By 
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press του Σαββάτου
του Δημήτρη Καμπουράκη
Να ρίξουμε μια μακροσκοπική ματιά στο σύνολο του πολιτικού μας σκηνικού; Που βρισκόμαστε και προς τα πού κινούμαστε; Πιστεύω ότι μια τέτοια συνθετική ματιά είναι απολύτως απαραίτητη, διότι οι πολιτικές δυνάμεις κάνουν παράλληλους μονολόγους σε διαφορετικά πεδία.
Η ΝΔ προτάσσει την οικονομική ανάπτυξη, ο ΣΥΡΙΖΑ την ακρίβεια. Η κυβέρνηση βάζει ψηλά τα εθνικά ζητήματα, ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στις υποκλοπές. Ο Μητσοτάκης διαρκώς αναφέρεται στην οικονομική υποβοήθηση που δίνει στα νοικοκυριά, ο Τσίπρας προτιμά να μιλά για θέματα δημοκρατίας. Το καλάθι του νοικοκυριού εναντίον της γνωμοδότησης Ντογιάκου. Σαν οι δυο πολιτικοί μονομάχοι να μιλούν δυο εντελώς διαφορετικές γλώσσες που δεν τέμνονται πουθενά.
Όμως το αποτέλεσμα των εκλογών θα κριθεί επί του συνόλου των προηγούμενων πεπραγμένων και των μελλοντικών αναμενομένων των κομμάτων, όχι πάνω σε κάποιο επί μέρους ζήτημα, όσο κορυφαίο ή σοβαρό κι αν το θεωρεί η μια ή η άλλη πλευρά. Για παράδειγμα, πολύ θα ήθελε ο Μητσοτάκης να εστιαστεί η εκλογική μάχη στην ενδυνάμωση της εθνικής μας ισχύος έναντι της Τουρκίας, όπως πολύ θα ήθελε ο Τσίπρας να μην απομακρυνθεί η προεκλογική συζήτηση από την ΕΥΠ και την ΑΑΔΕ. Όμως ο ψηφοφόρος δεν θα κρίνει έτσι. Η ζυγαριά στην οποία θα βάλει τα υπέρ και τα κατά της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης θα είναι πολυσυλλεκτική. Θα τα έχει όλα μέσα.
Η –ενόψει εκλογών- απαρίθμηση των θετικών και των αρνητικών, των πλεονεκτημάτων και των μειονεκτημάτων κάθε στρατοπέδου, είναι μεν θεμιτή και λογική αλλά όχι επαρκής για να προαναγγείλει αποτέλεσμα. Καθότι η πολιτική δεν είναι αριθμητική, όπου ένα και ένα κάνει υποχρεωτικά δύο. Το δε περιεχόμενο της κάλπης διαμορφώνεται μέχρι την τελευταία στιγμή κι όποιος έχει αντίρρηση επ’ αυτού ας θυμηθεί διάφορους «σίγουρους» και «άχαστους» που βρέθηκαν ξαφνικά στα πολιτικά αζήτητα. Παρά ταύτα, ακόμα και σ’ αυτή την ρευστή πραγματικότητα, ένας κατάλογος πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων είναι πάντα χρήσιμος.
Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα
Στην οικονομία, η ΝΔ έχει πλεονέκτημα. Στα χρόνια της διακυβέρνησης της έχει καταφέρει υψηλότατους ρυθμούς ανάπτυξης, σημαντική μείωση της ανεργίας, μεγάλη ροή επενδύσεων προς την χώρα και αύξηση του πραγματικού μέσου εισοδήματος κάθε πολίτη. Της έσκασε ασφαλώς στα χέρια η παγκόσμια πληθωριστική κρίση, αποτέλεσμα της πανδημίας και του πολέμου, όμως κατάφερε να βρει επαρκείς τρόπους οικονομικής υποστήριξης των νοικοκυριών ώστε η πληθωριστική λαίλαπα να μην γίνει αβάσταχτη.
