Τα Σχέδια της Λέσχης της Ρώμης και οι Αυτοκρατορίες μετά την Παγκοσμιοποίηση (Μέρος 2ο)

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press

του Ανδρέα Μαζαράκη

Η Λέσχη της Ρώμης ιδρύθηκε το 1968. Πιστεύεται ότι είναι μέρος του Δικτύου της Στρογγυλής Τραπέζης, αυτής της εξαιρετικά σημαντικής ομαδοποίησης των ελίτ, μέσω του οποίου οι Ιλλουμινάτι μπορούν να διασυνδέονται με τον ευρύτερο κόσμο της λήψης πολιτικών αποφάσεων. Υποτάσσονται δηλαδή σε πολύ ισχυρές μυστικές εταιρείες, όπως το Τάγμα των Ιησουιτών, οι Ναΐτες Ιππότες, οι Ιππότες της Μάλτας, το Opus Dei, το εσωτερικό άδυτο του Τεκτονισμού και η ηγεσία των Ιλλουμινάτι, μεταξύ άλλων αποκλειστικών ομάδων. 

Περιγράφει τον εαυτό της ως «παγκόσμια δεξαμενή σκέψης και κέντρο καινοτομίας και πρωτοβουλίας» και ως μη κερδοσκοπική, μη κυβερνητική οργάνωση ή «ΜΚΟ». Στην ιστοσελίδα της η Λέσχη της Ρώμης αναφέρεται ως οργανισμός «συγκεντρώνει επιστήμονες, οικονομολόγους, επιχειρηματίες, διεθνείς υψηλόβαθμους δημόσιους υπαλλήλους, αρχηγούς κρατών και πρώην αρχηγούς κρατών και από τις πέντε ηπείρους, οι οποίοι είναι πεπεισμένοι ότι το μέλλον της ανθρωπότητας δεν καθορίζεται πια για πάντα και ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση των κοινωνιών μας».

Εξετάζοντας τα πολύπλοκα παγκόσμια προβλήματα, η Λέσχη της Ρώμης –που υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους χειραγωγούς του περιβαλλοντικού κινήματος– πρότεινε ένα μοντέλο περιφερειοποιημένου κόσμου σε 10 πολιτικές/οικονομικές περιοχές τις οποίες αναφέρει ως «Βασίλεια», οι οποίες συνιστούν αλληλοεπιδρώσες περιοχές με δυναμικές διαδικασίες που διαμορφώνουν την ανθρώπινη κοινωνία. Η λίστα έχει ως εξής: 

1. Πρώτο βασίλειο. Περιλαμβάνει Αμερική, Καναδά και Μεξικό (τυχαία το αναφέρει ο Τραμπ;). 
2. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Δυτική-Ευρώπη συνολικά είναι το δεύτερο «Βασίλειο». 
3. Η Κίνα (συμπεριλαμβανομένης της Μογγολίας και της Ταϊβάν) με τα εγγύς νησιά του Ειρηνικού. 
4. Ρωσία και πρώην χώρες της Σοβιετικής Ένωσης, μαζί με Ανατολική Ευρώπη, είναι η τέταρτη αυτοκρατορική περιοχή. 
5. Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία και Νότια Αφρική. 
6. Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική. 
7. Ινδία -Νότια και Νοτιοανατολική Ασία. 
8. Κεντρική και Νότια Αμερική, Κούβα και νησιά της Καραϊβικής. 
9. Ιαπωνία. 
10. Η υπόλοιπη Αφρική (πλην Βόρειας και Νότιας Αφρικής). 

Το σχέδιο τούτο της Λέσχης της Ρώμης συζητήθηκε για πρώτη φορά μέσα από το βιβλίο του πρώην Αμερικάνου ειδικού των μυστικών υπηρεσιών Μπιλ Κούπερ, με τίτλο «Behold a Pale Horse» (ιδού Ίππος Χλωρός). Ο Μίλτον Γουίλιαμ «Μπιλ» Κούπερ (6 Μαΐου 1943 – 5 Νοεμβρίου 2001) υπήρξε Αμερικάνος θεωρητικός συνωμοσίας, ραδιοφωνικός παρουσιαστής και συγγραφέας, γνωστός από 1991 για το βιβλίο του αυτό στο οποίο προειδοποιούσε για πολλαπλές παγκόσμιες συνωμοσίες.

Ο Κούπερ υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών, στην Πολεμική Αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών και στη Ναυτική Υπηρεσία Πληροφοριών μέχρι την απόλυσή του το 1978. Ωστόσο, τα δημόσια αρχεία αναφέρουν μόνο μια περίοδο υπηρεσίας του στο Πολεμικό Ναυτικό, συμπεριλαμβανομένης μιας θητείας στο Βιετνάμ με δύο μετάλλια υπηρεσίας. Σκοτώθηκε το 2001 από Αμερικάνους σερίφηδες, κατά τη διάρκεια απόπειρας σύλληψής του.

