By 
Το παραπάνω, είναι ένα από τα ερωτήματα που θα τεθούν κατά την προεκλογική περίοδο από την κυβερνητική πλευρά, στους πολίτες. Πρόκειται φυσικά για μια εξειδίκευση του βασικού διλήμματος που έθεσε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ: “Εγώ ή ο Τσίπρας”.
Η αλήθεια είναι ότι το έθεσε εκ του ασφαλούς, καθότι σ΄αυτό το ερώτημα οι πολίτες απαντούν μονότονα από το 2016, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις εκείνης της εποχής, το αποτέλεσμα των εκλογών του 2019 και τις σημερινές έρευνες.
Η απορία αφορά τον κ. Τσίπρα. Γιατί δεν στάθηκε ικανός να σπάσει το “σερί” του πολιτικού του αντιπάλου επί έξι ολόκληρα χρόνια.
Οι τελευταίες έρευνες της κοινής γνώμης δείχνουν ότι η αποδοχή Μητσοτάκη , είναι ευρύτερη, πέρα από τα δημοσκοπικά όρια του κόμματος του, με τον κ. Τσίπρα να παρακολουθεί από μακριά.
Στην έρευνα GPO και στο ερώτημα πώς κρίνουν οι πολίτες τη συνολική παρουσία και τις εξαγγελίες Μητσοτάκη και Τσίπρα στη ΔΕΘ, οι ερωτώμενοι έδωσαν τις εξής απαντήσεις: Μητσοτάκης: 50,7% θετικά και μάλλον θετικά και Τσίπρας 34% θετικά και μάλλον θετικά Στο ερώτημα, δε, ποιος σας έπεισε περισσότερο, ο κ. Μητσοτάκης απαντά το 41,7% και ο κ. Τσίπρας 30,7%.
Στην έρευνα της Pulse για την καταλληλότητα πρωθυπουργού ο κ. Μητσοτάκης υπερέχει του κ. Τσίπρα κατά έντεκα μονάδες, με 39% έναντι 28%.
Όπως και της Opinion Poll: O Κυριάκος Μητσοτάκης εξακολουθεί να θεωρείται από τους πολίτες, όχι μόνο ο καταλληλότερος για Πρωθυπουργός, αλλά και αυτός που μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής και της ασφάλειας της χώρας, τα θέματα της οικονομίας και της ανάπτυξης, ακόμα και τα προβλήματα της κοινωνικής πολιτικής και της στήριξης των ασθενέστερων, που, θεωρητικά, αποτελούν προνομιακό πεδίο των κομμάτων που ανήκουν στο αριστερό μέρος του κοινοβουλευτικού ημικυκλίου.
Ταυτόσημα στοιχεία δείχνουν και όλες οι άλλες δημοσκοπήσεις του μήνα που πέρασε.
Γιατί, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να πλησιάσει τον πρωθυπουργό, καθηλώνοντας και το κόμμα του σε δημοσκοπικά χαμηλά επίπεδα; Το ερώτημα περισσότερο απασχολεί τους δημοσιολογούντες, παρά τον ΣΥΡΙΖΑ, που ζει σε μια παράπλευρη πραγματικότητα.
Φλερτάρει μειοψηφίες
Υπάκουος στα κελεύσματα του πολιτικού DNA του, ο κ. Τσίπρας φλερτάρει συνεχώς με μειοψηφίες, αντιεμβολιαστές, πουτινιστές, φιλοκουφοντινιστές, καταληψίες…
Ανέχεται τη βία στα πανεπιστήμια, τάσσεται εναντίον της πανεπιστημιακής αστυνομίας και στηρίζει έμμεσα εγκληματικές σπείρες που έχουν καταλάβει φοιτητικές εστίες και διώχνουν φοιτητές. Ενδεικτική είναι η δήλωση του Δημήτρη Τζανακόπουλου, που χαρακτήρισε την αστυνομική επιχείρηση κατά των εγκληματιών Αλβανών στη φοιτητική εστία, ως «επιχείρηση αυταρχισμού και κατατρομοκράτησης».
