Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
Αν ψάξουμε ποιος είναι ο ορισμός της «είδησης», θα διαπιστώσουμε -σε γενικές γραμμές- πως έτσι μπορούμε να περιγράψουμε μια πληροφορία που:
- έχει επίπτωση σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων
- επηρεάζει ή μπορεί να επηρεάσει τη ζωή τη δική τους ή των παιδιών τους
- συχνά αφορά σε κάποιο γεγονός που είναι ασυνήθιστο, πρωτοφανές ή νέο
Αναρωτιέμαι λοιπόν, παρατηρώντας πόσος τηλεοπτικός χρόνος ξοδεύεται αλλά και πόσο μελάνι πετιέται, τι από τα παραπάνω ισχύει στα τεκταινόμενα της Αριστεράς;
Αφορά άραγε τόσο μεγάλο αριθμό ανθρώπων, το πρόσωπο που θα εκλεγεί στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ;
Επηρεάζουν τη ζωή μας οι καθημερινές μικροπρέπειες των «κλειδούχων» της Κουμουνδούρου, με τον επαναπατρισμένο ιδιοκτήτη του νέου business friendly κόμματος;
Είναι έστω κάτι από όλα αυτά που βλέπουμε και ακούμε νέο και ασυνήθιστο, τη στιγμή που το έργο επαναλαμβάνεται μέρα με την ημέρα;
Που λοιπόν βρίσκεται η «είδηση» που γεμίζει δελτία και καρέκλες στα πάνελ των πρωινάδικων;
Η «πρώτη φορά Αριστερά», κατέληξε να αποτελεί την… «Μουρτζούκου» του πολιτικού συστήματος.
Περιφερόμενη από κανάλι σε κανάλι, απαξιώνεται, πέφτει σε αντιφάσεις και αδυνατεί να πείσει το αδηφάγο κοινό, που όμως την παρακολουθεί (αλλά δεν την ακολουθεί) όπως θα έβλεπε μια καθημερινή σειρά του Νίκου Φώσκολου, στις χρυσές εποχές της τηλεόρασης.
Και αν χάσεις και κάποιο επεισόδιο, δεν έγινε και κάτι. Το τέλος άλλωστε, λίγο πολύ, το έχεις καταλάβει από τις πρώτες πράξεις του… δράματος!