Εδώ και Χρόνια η Έλενα Ράπτη ενημερώνει πως το 16% των παιδιών στην χώρα μας είναι θύματα σεξουαλικής κακοποίησης.
Όπως δήλωσε η κ. Ράπτη στο Πρώτο Πρόγραμμα:
«Σήμερα ένα στα 5 παιδιά πέφτει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης στην Ευρώπη για τον λόγο αυτό και η καμπάνια ονομάστηκε «1 στα 5» και το 2013 ανέλαβα τον συντονισμό της. Σύμφωνα με έρευνα, που έχει πραγματοποιηθεί, του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, στην Ελλάδα το ποσοστό ανέρχεται στο 16%, είναι ιδιαίτερα υψηλό. 2 στα 100 παιδιά μόνο φτάνουν στις αρχές να το καταγγείλουν. Αυτό συμβαίνει διότι στην συγκεκριμένη μορφη κακοποίησης, στη σεξουαλική, ο δράστης τις περισσότερες φορές είναι από τον κύκλο εμπιστοσύνης του παιδιού, οπότε αντιλαμβάνεστε ότι τα συναισθήματα του παιδιού είναι ανάμεικτα γιατί αυτό το πρόσωπο μπορεί να είναι ένα πρόσωπο που αγαπά και εμπιστεύεται αλλά ταυτόχρονα δεν θέλει να συνεχίσει να το βλάπτει. Σκεφτείτε, λοιπόν, ότι τα παιδιά δυσκολεύονται να σπάσουν τη σιωπή του, τα παιδιά θύματα εκβιάζονται συναισθηματικά, φοβούνται.
Δυστυχώς οι δράστες στοχεύουν σε πολύ νεαρές ηλικίες, από 4 ετών ξεκινάει η δική μας ενημέρωση, γιατί σε αυτές τις ηλικίες δεν είναι εύκολο το παιδί να ξεχωρίσει το σωστό από το λάθος με αποτέλεσμα να είναι δεκτικό σε αγγίγματα που δεν θα έπρεπε. Υπήρξαν παιδιά που δήλωσαν ότι από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους βίωναν σεξουαλική κακοποίηση και πολλά παιδιά ναι το θεωρούν φυσιολογικό, γιατί νομίζουν ότι αυτό συμβαίνει σε κάθε σπίτι, όταν προέρχεται ειδικά από τους γονείς από άτομα που είναι στο οικείο περιβάλλον του παιδιού.
Γι’ αυτόν τον λόγο η ενημέρωση από το Συμβούλιο της Ευρώπης ξεκινά σε αυτή την ηλικία μέσα από τον κανόνα του εσώρουχου, έναν απλό κανόνα που προσδιορίζει το κακό άγγιγμα για να ξέρει το παιδί ότι δεν πρέπει να επιτρέπει σε κανέναν να το αγγίζει στην συγκεκριμένη περιοχή και αν κάτι συμβεί παροτρύνουμε το παιδί να ενημερώσει κάποιον ενήλικα που εμπιστεύεται», είπε.
Η Έλενα Ράπτη σημείωσε ότι κατά την περίοδο της πανδημίας, τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών στην χώρα μας αυξήθηκαν: «Αφενός γιατί είχαμε τον εγκλεισμό του θύματος με τον θύτη λόγω του περιορισμού, έτσι το παιδί δεν είχε διέξοδο για να καταγγείλει αυτό που συνέβαινε αλλά ταυτόχρονα πάρα πολλοί επιδίωξαν να προσελκύσουν τα θύματά τους μέσω του διαδικτύου, γιατί τα παιδιά ήταν μπροστά σε μια οθόνη».