Η Έκθεση της Λέσχης της Ρώμης (1974), όπως παρουσιάζεται στο βιβλίο του Κούπερ, περιλαμβάνει παράγοντες που αναφέρονται σε καταστάσεις κρίσεων, οι οποίες αναπτύσσονται παρά τους σχεδιασμούς των ελίτ και, μάλιστα, ὡς επακόλουθο αυτών. Οι παράγοντες αυτοί αποτέλεσαν το κίνητρο για την έναρξη του σχεδίου «Στρατηγική για την επίβίωση», το οποίο απαιτεί την κατασκευή ενός περιφερειακού και προσαρμοστικού μοντέλου του συνολικού παγκόσμιου συστήματος με τους ακόλουθους ειδικούς στόχους: 

1. Να καταστεί δυνατή η εφαρμογή σεναρίων για τη μελλοντική ανάπτυξη του παγκόσμιου συστήματος, τα οποία αντιπροσωπεύουν οράματα για το παγκόσμμιο μέλλον που πηγάζουν από διαφορετικές κουλτούρες και συστήματα αξιών και αντανακλούν τις ελπίδες και τους φόβους σε διαφορετικές περιοχές του κόσμου. 
2. Να αναπτυχθεί ένα εργαλείο σχεδιασμού και αξιολόγησης των επιλογών για τα μακροπρόθεσμα ζητήματα και έτσι να υπάρξει μια βάση για την επίλυση των συγκρούσεων μέσω της συνεργασίας και όχι της αντιπαράθεσης. 

Τα βασικά χαρακτηριστικά του μοντέλου είναι τα εξής:

α) Το Παγκόσμιο Σύστημα αναπαρίσταται με όρους αλληλοεπιδρώντων περιφερειών, με διατάξεις για τη διερεύνηση κάθε μεμονωμένης χώρας ή υποπεριοχής στο πλαίσιο της περιφερειακής και παγκόσμιας ανάπτυξης. Το παγκόσμιο σύστημα αντιπροσωπεύεται από δέκα περιοχές: Βόρεια Αμερική, Δυτική Ευρώπη, Ανατολική Ευρώπη, Ιαπωνία, Υπόλοιπος Ανεπτυγμένος Κόσμος, Λατινική Αμερική, Μέση Ανατολή, Υπόλοιπη Αφρικανική, Νότια και Νοτιοανατολική Ασία, Κίνα. 

β) Προκειμένου να είναι σε θέση να αντιμετωπιστεί το σύμπλεγμα των παραγόντων που εμπλέκονται στην προβληματική με τρόπο που να είναι αξιόπιστος και συστηματικός, έχει υιοθετηθεί μια ιεραρχική δομή για το μοντέλο, στην οποία κάθε επίπεδο της 18ραρχίας αντιπροσωπεύει την εξέλιξη του παγκόσμιου συστήματος μέσα σε ένα πλαίσιο που ορίζεται απὀ ένα δεδομένο σύνολο νόμων και αρχών: Γεὠφυσικά, Οικολογικά, Τεχνολογικά (Ανθρωπογενής Ενέργεια και Μαζικές Μεταφορές), Οικονομικά, Θεσμικά, Κοινωνικοπολιτικά, Αξιακά-Πολιτιστικά και Ανθρωποβιολογικά. 

Το μοντέλο έχει αναπτυχθεί μέχρι το στάδιο όπου μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανάλυση πολιτικής που σχετίζεται με μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα, όπως: η χρήση των ενεργειακών πόρων και η αξιολόγηση της τεχνολογίας, η ζήτηση και η παραγωγή τροφίμων, η αύξηση του πληθυσμού και η επίδραση της χρονικής στιγμής των προγραμμάτων ελέγχου των γεννήσεων, η μείωση των ανισοτήτων στις περιφερειακές οικονομικές εξελίξεις, η δυναμική εξάντλησης ορισμένων πόρων, ιδίως των αποθεμάτων πετρελαίου, η χρήση του φωσφόρου ως λιπάσματος, η περιφερειακή ανεργία, οι περιορισμοί στην ανάπτυξη λόγω περιορισμών στην εργασία, την ενέργεια ή τις εξαγωγές κ.λπ. 

Ειδικές εξελίξεις που επιτρέπουν τη χρήση του μοντέλου, όπως περιγράφεται παραπάνω, περιλαμβάνουν τα ακόλουθα: 

1. Έχει αναπτυχθεί ένα υπολογιστικό Μοντέλο του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος και έχει επικυρωθεί με ένα εκτεταμένο σύνολο δεδομένων. Το υπόδειγμα έχει δύο επίπεδα μακροοικονομικό και μικροοικονομικό. Στο «μακρο-επίπεδο», το υπόδειγμα κάθε περιοχής περιλαμβάνει το ακαθάριστο περιφερειακό προϊόν, τις συνολικές εισαγωγές και εξαγωγές, την παραγωγή κεφαλαίου και εργασίας και τα διαφορετικά συστατικά της τελικής ζήτησης, όπως η δημόσια κατανάλωση. 

