By 
Για πολιτική αποκαθήλωση του Πούτιν, διάλυση της Ρωσίας και αντιπαράθεση του ΝΑΤΟ με την Κίνα κάνει λόγο Τουρκοβρετανός αναλυτής, σε άρθρο του στην ιστοσελίδα της βρετανικής εφημερίδας «Daily Mail», σχολιάζοντας τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο του πολέμου.
Καθώς η Ουκρανία βλέπει ακόμη και το ενδεχόμενο της νίκης επί της Ρωσίας με την ανακατάληψη πολλών εδαφών τα τελευταία 24ωρα, ο απελπισμένος Βλαντιμίρ Πούτιν πατάει το «κουμπί του πανικού», κι έτσι θα μπορούσε να τελειώσει ο πόλεμος.
Ο Ρώσος πρόεδρος την τελευταία εβδομάδα εντείνει τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις στην Ουκρανία, με την μερική επιστράτευση καλώντας στα όπλα 300.000 εφέδρους και εκτοξεύει πυρηνικές απειλές.
Αλλά με τις δηλώσεις του έχει σκοπό να κρύψει το γεγονός ότι η Ρωσία χάνει τον πόλεμο, καθώς η Ουκρανία ανακαταλαμβάνει εδάφη, εξηγεί ο Τουρκοβρετανός Alp Sevimlisoy, επιτετραμμένος του αμερικανικού «think tank» Atlantic Council.
Σε περίπτωση ήττας της Μόσχας, ο Πούτιν θα έμπαινε στο περιθώριο, η Ρωσία θα μπορούσε να διαλυθεί αφήνοντας τη Δύση να ανταγωνίζεται την Κίνα για τα «λάφυρα» του πολέμου ενώ το ΝΑΤΟ θα ερχόταν σε αντιπαράθεση με το Πεκίνο.
Απειλώντας με πυρηνικό πόλεμο όποιον τολμήσει να σταθεί εμπόδιο στο δρόμο του, ο Βλαντιμίρ Πούτιν προέβη στην επιστράτευση εκατοντάδων χιλιάδων εφέδρων διπλασιάζοντας τις στρατιωτικές του δυνάμεις στην στην Ουκρανία.
Αλλά οι δηλώσεις του διαψεύδουν ένα απλό γεγονός: η Ρωσία χάνει τον πόλεμο και ο Πούτιν το ξέρει και είναι απελπισμένος. Ο στρατός του έχει καταρρεύσει, τα αρχικά πολεμικά του σχέδια δεν είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, δαπανά τα μετρητά του με μη βιώσιμο ρυθμό και ο χειμώνας πλησιάζει.
Στο μεταξύ, ο στρατός της Ουκρανίας συνεχίζει να προελαύνει σε όλη τη χώρα, δίνοντας στο Κίεβο μια βιώσιμη πορεία προς τη νίκη… Γεγονός που γεννά το ερώτημα: Τι θα συμβεί εάν η Ρωσία ηττηθεί σε αυτό τον πόλεμο;
Για τον Τουρκοβρετανό αναλυτή, αυτό θα σήμαινε καθαίρεση του Πούτιν, διαίρεση της ίδιας της Ρωσίας και αντιπαράθεση του ΝΑΤΟ με την Κίνα για τα «απομεινάρια » του πολέμου.
Η Δύση, όπως ο ίδιος επισημαίνει, θα πρέπει να αρχίσει να προετοιμάζεται για αυτό το ενδεχόμενο, διαφορετικά θα ανοίξει την πόρτα στο Πεκίνο να ενδυναμώσει την παρουσία του σε περιοχές όπως η Σιβηρία, η κεντρική Ασία, η Αφρική και η Νότια Αμερική όπου έχει ήδη βάλει βάλει τα δάχτυλα των ποδιών του, αλλά τώρα θα μπορούσε να βρει την κατάλληλη ευκαιρία ενώ η ρωσική δύναμη εξασθενεί.
«Πρέπει να… επιδιώξουμε να ασκήσουμε επιρροή και μετά πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Η Κίνα είναι μια παγκόσμια αναδυόμενη υπερδύναμη και πρέπει να την καταπολεμήσουμε αποτελεσματικά», δηλώνει ο Alp Sevimlisoy.
Όταν ο Πούτιν ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου για πρώτη φορά αυτό που αποκαλεί «ειδική στρατιωτική του επιχείρηση», αυτό το σενάριο ήταν σχεδόν αδιανόητο.
Η Δύση μπορεί να υποστήριζε με νύχια και με δόντια την Ουκρανία, αλλά λίγοι πίστευαν ότι η νίκη του Κιέβου επί της Μόσχας θα ήταν δυνατή – οι Ρώσοι στρατιώτες υπερτερούν αριθμητικά, όπως και τα όπλα τους, η συνολική δύναμη του ρωσικού στρατού έρχεται δεύτερη μετά τις ΗΠΑ. Μπορεί να χρειάστηκαν μέρες, ή εβδομάδες, ίσως μήνες, αλλά λίγοι αμφέβαλλαν ότι το Κίεβο θα πέρναγε στα χέρια των Ρώσων.
