Με ξένο χρήμα

Δημοσιεύτηκε στην έντυπη Today Press

του Ανέστη Γερονικολάκη

Κανείς «κανονικός» άνθρωπος δε μπορεί να συνταχθεί με τις Ταλιμπάν κινήσεις του μέχρι χθες άγνωστου για το Κοινοβουλευτικό του έργο, βουλευτή της Νίκης, που τα έκανε γης μαδιάμ στην Εθνική Πινακοθήκη.

Πέραν των θέσεων περί σκοταδισμού, η κεντρικότερη αντίρρηση σχετίζεται με τη λογική «παίρνω το νόμο στα χέρια μου». Η αυτοδικία σε καμία περίπτωση δε μπορεί να γίνει ανεκτή καθώς καταργεί αιώνες ανθρώπινης εξέλιξης, αφού οι Νόμοι και το Σύνταγμα αυτό ακριβώς διασφαλίζουν. Τη διαφοροποίηση των κοινωνιών από τη Ζούγκλα.

Από την άλλη, ας μη κρυβόμαστε.

Πολλοί από αυτούς που βγήκαν μπροστά για να διαμαρτυρηθούν -δικαίως- για τα αίσχη του αιρετού, θα έκαναν κάτι παρόμοιο αν ένα έργο πρόσβαλε τις Γυναίκες, τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα ή αν είχε υπόνοια μη φιλοζωικής διαθέσεως.

Διότι για ορισμένους η ελευθερία του λόγου παύει εκεί που αρχίζει η δική τους ατζέντα και επανέρχεται ως δικαίωμα μόνο για την ακύρωση και τη χλεύη της Πίστεως του άλλου.

Ας μη κρυβόμαστε. Η Παναγία δε κινδυνεύει από πρόσκαιρες καλλιτεχνικές μαϊμουδιές. Αυτό που κινδυνεύει είναι η κατάργηση της Κοινής Λογικής.

Μπορεί ένας μεγάλος φορέας πολιτισμού να ξοδεύει αλόγιστα τα χρήματα του ελληνικού λαού, επενδύοντας σε ντεμοντέ πρωτοπορίες ενός περασμένου αιώνα και σε ξεπερασμένες, επιτηδευμένες βλασφημίες που ως μοναδικό τους σκοπό έχουν την ανάσυρση από την αφάνεια φίλων και εκλεκτών; 

Ξένες λογικές, με ξένο χρήμα…