By 
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
Οι πολιτικοί αρχηγοί θα πάνε στην Ανάσταση για να πάρουν το Άγιο Φως και να ακούσουν το «Χριστός Ανέστη». Όλοι τους, εκτός ίσως από τον Δημήτρη Κουτσούμπα, αλλά κι αυτός ανήμερα του Πάσχα όλο και κάποιο στρατόπεδο θα επισκεφθεί για να τσουγκρίσει το κόκκινο αυγό με τους φαντάρους και να πει τα «χρόνια πολλά». Ειδικά φέτος, οι πολιτικοί αρχηγοί και μάλιστα αυτοί των μεγάλων κομμάτων, δεν μπορούν να λείψουν από τις εκκλησίες που θα είναι γεμάτες από το χριστεπώνυμο πλήρωμα.
Οι εκλογές βλέπετε είναι πολύ σοβαρό ζήτημα για να παρατήσουν σύξυλα τα πλήθη των ψηφοφόρων που εκκλησιάζονται και να πάνε κάπου για ήσυχες οικογενειακές πασχαλινές διακοπές. Πολλώ δε μάλλον, όταν πολιτικό σύστημα και εκκλησία είναι περίπου στα χαρακώματα για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών που πρόσφατα ψήφισε η Βουλή. Μην κοιτάτε που ο πρωθυπουργός δείχνει να τα ξαναβρήκε με τον Αρχιεπίσκοπο, από κάτω, στην βάση του εκκλησιάσματος που κομμάτι του άγεται και φέρεται από τους φανατικούς, το πράγμα βράζει ακόμα.
Γι’ αυτό, μην εκπλαγείτε αν θα βλέπετε τους πολιτικούς αρχηγούς στην τηλεόραση κάθε βράδυ να παρακολουθούν σεβαστικά τις Ακολουθίες της Μεγάλης εβδομάδας, με το αναμμένο τους κεράκι πάνω από την ανοικτή Ιερά Σύνοψη, όπως κάνουν οι γιαγιάδες στις εκκλησίες των χωριών και των γειτονιών. Αμφιβάλω βέβαια αν το μυαλό τους θα βρίσκεται πραγματικά στις υπέροχες χριστιανικές Ακολουθίες. Αλλού θα τρέχει σιωπηλά ο νους τους. Η αδυσώπητη μάχη των εκλογών αντίκειται στο πνεύμα αγάπης και καρτερίας που απαιτείται τις άγιες αυτές μέρες.
Αυτή την χρονιά με το ύστερο Πάσχα που γιορτάζεται μόλις έναν μήνα πριν από την Ευρωκάλπη, οι αρχηγοί μάλλον δεν είχαν την απαραίτητη συγκέντρωση για να ακούσουν το «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται» (Κυριακή των Βαΐων) ή το «τον χιτώνα σου βλέπω» (Μεγάλη Δευτέρα) ή το «τροπάριο της Κασσιανής» (Μεγάλη Τρίτη) ή την «Ακολουθία του Νιπτήρος» (Μεγάλη Τετάρτη).
Ενδεχομένως τα Άγια Πάθη και η Σταύρωση (της Μεγάλης Πέμπτης) κάτι να τους είπαν, καθώς καθένας απ’ αυτούς κουβαλά ήδη στην πλάτη του τον μεγάλο ή μικρό σταυρό του, όσο κι αν εμείς θεωρούμε ότι οι πολιτικοί περνάνε μια ξένοιαστη ζωή και κότα. Όσο για την Ταφή (της Μεγάλης Παρασκευής) όλοι τους την απεύχονται, αντιθέτως ελπίζουν να κάνουν κανονική Ανάσταση όχι στις 5 Μαΐου σαν όλους εμάς τους υπόλοιπους, αλλά αργά το βράδυ της 9ης Ιουνίου.
Θα έλεγε κανείς ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κουβαλά δα και κανέναν μαρτυρικό Σταυρό στην πλάτη του, εικάζω όμως βασίμως ότι έτσι ακριβώς νιώθει. Η δεύτερη κυβερνητική θητεία ήταν πάντα μαρτυρική για τους λίγους της ελληνικής ιστορίας που κατάφεραν να την κατακτήσουν. Η κούραση του εκλογικού σώματος που ήδη τον έχει ψηφίσει αρκετές φορές αρχίζει να βαραίνει το φορτίο που κουβαλά ο πρωθυπουργός, οι μικρές και μεγάλες δυσαρέσκειες αθροίζονται, ενώ τα προβλήματα, οι ελλείψεις, οι καθυστερήσεις, δεν μπορούν πια να αποδοθούν σε προηγούμενες κυβερνήσεις. Ανήκουν όλα και ολοκληρωτικά στον αρχηγό που κυβερνά επί πέντε χρόνια.
Αν τα βάλουμε κάτω πιο συγκεκριμένα θα δούμε μια ακρίβεια στα ράφια που αντιστέκεται σε οποιοδήποτε κυβερνητικό μέτρο, μια υπόθεση Τεμπών που συνεχίζει να ευαισθητοποιεί την νεολαία και μεγάλα τμήματα του πληθυσμού που επιμένουν να υποψιάζονται συγκάλυψη ή έστω υπερπροστασία κάποιων κυβερνητικών παραγόντων, θα δούμε μια κάθετη ρωγμή στα συντηρητικά στρώματα που παραδοσιακά στήριζαν την ΝΔ, λόγω της θέσπισης του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Θα δούμε μια εξαιρετικά λαϊκίστικη αντιπολίτευση να τον πολεμά, κάποια θηριώδη δημοσκοπικά ποσοστά των θρησκόληπτων ακροδεξιών σχηματισμών ειδικά στην βόρεια Ελλάδα και την μόνιμη δαμόκλεια σπάθη κάποιου έκτακτου γεγονότος ή μιας φυσικής καταστροφής, που μπορούν την τελευταία στιγμή να ανατρέψουν τα πάντα. Και μόνο αυτά αρκούν για να κάνουν τον Μητσοτάκη να νιώθει περίπου έτοιμος για Σταύρωση.