Σε «μικρο-επίπεδο» αναγνωρίζονται οκτώ τομείς παραγωγής: Γεωργία, μεταποίηση, μεταποίηση τροφίμων, ενέργεια, εξόρυξη, τραπεζικές υπηρεσίες και εμπόριο και οικοδομικές κατασκευές. Για τις ενδιάμεσες απαιτήσεις χρησιμοποιείται το πλαίσιο εισροών-εκροών. Έχει επίσης αναπτυχθεί ένας πίνακας μικροεμπορίου πλήρους κλίμακας. 

2. Ένα παγκόσμιο πληθυσμιακό μοντέλο έχει κατασκευαστεί με βάση τις ίδιες περιοχές, όπως και το οικονομικό μοντέλο με τα διαθέσιμα δεδομένα. Σε κάθε περιοχή η δομή του πληθυσμού αναπαρίσταται με όρους τεσσάρων ηλικιακών ομάδων, που καθιστούν δυνατή την αξιολόγηση της πληθυσμιακής δυναμικής και την εκτίμηση της αποτελεσματικότητας της εφαρμογής διαφόρων μέτρων ελέγχου του πληθυσμού. 
3. Κατασκευάστηκε ενεργειακό μοντέλο, το οποίο δίνει για κάθε περιφέρεια  την κατανάλωση και την παραγωγή ενέργειας και τη διαπεριφερειακή ανταλλαγή ενεργειακών πόρων σε συνάρτηση με οικονομικούς παράγοντες. Η ενέργεια αντιμετωπίζεται τόσο σε σύνθετους όρους όσο και σε σχέση με τις επιμέρους πηγές ενέργειας, δηλαδή τα στερεά καύσιμα, τα υγρά καύσιμα, τα πυρηνικά, το φυσικό αέριο, και τα υδροηλεκτρικά. 

-4. Έχει κατασκευαστεί μοντέλο παραγωγής τροφίμων και χρήσης αγροτικής γης, το οποίο επιτρέπει την αξιολόγηση μιας σειράς θεμάτων που σχετίζονται με τα τρόφιμα, όπως: η ανάγκη και η διαθεσιμότητα του φωσφόρου που απαιτείται για την εντατική γεωργία, αλλά και η απώλεια των καλλιεργειών λόγω επιδημιών, κ.λπ.

Όπως διαφαίνεται από τα ντοκουμέντα, μείζων προβληματισμός στην εφαρμογή του υπολογιστικού μοντέλου της Λέσχης της Ρώμης είναι να αποφεύγεται η εξάρτηση από τις ντετερμινιστικές πτυχές της ανθρώπινης λειτουργίας. Για να αποφευχθεί αυτό έχει αναπτυχθεί μια διαδραστική μέθοδος ανάλυσης προσομοίωσης στον υπολογιστή. Η μέθοδος αντιπροσωπεύει μια συμβίωση ανθρώπου και υπολογιστή, στην οποία ο υπολογιστής παρέχει τη λογική και αριθμητική ικανότητα, ενώ ο άνθρωπος παρέχει τις αξίες, τη διαίσθηση και την εμπειρία.

Η μέθοδος χρησιμοποιεί ένα πρόγραμμα προδιαγραφής και λίστα διαθέσιμων επιλογών, που επιτρέπει στον αναλυτή πολιτικής ή στον υπεύθυνο λήψης αποφάσεων να αξιολογήσει εναλλακτικές επιλογές σε διάφορα επίπεδα της διαδικασίας λήψης αποφάσεων, δηλαδή σε σχέση με τους στόχους, τις στρατηγικές, τους τακτικούς και τους παράγοντες υλοποίησης. 

Βλέπουμε σήμερα όλες αυτές οι υπόγειες διαδικασίες και στρατηγικές –μετά τον «Τραμπισμό», την παρακμή της Ε.Ε., τη δυναμική παρουσία των ΒRICS και την αποτυχία του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία να γίνονται οφθαλμοφανείς. Καθώς η οικονομία επηρεάζεται άμεσα από τις γεωπολιτικές εξελίξεις και τανάπαλιν, η ανάπτυξη νέων τεχνολογιών, χρηματοοικονομικών και κοινωνικών στρατηγικών, είναι πλέον καθοριστική περισσότερο από ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. 

Το μακροπρόθεσμο παγκόσμιο μέλλον διαγράφεται μέσα από τις διαθέσιμες επιλογές των κέντρων δύναμης από τις διάφορες περιοχές του πολυπολικού συστήματος. Και η υλοποίηση του οράματος για το μέλλον σκιαγραφείται από ηγέτες που έχουν αίσθηση αυτοκρατορικού παρελθόντος και θέλουν να το αναστήσουν και να πρωταγωνιστήσουν ξανά στον τεχνολογικό κόσμο του 21ου αιώνα. Καλό θα είναι να συνειδητοποιήσουμε γρήγορα αυτή τη νέα δυναμική της ιστορίας, διότι αλλιώς θα γίνει αυτό που μας διδάσκει η σοφία του παρελθόντος: όσοι λαοί δεν έχουν μάτια για να δουν, θα τα έχουν για να κλάψουν.