By 
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
Πλάγιος τίτλος: Στην ουσία με τα λάθη τους παρέδωσαν το κόμμα, σ’ έναν νέο που δεν γνωρίζει βασικές έννοιες πολιτικής, ούτε την πολιτική ιστορία της χώρας και πολύ περισσότερο της αριστεράς
Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν μας έχει πει τι θέλει να κάνει σ’ αυτή τη χώρα ή προς τα που θέλει να πάει το κόμμα του. Πιο δεξιά, πιο αριστερά ή αριστεροδεξιά; Μάλλον δεν γνωρίζει ούτε κι ο ίδιος
Η καθοδική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ που ξεκίνησε από το δημοψήφισμα του 2015, φτάνει στο τέλος της, με την αποκαλούμενη ριζοσπαστική αριστερά, να εκπαραθυρώνεται.
Κατά την κυβερνητική θητεία, τα αξιώματα και η λατρεία της εξουσίας που είχε καταλάβει τα στελέχη εκείνης της εποχής, κάλυπτε τα σημάδια της επερχόμενης παρακμής τους, της απουσίας ρεαλιστικής πρότασης για το μέλλον της χώρας, έως ότου αποκαλύφθηκε πως ο κ. Τσίπρας αδυνατούσε να επανεφεύρει τον ΣΥΡΙΖΑ για τη μεταμνημονιακή εποχή που είχε ήδη φτάσει.
Απότομη προσγείωση
Η πτώση ήταν προδιαγεγραμμένη και η διάλυση επισπεύθηκε από τον Στ. Κασσελάκη, που ήρθε εξ Αμερικής για διακοπές στην Ελλάδα τους πήρε το κόμμα και έδρασε ως καταλύτης των εξελίξεων.
Οι νέες αποχωρήσεις και όσες έρθουν στο εγγύς μέλλον δεν είναι οι πρώτες για τον ΣΥΡΙΖΑ. Από το 2015 έχουν αποχωρήσει ο κ. Βαρουφάκης, ο κ. Λαφαζάνης με 25 βουλευτές, η κα Κωνσταντοπούλου, που ίδρυσαν δικά τους κόμματα. Τώρα έφυγε ο κ. Τσακαλώτος με μια βουλευτή και μια μεγάλη ομάδα ιστορικών στελεχών που θεωρούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ σπίτι τους, οικογένεια τους. Η κα Αχτσιόγλου με 5-6 βουλευτές είναι με το ένα πόδι έξω, όπως και η ομάδα Τεμπονέρα.
Χαμένο πλεονέκτημα
Η ριζοσπαστική αριστερά τα στελέχη της οποίας οδύρονται γιατί εκδιώχθηκαν από το κόμμα τους από έναν …παρείσακτο, είχαν απολέσει προ πολλού το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς. Το απώλεσαν , όταν για την εξουσία συνεργάστηκαν με τον ακροδεξιών απόψεων Πάνο Καμμένο, όταν εξαπάτησαν στη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικου λαού με το δημοψήφισμα, όταν έφεραν το τρίτο και αχρείαστο μνημόνιο.
Και αυτό που δεν μπόρεσε να κάνει ο κ. Τσίπρας, να αλλάξει την εικόνα και την πολιτική του κόμματος του, το έκανε ο Στέφανος Κασσελάκης.
Με επιχειρηματικούς όρους ο νέος πρόεδρος, προχώρησε ως μάνατζερ, σε επιθετική “εξαγορά” ενός κόμματος και τώρα βρίσκεται στο στάδιο της αναδιάρθρωσης του με στόχο να γίνει ξανά ελκυστικό και να διεκδικήσει την εξουσία. Διώχνει όλους εκείνους που θεωρούνται αριστερά βαρίδια, τους παλιούς “ιδιοκτήτες” του ΣΥΡΙΖΑ, την ιστορική καρδιά του κόμματος, για να το ανανεώσει. Κανείς όμως δεν γνωρίζει , ίσως ούτε και αυτός, με ποιους θα γίνει η ανανέωση και με ποια πολιτική πρόταση.
Μπορεί να πει κανείς πως η ζωή ξεπέρασε τα στελέχη του άκρατου λαϊκισμού και του κοινωνικού διχασμού , δεν άντεξαν στην κανονικότητα, αλλά άλλο επιχείρηση και άλλο κόμμα.
Αποχωρήσεις
Η αποχώρηση των ιστορικών στελεχών, η ισχυρή κόντρα με το στρατόπεδο της κας Αχτσιόγλου – η οποία τον αποκάλεσε ακροδεξιό – και η έλλειψη συγκολλητικής πρότασης εξουσίας αναμένεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη βάση του κόμματος. Σύμφωνα με τον πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών, ο κ. Κασσελάκης έλαβε 66. 000 ψήφους και οι απέναντι του -πλην του κ Παπά- 68.000 ψήφους.