Καμία εμπιστοσύνη
Στην οικονομία ο ΣΥΡΙΖΑ μειονεκτεί. Παρά τις διαρκείς αναφορές του στην «ακρίβεια», δηλαδή στην πληθωριστική κρίση, η εικόνα του κυβερνητικού παρελθόντος του στην οικονομία δεν τον ευνοεί διόλου. Στα πέντε χρόνια που είχε την εξουσία στα χέρια του, κάθε άλλο παρά εμπιστοσύνη ενέπνευσε για την ικανότητα του να δημιουργήσει πλούτο. Μπορεί να διατυμπανίζει την πρόθεση του για δικαιότερο διαμοιρασμό του χρήματος που κυκλοφορεί στην κοινωνία, ο μέσος Έλληνας όμως κατάλαβε ότι προτιμά να διαμοιράζει φτώχεια παρά να φτιάχνει πλούτο. Η μεσαία τάξη απέκτησε σύνδρομο φοβικότητας απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο ακόμα ζει και βασιλεύει. Κατά τούτο, η μάχη του εναντίον της ακρίβειας δεν βρίσκει εύκολα αυτιά για να πεισθούν.
Στα εθνικά θέματα
Στα εθνικά ζητήματα, η ΝΔ έχει επίσης πλεονέκτημα. Απέναντι σε μια αφηνιασμένη Τουρκία, ο Μητσοτάκης φρόντισε και να εξοπλίσει την χώρα και να φτιάξει συμμαχίες που την θωρακίζουν στο μέτρο του δυνατού. Ο ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτό τον τομέα υστερεί χαρακτηριστικά. Ούτε τους εξοπλισμούς ψηφίζει, ούτε για τις διεθνείς κινήσεις και επαφές του μπορεί να περηφανευτεί, ούτε για την σαφή και σοφή πολιτική του για το μεταναστευτικό. Γενικώς στα εθνικά ζητήματα ο ΣΥΡΙΖΑ μειονεκτεί και αυτό του στοιχίζει. Όχι ότι αμφισβητεί κανείς την πατριωτική του πρόθεση, αλλά οι αριστερές διεθνιστικές ιδεοληψίες του έχουν μεταβληθεί σε εσωτερικό του φρένο, που δεν τον αφήνει να αποκτήσει μια ξεκάθαρη πολιτική.
Η διαφάνεια
Τα θέματα διαφάνειας αντίθετα, αποδείχτηκαν η αχίλλειος πτέρνα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Οι παρακολουθήσεις των επικοινωνιών έτρωσαν σοβαρά το κύρος της, καθώς οι επίσημες εξηγήσεις που δόθηκαν κατά καιρούς δεν είναι επαρκείς και πειστικές. Ο ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτό τον τομέα έχει καθαρό πλεονέκτημα, παρά το γεγονός ότι και γι’ αυτόν υπάρχουν αποδείξεις παρόμοιων πρακτικών την περίοδο 2015-19. Η ελληνική κοινωνία δεν ενστερνίστηκε στο σύνολο της την ΣΥΡΙΖΑική ρητορεία περί «χούντας», όμως ένα ικανό κομμάτι του κεντρώου ακροατηρίου ενοχλήθηκε σφόδρα από τις αποκαλύψεις. Ο Μητσοτάκης θα πάει στις εκλογές μ’ αυτό το βάρος στους ώμους του.
Κυβερνησιμότητα
Στην προοπτική κυβερνησιμότητας όμως, η ΝΔ έχει επίσης ξεκάθαρο πλεονέκτημα έναντι του αντιπάλου της. Η κυβερνησιμότητα, δηλαδή η πιθανότητα μαζί με η δυνατότητα να φτιάξει κυβέρνηση, είναι άυλο μεν αλλά πολύ σημαντικό πολιτικό μέγεθος. Τα κόμματα δημιουργούνται για να αναλαμβάνουν τις ευθύνες της διακυβέρνησης του τόπου, αλλιώς η ύπαρξη και η δράση τους δεν έχει πολύ νόημα. Στις δε πολύπλοκες κοινωνίες μας, ο πρώτος φόβος που διακατέχει τον πολίτη είναι μήπως βρεθεί σε μία χώρα η οποία θα πορεύεται για καιρό σαν ακυβέρνητο καράβι. Τα κόμματα λοιπόν που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να πρωτεύσουν και να κυβερνήσουν, πλεονεκτούν καθοριστικά έναντι αυτών που βολοδέρνουν δίχως ουσιαστικό αντικείμενο.
