By 
Ένα χρόνο μετά την πανηγυρική εκλογή του στην θέση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ και την έκρηξη προσδοκιών που έφερε, αλλά και την δημοσκοπική απογείωση, μετά από δυόμισι χρόνια στασιμότητας στο 6%-7%, ο σκεπτικισμός, στη Χαριλάου Τρικούπη, πια, είναι έντονος. O ενθουσιασμός δείχνει να ξεθυμαίνει και υπάρχει ένα σταθερό ξεφούσκωμα. Ανάμεσα, δε, στα στελέχη του χώρου του ΠΑΣΟΚ υπάρχει, στην καλύτερη περίπτωση, ένα μούδιασμα.
Από τις αρχές του χρόνου υπήρχε μια δημοσκοπική μείωση του ποσοστού του ΠΑΣΟΚ κατά 3%-3,5% σε όλες τις έρευνες, όλων των εταιρειών, μέχρι τις αρχές του Δεκεμβρίου. Αλλά θα επανέλθουμε σ΄αυτό…
Και μετά η Εύα…
Σα να μην έφτανε αυτή η κατάσταση, έσκασε και η υπόθεση με την Εύα Καιλή, συνοδευόμενη από την ακατανόητη γραμμή άμυνας με τους «Δούρειους Ίππους της ΝΔ» που προκαλούσε αμηχανία ή και ειρωνικά σχόλια.
Μετά ήρθε και η ομιλία του Νίκου Ανδρουλάκη, στην τελευταία συνεδρίαση της Κ.Ε., που άφησε ορθάνοιχτη την πόρτα κυβερνητικής συνεργασίας (σσ. Με ΣΥΡΙΖΑ, με ποιον άλλον;), η οποία έφερε επιπλέον απώλειες της τάξης του 1%-1,5%, μέσα σε δύο εβδομάδες. Σύνολο δηλαδή – 5% μέσα σε ένα χρόνο και «προσγείωση», γύρω στο 10%, στην πρόθεση ψήφου (Pulse – Σκάι, 20/12). Μετά απ΄ αυτά πώς να μην υπάρχει αμηχανία, εκνευρισμός, πάγωμα, απογοήτευση, όσο και αν δεν θέλουν να βγαίνει προς τα έξω…
Τίποτα δεν είναι τυχαίο
Δεν είναι τυχαία αυτή η πορεία. Στο διάστημα αυτού του χρόνου φάνηκαν πολιτικά χαρακτηριστικά που προκαλούσαν τουλάχιστον απορίες και κόστιζαν.
Πρώτο, μια σταδιακή «αμνησία» ολόκληρων περιόδων της ιστορίας του ΠΑΣΟΚ, όπως π.χ της διακυβέρνησης της χώρας από την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου στην διάρκεια της οποίας, σημειωτέον, ο Ν. Ανδρουλάκης ήταν Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ ή της συνωμοσίας ενοχοποίησης δέκα κορυφαίων πολιτικών στελεχών ανάμεσά τους και ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Ανδρέας Λοβέρδος με αφορμή το σκάνδαλο NOVARTIS κ.ά.
Ταυτόχρονα, μιλάνε σαν να μην είναι το ΠΑΣΟΚ το κόμμα που κυβέρνησε τα μισά χρόνια από την Μεταπολίτευση και μετά και γεννήθηκε από παρθενογένεση, αποκτώντας το δικαίωμα να ρίχνει σε άλλους τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.
Δεύτερο, το σταδιακό ανέβασμα των αντιπολιτευτικών τόνων απέναντι στην κυβέρνηση με χαρακτηριστικά πολιτικού λόγου ΣΥΡΙΖΑ και λαϊκισμού, ταυτόχρονα με την όλο και πιο φανερή υποχώρηση της κριτικής προς τον Τσίπρα.
Χωρίς σαφές αφήγημα
Τρίτο, η έλλειψη ενός σαφούς αφηγήματος για την πορεία της χώρας συνοδευόμενου από την απουσία σαφούς εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης της χώρας που οδηγεί σε τραγελαφικούς μετεωρισμούς. Από το «ούτε Μητσοτάκης, ούτε Τσίπρας για Πρωθυπουργός» , μέχρι το πρόσφατο «ο βασικός στόχος είναι να πάει η ΝΔ στην αντιπολίτευση και στη συνέχεια να σχηματιστεί προοδευτική κυβέρνηση» που άφηνε κάθε ενδεχόμενο σύμπραξης ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ και λοιπά λιμά ανοιχτό, έχουν μεσολαβήσει πολλές εκδοχές.
Είναι πάντως ενδεικτικό της πλήρους αδυναμίας έκφρασης μιας θέσης για το θέμα, όταν στελέχη του κουνάνε το δάχτυλό τους και θέτουν ζήτημα για το ποιος θα πάρει την ευθύνη να οδηγήσει την χώρα σε συνεχείς εκλογές, όταν διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι θέλουν την ΝΔ στην αντιπολίτευση και ταυτόχρονα δεν βλέπουν προοπτική συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ. Άρα τι μα λένε οι ποιητές; Τίποτα ή κάτι που δεν θέλουν να πουν. Πάντως ο κ. Μ. Κατρίνης γκάζωσε δηλώνοντας ότι «το μίσος του κ. Μητσοτάκη απέναντι στο ΠΑΣΟΚ έχει ιστορικό και οικογενειακό υπόβαθρο», μη αφήνοντας κανένα περιθώριο σύγχυσης για το τι και πως σκέφτονται.
Χάνει τα πιασάρικα θέματα
Πάντως μ΄ αυτά και μ΄ αυτά το ΠΑΣΟΚ πέφτει, ενώ εντυπωσιάζει η αδυναμία της ηγεσίας του να διαχειριστεί και «πιασάρικα» για αυτήν θέματα όπως οι υποκλοπές (παρακολουθείτο το κινητό του κ. Ανδρουλάκη και ήταν η πρώτη καταγγελία που έγινε) και το θέμα έγινε προνομιακό για το ΣΥΡΙΖΑ! Αλλά και πιο δύσκολα θέματα όπως αυτό της Εύας Καϊλή που κατάφερε να επιδεινώσει το όποιο πρόβλημα, με τοποθετήσεις που δεν έβγαζαν νόημα. Αν το ΠΑΣΟΚ συνεχίσει να λέει και να ξελέει, να μην αποσαφηνίζει τί θέλει και που το πάει, αν δεν εκφράσει καθαρές θέσεις, τότε το μέλλον δεν είναι αισιόδοξο γι’ αυτό. Θα συνεχίσει η καταγραφή της πτωτικής πορείας και αυτό θα φέρει αποσυσπείρωση και από την αμφίπλευρη συσπείρωση δυνάμεων, που προσδοκούσε, θα οδηγηθεί σε αμφίπλευρη μείωση των δυνάμεών του.
Αυτά για τις πρώτες εκλογές. Γιατί αν κάτι δεν αλλάξει και οδηγηθεί σε χαμηλά ποσοστά, τότε στις δεύτερες η κατάσταση θα είναι οδυνηρή. Ας το δούνε αυτό εκεί στη Χαριλάου Τρικούπη.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press του Σαββάτου