Αυτή η εμμονή σε παρηκμασμένες ιδέες, όπως ο ψευτοδιεθνισμός, τον οδήγησαν να ανοίξει τα σύνορα ο 2015, για να περάσουν οι δυστυχισμένοι του κόσμου στην Ελλάδα, που αιμορραγούσε οικονομικά και να δηλώσει διεθνώς πως «δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα».
«Όχι σε όλα»
Η αντιπολίτευση του «όχι σε όλα» στην κυβέρνηση Μητσοτάκη τον οδήγησε σε θέσεις που αν εφαρμόζονταν θα είχαν φέρει σε πολύ δύσκολη κατάσταση τη χώρα, καθώς καταψήφισε την αμυντική συνεργασία με τη Γαλλία, τη στρατιωτική με τις ΗΠΑ- που ο ίδιος είχε προωθήσει- και είπε «όχι» στους εξοπλισμούς της χώρας.
Ευτυχώς για την Ελλάδα -γιατί τότε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ απλά παρακολουθούσε- ο Ερντογάν αισθανόμενος «σούπερ» ηγέτης, έκανε το μεγαλύτερο σφάλμα της ιστορίας του. Αγόρασε τους S-400 από τη Ρωσία και έχασε τη μεγαλύτερη στρατιωτική παραγγελία σε παγκόσμιο επίπεδο, την αγορά και συμπαραγωγή με τις ΗΠΑ, 100 μαχητικών αεροσκαφών τελευταίας γενιάς, των F-35 , που θα αλώνιζε τώρα στο Αιγαίο.
Χωρίς σχέδιο και όραμα
Όμως δεν είναι μόνο οι λαθεμένες για τη σύγχρονη εποχή και για τις τρομακτικές γεωπολιτικές αλλαγές, θέσεις του κ. Τσίπρα. Είναι και το γεγονός πως δεν μπόρεσε να ανανεώσει το κόμμα του, μετά την ήττα του 2019. Δεν άντεξε την «οδύνη» μιας ειλικρινούς αυτοκριτικής για να διορθώσει τα λάθη, να δει κατάματα τη νέα πραγματικότητα και την ανάγκη να αλλάξει και να προσαρμοστεί. Η φράση «όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει», δεν άρεσε όταν την είπε αχρείαστα, ο κ. Πέτσας, αλλά ταιριάζει απόλυτα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Το αποτέλεσμα αποτυπώνεται στις έρευνες της κοινής γνώμης του Σεπτεμβρίου και όχι μόνο. Αντί να πέσει η κυβέρνηση από τη «ντροπή» της, για την υπόθεση της υποκλοπής του κ. Ανδρουλάκη, όπως ζητούσε και ανέμενε ο κ. Τσίπρας, ενίσχυσε τα ποσοστά της!
Πάλι λάθος η πολιτική Τσίπρα. Τα έδωσε όλα για μια υπόθεση που δεν απασχόλησε ιδιαίτερα τον ελληνικό λαό και η κυριαρχία Μητσοτάκη που θέλησε να πλήξει, δεν τέθηκε υπό αμφισβήτηση.
Ακατανόητες συμπεριφορές
Οι ακατανόητες συμπεριφορές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αποτελούν ένα από τα στοιχεία που ο κ Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του αντέχει τρία και πλέον χρόνια τώρα, σ’ αυτές ες τις αλλεπάλληλες κρίσεις.
Αυτές οι εμφανείς διαφορές μεταξύ των δύο αρχηγών, καθορίζουν και την υπεροχή του κ. Μητσοτάκη, στην κοινωνία. Κι αν ο κ. Τσίπρας δεν μπορέσει να ανταποκριθεί στη νέα εποχή, να εκσυγχρονίσει το κόμμα του, να αποκτήσει ρεαλιστικό σχέδιο για τη χώρα, θα υποστεί ο ΣΥΡΙΖΑ μια νέα ήττα στις προσεχείς διπλές εκλογές ή αν χρειαστεί τριπλές…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press του Σαββάτου