Οι δημοσκοπήσεις
Η ΝΔ σήμερα έχει καταφέρει να κρατά μια σοβαρή δημοσκοπική διαφορά, η οποία στο λογικό σενάριο της πρωτιάς της στην επαναληπτική εκλογική αναμέτρηση θα της αποφέρει ένα σοβαρότατο μπόνους εδρών. Παρά την φυσιολογική φθορά της λοιπόν, η ΝΔ βρίσκεται πολύ πιο κοντά στην δημιουργία μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης, απ’ όσο κοντά βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ στο θολό σενάριο της προοδευτικής συμμαχικής κυβέρνησης. Η κυβερνησιμότητα είναι με το μέρος της ΝΔ και του Μητσοτάκη, γεγονός που θα φέρει προς την κάλπη της την πλειοψηφία των αναποφάσιστων ή εκείνων που πάνε με τον νικητή. Το ποσοστό αυτό είναι πολύ σημαντικό, είναι το καίριο κομμάτι των ψηφοφόρων που παρασέρνονται από τον περιβόητο «αέρα της νίκης».
Διαχείριση κρίσεων
Θα μπορούσα να απαριθμήσω κι άλλα. Για παράδειγμα την διαχείριση κρίσεων (όπου η κυβέρνηση προηγείται), τον ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους (επίσης η ΝΔ είναι μπροστά) ή η υγεία και η πρόνοια (όπου το πράγμα φαίνεται ισόπαλο). Στην δε κορωνίδα των διλημμάτων και μάλιστα ως συμπύκνωση όλων τους σ’ ένα (προσωπικό) πακέτο, η σύγκριση της καταλληλότητας στην ηγεσία ανάμεσα στον κ. Μητσοτάκη και τον κ. Τσίπρα. Όλες ανεξαιρέτως οι δημοσκοπήσεις δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία. Ο νυν πρωθυπουργός έχει καθαρό, σαφές και μάλλον αδιαμφισβήτητο προβάδισμα έναντι του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά είναι χοντρικά τα πεδία πάνω στα οποία θα διεξαχθεί η μάχη των διπλών εκλογών που θα γίνουν στα μέσα της άνοιξης.
«Όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος»
Όπως έγραψα όμως, η πολιτική δεν είναι αριθμητική. Το δημοσκοπικό προβάδισμα (στο σύνολο και κατά τομείς) δεν προεξοφλεί το αποτέλεσμα. Ο πολιτικός χρόνος καμιά φορά αποδεικνύεται εξαιρετικά πυκνός, θα πει ότι ενίοτε δικαιώνει την παροιμία «όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος». Εμφανίζεται ξάφνου από το πουθενά μια κηδεία και αν η διαχείριση της γίνει λάθος μπορεί να φέρει τα πάνω-κάτω. Ο Μητσοτάκης το ξέρει αυτό και το λέει διαρκώς, ο Τσίπρας το ξέρει επίσης και το ελπίζει διακαώς. Κάτι να συμβεί το τελευταίο δίμηνο και αυτά που ξέραμε ως δεδομένα να υποστούν Οβιδιακή μεταμόρφωση.
Εξάλλου, με τα δυο εκλογικά συστήματα που θα κάνουμε τις φετινές εκλογές, δεν θα χρειαστούν θηριώδεις ανατροπές για να μεταμορφωθεί το τοπίο. Αρκούν δυο ή τρεις μονάδες να αλλάξουν κομματική ρότα και θα αρχίσουμε να μιλάμε πάνω σε άλλη βάση. Άλλο θα είναι να πάρει η ΝΔ 35% στην πρώτη αναμέτρηση κι άλλο να πάρει 32%. Αντίστοιχα ο ΣΥΡΙΖΑ. Άλλο επίσης θα είναι να μπουν στην Βουλή έξι κόμματα κι άλλο επτά. Αυτό όμως ενδέχεται να παιχτεί για λίγες χιλιάδες ψήφους μέσα στην επικράτεια. Και επειδή έγραψα ότι το εκλογικό αποτέλεσμα είναι σύνθεση και όχι πρόσθεση, θα το γράψω όπως το άκουσα από παλαιό πολιτευτή που ήξερε τις εκλογές σαν την τσέπη του. «Κανένας δεν ξέρει πως θα γυρίσει το κεφάλι του ψηφοφόρου, όταν ξυπνήσει το πρωί της Κυριακής που ψηφίζει»…