Στη συνέχεια όμως ακολούθησε μια σειρά θεαματικών λανθασμένων υπολογισμών από τον Πούτιν και τους στρατηγούς του.
Ο συνδυασμός της κακής προετοιμασίας και του σχεδιασμού, της διαφθοράς που είχε σαπίσει τα στρατιωτικά αποθέματα της Ρωσίας από μέσα προς τα έξω και το πεσμένο ηθικό των Ρώσων στρατιωτών, έδωσαν στην Ουκρανία την πρωτοβουλία, την οποία οι διοικητές του στρατού την εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρον.
Η αιφνιδιαστική προέλαση στο Κίεβο ενώ ο Πούτιν είχε δεσμευτεί ότι θα ανατρέψει το καθεστώς αναλαμβάνοντας τον έλεγχο της χώρας, επιβράδυνε μέσα σε λίγες ημέρες τις κινήσεις των ρωσικών δυνάμεων και τελικά κορυφώθηκε σε μια «χειρονομία καλής θέλησης» – γνωστή και ως υποχώρηση πλήρους κλίμακας. Αντιθέτως , το Κρεμλίνο στόχευε στην «απελευθέρωση» του Ντονμπάς.
Παρά το γεγονός ότι, τα εδάφη της ανατολικής Ουκρανίας- όπου κτυπάει η καρδιά της βιομηχανίας- ήταν απείρως πιο κατάλληλα για τις ρωσικές δυνάμεις – τελικά τα προβλήματα παρέμειναν. Και πάλι, η προέλαση των ρωσικών δυνάμεων επιβραδύνθηκε και μετά σταμάτησε σε μεγάλο βαθμό.
Στη συνέχεια, η Ουκρανία έδωσε μια καταστροφική γροθιά στη Ρωσία: Μια επίθεση στη νότια πλευρά της Χερσώνας εξοντώνοντας τα ρωσικά στρατεύματα, προτού ανατολικά από το Χάρκοβο σπάσει τη ρωσική άμυνα ανακτώντας πολλά εδάφη αναλαμβάνοντας εκ νέου τον έλεγχο.
Η Ρωσία είναι αναστατωμένη. Ο στρατός του Πούτιν μπορεί να μην έχει ακόμη ισοπεδωθεί αλλά έχει δεχτεί ένα βαρύ χτύπημα και τα γόνατά του έχουν αρχίσει να λυγίζουν. Λίγα ακόμα, και ένα νοκ άουτ θα μπορούσε να είναι εφικτό.
Μιλώντας αμέσως μετά την αντεπίθεση της Ουκρανίας στο Χάρκοβο, ο κ. Sevimlisoy τόνισε: «Οι Ουκρανοί έχουν τη δυναμική – κερδίζουν. Αλλά αυτή η σύγκρουση δεν θα τελειώσει μόνο με τις δύο πλευρές να πουν «αυτό ήταν τελικά », αλλά οι επιπτώσεις θα αντηχούν σε ολόκληρη τη Ρωσία και την περιοχή».
Αυτό θα σήμαινε ότι η ρωσική ισχύς θα εξασθενίσει όχι μόνο σε χώρες όπως η Νότια Αμερική και η Αφρική -όπου στο παρελθόν έχει στείλει μισθοφόρους, έχει δώσει δάνεια και κατασκευάζει υποδομές- αλλά σε πρώην σοβιετικά κράτη- δορυφόρους, όπως το Καζακστάν, η Γεωργία και η Αρμενία.
Και η ίδια η Ρωσία θα μπορούσε να υποκύψει στις εσωτερικές μάχες, με τις εξεγερμένες περιοχές να επιδιώκουν να απομακρυνθούν από τον έλεγχο της Μόσχας, καθώς οι «εραστές» της εξουσίας εντός του Κρεμλίνου θα μπορούσαν να διεκδικήσουν τον θρόνο του Πούτιν.
Αν και η προοπτική μιας Ρωσίας χωρίς τον Πούτιν μπορεί κάποτε να φαινόταν σαν κάτι φανταστικό, ο αναλυτής θεωρεί ότι πλέον δεν υπάρχει σχεδόν κανένας τρόπος για να επιβιώσει από την ήττα στην Ουκρανία.
«Δεν μπορώ να δω μέλλον για τον Πούτιν εάν χάσει τον πόλεμο». υπογραμμίζει. «Πώς θα αντιμετωπίσει τους δικούς του ανθρώπους μετά από αυτό; Πώς θα επιστρέψει στην παγκόσμια σκηνή μετά από αυτό;».