Μα μην θαρρείτε πως κι ο Στέφανος Κασσελάκης βρίσκεται σε πολύ καλύτερη μοίρα. Παρά τις άριστες σχέσεις που διατηρεί με τα θεία, όπως ανακαλύψαμε όταν μάθαμε για το θαύμα στην βάφτιση του και παρά την χαρά που πήρε από την πρόσφατη κρουαζιέρα του, νιώθει κι εκείνος βαρύ στους ώμους του τον πολιτικό Σταυρό που σέρνει. Μ’ ένα κόμμα που δεν ελέγχει παρά μόνο στην κορυφή του, με τους παλιούς αριστερούς Συριζαίους να βυσσοδομούν εναντίον του στα μετόπισθεν και με τις δημοσκοπήσεις να τον δείχνουν αρκετά μακριά από το 17% που είχε το κόμμα όταν του το απέδωσε ο Τσίπρας, κάθε άλλο παρά άνετα θα μπορεί να νιώθει.
Δεν ξέρω αν, σαν Έλληνας της διασποράς, είναι ικανός να παρακολουθήσει την εκκλησιαστική γλώσσα των ύμνων και των μοιρολογιών για τον Ιησού, πάντως το βαρύ και πένθιμο κλίμα της Μεγάλης εβδομάδας δεν ταιριάζει διόλου στο ανάλαφρο και ινφλουενσερικό στυλ που έχει η πολιτική του παρουσία. Ενδεχομένως να βρει ευκαιρία να ζητήσει από τον βασανισμένο Χριστό να του δώσει φώτιση και μερικές καλές ιδέες, ώστε να ανακαλύψει επιτέλους μια στέρεα ιδεολογική βάση για το κόμμα που διαφεντεύει, καθώς το πήρε από την αριστερά αλλά επί του παρόντος δεν το’ χει πάει πουθενά. Του το υπενθυμίζουν κάθε τόσο οι επικριτές του και αυτό δεν μπορεί να το αντέξει, καθότι στις πολυεθνικές εταιρείες της Αμερικής οι CEO δεν υπόκεινται σε τέτοια κριτική. Οπότε, ίσως ακολουθώντας την περιφορά του Επιταφίου, να ζητήσει απλώς από τον θεάνθρωπο να τον οπλίσει με υπομονή, για την (μάλλον πιθανή) περίπτωση να μην πιάσει τον στόχο του 17% στις Ευρωεκλογές και μετά να αντιμετωπίσει το νέο κύμα αμφισβήτησης.
Όσο για τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Νίκο Ανδρουλάκη, μάλλον δεν προβλέπεται να κάνει καλές γιορτές. Θα πορευτεί όλη την Μεγάλη εβδομάδα κουβαλώντας τον Σταυρό των δημοσκοπήσεων που από δεύτερο τον πήγαν τρίτο και συνεχίζουν διαρκώς να τον βυθίζουν. Ανήμπορος να εμπνεύσει και να δώσει προοπτική στο κόμμα του, ικανός να μιλά για ώρες περί των παρακολουθήσεων αλλά για τίποτα άλλο πέραν αυτού, μάλλον ετοιμάζεται μετεκλογικά να έχει την τύχη των καημένων αρνιών του Πάσχα που ήδη κρέμονται στα τσιγκέλια των κρεοπωλείων. Πίσω από τις κολώνες τον περιμένουν οι νεώτεροι του δελφίνοι, ενώ αυτός πασχίζει να μαζέψει γύρω του λίγο κόσμο και να αποδείξει ότι δεν έχει τον περιβόητο ανθρωποδιώχτη. Σκούρα τα πράγματα για τον Νίκο, ολόιδια με τον παραδοσιακά μουντό καιρό της Μεγάλης Παρασκευής.
Υπάρχει βέβαια και ο Κυριάκος Βελόπουλος, ο μόνος που μπορεί να ατενίζει το Πάσχα και τις εκλογές με την βεβαιότητα του κερδισμένου, καθώς το δημοσκοπικό ποσοστό του ξεπερνά σταθερά το 10%.
Αν και δεν πιστεύω πως όταν το πάρει ξέρει μακροπρόθεσμα τι να το κάνει, ο Κυριάκος δεν κατατρύχεται από τέτοιους εσωτερικούς βασανισμούς και αμφιθυμίες. Πάντα θα βρίσκει κάτι εύπεπτο να πουλά στο εκλογικό σώμα, από επιστολές του Ιησού μέχρι συντάξεις τεσσάρων χιλιάδων ευρώ. Είναι ειδικός στα συμπληρώματα διατροφής και στα μαντζούνια, έχει στις αποθήκες του μπόλικο κοπανιστό αέρα και μπάλες από κουτόχορτο ώστε να μην ανησυχεί για το μέλλον.
Α ναι, υπάρχει και ο Μήτσος ο Κουτσούμπας, μόνο που αυτός ως οπαδός του επιστημονικού και ιστορικού υλισμού, τα ‘χει όλα λυμένα, δεν πιστεύει σε Σταυρούς, ούτε νιώθει να κουβαλά κάτι αντίστοιχο στην πλάτη του. Αν διατηρήσουν το ποσοστό του ΚΚΕ θα είναι ευτυχέστατος κι ύστερα θα αναλάβει η ιστορική νομοτέλεια να κάνει την δουλειά της, φέρνοντας αργά ή γρήγορα το προλεταριάτο και το κόμμα του στην εξουσία.
