By 
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
Ο Μανώλης Κεφαλογιάννης δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις μιας και από το 1990, που πολιτεύθηκε για πρώτη φορά και εξελέγη βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στο Νομό Ηρακλείου, έως και σήμερα, δίνει αδιάλειπτα το «παρών» στα πολιτικά δρώμενα της χώρας εντός και εκτός ελληνικών συνόρων.
Από το 2019 έως και σήμερα είναι πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Σταθεροποίησης και Σύνδεσης ΕΕ-Αλβανίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και από το 2014 έως το 2019 διετέλεσε πρόεδρος της μεικτής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής της ΕΕ–Τουρκίας.
Στην αποκλειστική συνέντευξή του στην TODAY PRESS, ο Μανώλης Κεφαλογιάννης μιλά για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, για τον Φρέντι Μπελέρη, που έχει επισκεφθεί τρεις φορές, για το ψήφισμα της Ευρωβουλής αναφορικά με το Κράτος Δικαίου στην Ελλάδα και τη στάση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπως και για τον μισό αιώνα που κλείνει φέτος η Νέα Δημοκρατία.
Ο Μανώλης Κεφαλογιάννης θέτει εκ νέου υποψηφιότητα για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και είναι ένας από τους 28 πρώτους υποψήφιους ευρωβουλευτές που ανακοινώθηκαν.
• Πρόσφατα, η Ελλάδα και η Τουρκία, επανέλαβαν την κοινή τους δέσμευση να αξιοποιήσουν την υπάρχουσα θετική ατμόσφαιρα, διερευνώντας περαιτέρω τομείς διμερούς και διεθνούς συνεργασίας ενώ προγραμματίζεται επίσκεψη του Πρωθυπουργού Μητσοτάκη στην Τουρκία. Τι μπορούμε να περιμένουμε στο προσεχές διάστημα;
Η Ελλάδα επιζητά την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα με όλες τις γειτονικές χώρες. Ασφαλώς συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας. Η χώρα μας σέβεται απολύτως τις σχέσεις καλής γειτονίας, σέβεται απολύτως το Διεθνές Δίκαιο, τη Σύμβαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Και ασφαλώς συζητά, πρέπει να συζητά, επιζητά το διάλογο. Ένα διάλογο, όμως που θα εδράζεται στο Διεθνές Δίκαιο. Ένα διάλογο που θα στέκεται απέναντι από μεγαλοϊδεατισμούς, νεοοθωμανικά μεγαλεία και αναθεωρητικές τάσεις.
Η Ελλάδα και η Τουρκία έχουν μία και μόνη διαφορά. Την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών. Πάντα στη βάση του Δικαίου της Θάλασσας. Ένα Δίκαιο που έχει υπογραφεί και κυρωθεί από πάνω από 150 χώρες. Κάτι που το καθιστά πλέον εθιμικό δίκαιο. Απολύτως εφαρμοστέο. Που σημαίνει ότι και χώρες που δεν το έχουν υπογράψει ή κυρώσει οφείλουν να το ακολουθούν. Χώρες, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, το Ισραήλ και η Τουρκία.
Ανοίγω παρένθεση για να σημειώσω ότι πριν αρκετά χρόνια με τις πρόνοιες του Δικαίου της Θάλασσας οριοθέτησαν αποκλειστικές οικονομικές ζώνες οι ΗΠΑ με την Κούβα και πρόσφατα το Ισραήλ με το Λίβανο. Γειτονικές χώρες που δεν έχουν καλές σχέσεις, το αντίθετο μάλιστα.
Σε αντίθεση με την Τουρκία που προχώρησε το Νοέμβριο του 2019 στην οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών με τη Λιβύη με το παράνομο και άκυρο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Μία οριοθέτηση που παραβιάζει κατάφωρα το Δίκαιο της Θάλασσας καθώς απεμπολεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας. Η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας ρητά ορίζει στο άρθρο 121 ότι τα νησιά που έχουν οικονομική ζωή, παράδειγμα η Ρόδος, το Καστελόριζο, η Κρήτη, όλα τα Δωδεκάνησα, έχουν το ίδιο δικαίωμα σε αποκλειστική ζώνη όπως οι ηπειρωτικές περιοχές.
Μία απολύτως παράνομη ενέργεια που καταγγέλθηκε αμέσως στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με τροπολογία που είχα την τιμή να καταθέσω μαζί τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος τον Μάνφρεντ Βέμπερ, ένα γνήσιο φιλέλληνα, στο Ψήφισμα για την κατάσταση στη Λιβύη. Μία τροπολογία που υιοθετήθηκε από την Ολομέλεια με συντριπτική πλειοψηφία και τόνιζε ότι η συμφωνία αυτή παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα τρίτων κρατών και δεν συμμορφώνεται με το Δίκαιο της Θάλασσας και, επομένως, δεν μπορεί να έχει νομικές συνέπειες για τρίτα κράτη. Ενώ παροτρύνει τις λιβυκές αρχές να προβούν στην ακύρωση του μνημονίου συμφωνίας Τουρκίας-Λιβύης του 2019 για την οριοθέτηση θαλάσσιων περιοχών στη Μεσόγειο Θάλασσα, και να μην εφαρμόσουν καμία ρήτρα που περιλαμβάνεται στην επακόλουθη συμφωνία για τους υδρογονάνθρακες, η οποία υπεγράφη στις 3 Οκτωβρίου 2022 και προβλέπει παράνομες δραστηριότητες γεώτρησης στις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες τρίτων χωρών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της Κύπρου και της Ελλάδας.