Οι δημοσκόποι προβλέπουν πως το ΠΑΣΟΚ στις προσεχείς δημοσκοπήσεις θα βρίσκεται στη δεύτερη θέση και ο ΣΥΡΙΖΑ θα κονταροχτυπιέται με το ΚΚΕ που φλερτάρει με διψήφιο ποσοστό μετά από 40 χρόνια σε μονοψήφια νούμερα.
Λάθη και αποσύνθεση
Ο ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίζαμε αποσυντίθεται με ταχύτητα. Αποδείχτηκε πυροτέχνημα της κρίσης και της οργής. Η παρέα που κυβερνούσε, μετά την ήττα του 2019 δεν αντιλήφθηκε πως οι πολίτες ζητούσαν διέξοδο προς τα εμπρός και όχι πισωγυρίσματα. Αυτή τη διέξοδο έδωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την οικονομική πρότασή του για την ανάπτυξη της χώρας.
Ποτέ δεν συζήτησαν για τα λάθη τους, ποτέ δεν έκαναν αυτοκριτική, σε κανένα συνέδριο δεν αναζήτησαν ευθύνες, λάθη. Τα έβαζαν όλα κάτω από το χαλί και προχωρούσαν στα τυφλά.
Το ίδιο έγινε και τώρα. Όσοι ήθελαν να γίνουν αρχηγοί έβαλαν το κάρο μπροστά από το άλογο. Η σίγουρη για πρόεδρος, κα Αχτσιόγλου, έχασε το κόμμα μέσα από τα χέρια της. Βιαζόταν να γίνει αρχηγός χωρίς καμιά ουσιαστική πρόταση εκσυγχρονισμού του, που αποζητούσε η βάση. Χωρίς συνέδριο που θα έβαζε τις πολιτικές και ιδεολογικές βάσεις τις οποίες θα υπηρετούσε ο νέος αρχηγός.
Η άμετρη φιλοδοξία και σιγουριά οδήγησαν το κόμμα στον Στέφανο Κασσελάκη, και αυτός με τη σειρά του απαξίωσε πλήρως τα όργανα του κόμματος που είχαν αφυδατωθεί από τους προηγούμενους.
Κασσελάκης, ο άγνωστος
Στην ουσία με τα λάθη τους παρέδωσαν το κόμμα, σ’ έναν νέο που δεν γνωρίζει βασικές έννοιες πολιτικής, ούτε την πολιτική ιστορία της χώρας και πολύ περισσότερο της αριστεράς , αν και η τελευταία δεν θα του χρειαστεί .
Έναν, που άγεται και φέρεται από τον κ. Πολάκη, που το σκοτεινό δίκτυο των τρολ, το οποίο αποκάλυψε ο Σκουρλέτης τον διαφημίζει ως σωτήρα. Όμως το διαδίκτυο, τα κλικ και τα like δεν αφορούσαν ποτέ την κοινωνία και τα προβλήματα της. Ο διαδικτυακός καυγάς στα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με καυγά σε μια γειτονιά. Γίνεται μεταξύ τους.
Έναν πρόεδρο που δεν μας έχει πει τι θέλει να κάνει σ’ αυτή τη χώρα ή προς τα που θέλει να πάει το κόμμα του. Πιο δεξιά, πιο αριστερά ή αριστεροδεξιά; Μάλλον δεν γνωρίζει ούτε κι ο ίδιος, ψάχνεται , εκτός κι ο κ Πολάκης έχει έτοιμο το σχέδιο του και δεν μένει παρά να το αναγνώσει.
Το ότι χτύπησε το χέρι στο βήμα της Κ.Ε. δεν του προσδίδει στιβαρότητα και πολιτική οντότητα. Αυτή θα την κερδίζει με αγώνα, γνώσεις, χρόνο και εμπειρία. Κυρίως όμως όταν θα κάνει το δεύτερο βήμα του, να δημιουργήσει ένα νέο ΣΥΡΙΖΑ με νέα πρόσωπα, νέες ιδέες, νέους στόχους. Όταν ανοίξει τα χαρτιά του και κονταροχτυπηθεί με τους πολιτικούς του αντιπάλους με επιχειρήματα και προτάσεις.
Προς το παρόν οδεύει δημοσκοπικά από τη δεύτερη στην τρίτη θέση και σε μονοψήφια νούμερα.
Συρρίκνωσε το κόμμα, αλλά στο χέρι του είναι να το ανατάξει. Το ερώτημα είναι αν μπορεί και αν έχει το χρόνο μέχρι τις ευρωεκλογές χωρίς να πέσει από εσωκομματικές τρικλοποδιές ή από δικές του αστοχίες. Ίσως προλάβει να μάθει αυτό που είπε ο Μάο Τσε Τουνγκ πως “η πολιτική είναι αναίμακτος πόλεμος. Ο πόλεμος είναι αιματηρή πολιτική”.
