By 
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
Γράφει ο ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασεολόγος και κριτικός
Κωνσταντίνος Μπούρας
Σοφά μελετημένη και δεξιοτεχνικώς ενορχηστρωμένη εναλλαγή ήχων, ρυθμών, στίχων από όλον τον κόσμο στην θριαμβευτική μαγική συναυλία τού Μίνωος Μάτσα με δημοφιλή ρεμπέτικα, fado, tango και blues σε ένα κατάμεστο Ηρώδειο με ενθουσιώδες κοινό να συμμετέχει συνδημιουργικά τραγουδώντας κι επικροτώντας τούς επί σκηνής διάσημους καλλιτέχνες, που απέδειξαν πως η γνήσια λαϊκότητα σε συνδυασμό με την αυθεντικότητα τού μεταστοιχειωμένου βιώματος δημιουργεί αθάνατες, διαχρονικές μουσικές αποθεώσεις…
Με χαρακτηριστικό υπότιτλο «Τραγούδια τών αγνών και πληγωμένων ψυχών» είναι σαφής η καλλιτεχνική πρόθεσις. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, Ηθική και Αισθητική είναι αλληλένδετα συγκοινωνούντα δοχεία. Οι καλοί κι αγαθοί άνθρωποι υπηρετούν τον Διαφωτισμό και τον Παγκόσμιο Πολιτισμό.
Η υψηλή Τέχνη σε όλες τις μεγάλες φωτεινές εποχές είναι κυρίως λαϊκή. Το ίδιο συνέβη με το αρχαίο δράμα, με την όπερα, με το σαιξπηρικό θέατρο, με την Commedia dell’Arte και με τον Γκολντόνι, με τον Λόπε ντε Βέγκα (που έγραψε περισσότερα από εκατό θεατρικά έργα, όπως άλλωστε κι ο Ευριπίδης).
Οι ρεμπέτες, οι εμπνευστές των blues, οι μέτοικοι που επινόησαν κι εχόρεψαν το tango, οι υπέροχοι λαρυγγισμοί τών fado (που θυμίζουν μανιάτικα, πανάρχαια μοιρολόγια και πολυφωνικά τραγούδια τής Ηπείρου και της χερσονήσου τού Αίμου γενικότερα) έχουν ένα και μόνον κοινό σημείο: την μελωδική κραυγή διαμαρτυρίας τού αδικημένου, τού περιθωριοποιημένου, τού παρία που παράσιτος δεν είναι…
Ο παππούς Μίνως Μάτσας δεν καθιέρωσε απλώς το ρεμπέτικο ως μουσική εκδήλωση γνησίων αισθημάτων αλλά έγραψε και στίχους σε πασίγνωστα, δημοφιλή, χιλιοτραγουδισμένα τραγούδια όπως: «Τη μηχανή παράτα τη» (1950), «Ο Αντώνης ο Βαρκάρης» (1939), «Απόψε στον δικό σου μαχαλά» (1952), «Ο Καϊξής» (1948), «Ο ζόρικος» (1947), «Ντερμπεντέρισσα» (1935), «Είσαι εσύ ο άνθρωπός μου» (1950), και το κορυφαίο «Μινόρε τής αυγής» (1946).
Ο σημερινός παγκόσμιος συνθέτης, μουσουργός και επιφανής δημιουργός Μίνως Μάτσας είναι ο αποτελεσματικότερος, ο εγκυρότερος κι ο επικρατέστερος εκπρόσωπος τής Πολιτιστικής Διπλωματίας για την προβολή τού σύγχρονου Ελληνικού Πολιτισμού σε όλα τα μήκη και πλάτη τής γης.
Εκπληκτικοί όλοι οι διονυσιακοί καλλιτέχνες (ντόπιοι και αλλοδαποί, διεθνείς οπωσδήποτε) έλαμψαν και με τις ατομικές τους επιδόσεις και με την πασιφανή αλληλεγγύη τους (συμμετείχαν ρυθμικά ακόμα κι όταν κάθονταν «στον πάγκο»).
Θέαμα και ακρόαμα παγκόσμιο, απόλυτα ενορχηστρωμένο και συντονισμένο σύμφωνα με την παντοκρατορία τού γνησίως, εντέχνως, αρμονικώς εκφραζομένου βιωμένου αισθήματος.
Σε αυτό το μαγικό ταξίδι συναντήθηκαν οι ανεξίτηλες μορφές Μάρκου Βαμβακάρη, Βασίλη Τσιτσάνη, Γιάννη Παπαϊωάννου, Robert Johnson, Amalia Rodrigues, Carlos Gardel, ενώ διατρέξαμε μυθικούς τόπους από τον Μισισιπή στη Λισαβόνα, στο Buenos Aires.
Η συναυλία πλαισιώθηκε από 15 Έλληνες και ξένους δεξιοτέχνες. Τραγούδησαν ο Κώστας Τριανταφυλλίδης, η Δήμητρα Μωραΐτη, καθώς και οι LINA_, Debora Russ και Eric B. Turner.
