Η σχεδία και το σχέδιο

«Είναι σαν να βρίσκεσαι σε σχεδία στη μέση του ωκεανού», είναι η απάντηση 52χρονου οικογενειάρχη μισθωτού στην ερώτηση να περιγράψει πώς νιώθει μέσα στο διεθνές περιβάλλον, όπου λέξειςόπως η γεωπολιτική, η ενεργειακή ακρίβεια και το κόστος πρώτων υλών και τροφίμων μπήκαν στο καθημερινό του λεξιλόγιο. Αυτό ουσιαστικά καταγράφουν και τα ευρήματα ερευνών. Αποτυπώνουν την ανασφάλεια ως το υπ’ αριθμόν 1 συναίσθημα του μέσου Έλληνα. Και πώς να νιώσει άλλωστε ασφαλής ο μέσος πολίτης, όταν όλα εξελίσσονται εκτός της χώρας και εισάγονται στην καθημερινότητα του ως συνέπειες; Και αντίστοιχα, πώς να μη νιώθει ανασφαλής, όταν βλέπει την Ευρώπη να μην λαμβάνει -μέχρι αυτή τη στιγμή τουλάχιστον- τις απαιτούμενες γενναίες αποφάσεις;

Και ακριβώς εδώ βρίσκεται το διακύβευμα των βουλευτικών εκλογών, όποτε και να γίνουν, είτε σε 6 είτε σε 12 μήνες: «Ποιος μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών;». Και στην εξωτερική πολιτική και στην άμυνα και στην ενέργεια και στην εκπαίδευση και στην υγεία και στο κοινωνικό κράτος και φυσικά και στην στήριξη των εισοδημάτων. Το διακύβευμα των εκλογών είναι ουσιαστικά  ποιος μπορεί να παρέχει στον πολίτη «ισχυρό δίχτυ ασφαλείας», μέσα σε ένα ασταθές κι απρόβλεπτο διεθνές περιβάλλον.

Βέβαια, εμείς ξέρουμε και καλό κολύμπι και δεν κινδυνεύουμε να πνιγούμε στα μεσοπέλαγα, όσο πριν από λίγα χρόνια. Μετά από 3 απανωτά Μνημόνια, με τη μεγαλύτερη σφοδρότητα και διάρκεια από όλες τις υπόλοιπες χώρες που μπήκαν σε αντίστοιχη μέγγενη, όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιρλανδία, είμαστε εκπαιδευμένοι να αντιμετωπίζουμε οικονομικές κρίσεις. Διότι στη συντριπτική πλειονότητα βιώσαμε βίαιη μείωση των εισοδημάτων μας, ρυθμίσαμε δάνεια, αλλάξαμε ίσως και δουλειές, «κόψαμε» ένα σωρό δαπάνες και προσαρμοστήκαμε. Επαναξιολογήσαμε και επαναϊεραρχήσαμε τα βασικά από τα περιττά, τα πρωτεύοντα από τα δευτερεύοντα. Εξαναγκασμένοι μεν, μπήκαμε στη διαδικασία δε, να καταρτίσουμε ο καθένας ξεχωριστά τον δικό του «οδηγό επιβίωσης». Και ίσως αυτό να είναι και το σημαντικό μας πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων Ευρωπαίων, που αρχίζουν να ζουν τώρα και αυτοί σε συνθήκες που μοιάζουν «μνημονιακές». Εμείς είμαστε σε αυτή τη συγκυρία πιο έμπειροι από όλους τους υπόλοιπους Ευρωπαίους! Και οφείλουμε να μην την ξαναπατήσουμε σαν αρχάριοι, γιατί δεν είμαστε πια.

Τόσο η νυν, όσο και η επόμενη Κυβέρνηση οφείλει να εκπέμπει σταθερότητα, σιγουριά, συνέπεια, αποφασιστικότητα και ψυχραιμία, χωρίς λαϊκισμούς, κραυγές, αναθέματα, διχασμούς, ισοπεδωτική, μηδενιστική ρητορική και τοξικότητα. Με κοστολογημένα τα πάντα, ακόμα και για ακραία σενάρια στην οικονομία, την ενέργεια, τις προμήθειες αγαθών και προϊόντων.

Και οφείλει εκ των προτέρων, προτού στηθούν οι κάλπες, να μιλήσει με ειλικρίνεια και μετριοπάθεια. Χωρίς φιοριτούρες και βερμπαλισμούς. Χωρίς πλειοδοσίες και υπερβολές. Έτσι, η σχεδία του πολίτη στον ωκεανό, θα φαντάζει -και κυρίως θα είναι- συνεκτικό σχέδιο ασφαλείας.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην TODAY PRESS τη νέα Free εφημερίδα που κυκλοφορεί κάθε Σάββατο