποσπαστεί στη Ναυτική Διοίκηση Ιονίου, ώστε να αυξηθεί η επιτήρηση ολόκληρου του θαλασσίου χώρου από Πατραϊκό κόλπο έως βορείως Κέρκυρας στενά Οτράντο.
- Παρουσία ολιγομελών ειδικών μονάδων (ΟΥΚ) σε Μαθράκι-Οθωνούς-Ερείκουοα.
- Επαναδραστηριοποίηση του ΝΑΣΚΕ (Ναυτικού Σταθμού Κέρκυρας) και ενίσχυση με σκάφη του Λιμενικού Σώματος στην Κέρκυρα.
- Αναβάθμιση της —υποβαθμισμένης— ΝΔΙ (Ναυτικής Διοίκησης Ιονίου) στην Πάτρα.
Τα παραπάνω, εκτός των άλλων, θα αμβλύνουν και τα προβλήματα με το λαθρεμπόριο και τη λαθρομετανάστευση στην ευρύτερη περιοχή του Ιονίου. Κυρίως όμως θα καταδείξουν πως η Ελλάδα, έστω και εν μέσω οικονομικής κρίσης, δεν είναι διατεθειμένη να προβεί σε εκπτώσεις ως προς την εθνική της κυριαρχία και δεν είναι διατεθειμένη να δεχθεί πισώπλατα χτυπήματα ως προς την ασφάλεια και ακεραιότητά της…
