By 
Με δύο ζητήματα ασχολείται, από ότι μαθαίνουμε, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, την εκλογή της κας Έφης Αχτσιόγλου στη θέση που άφησε κενή και τη σύσταση «Ιδρύματος Αλεξίου Τσίπρα»!
Ως πρώην πρωθυπουργός, το δικαιούται, όπως πολλοί πριν από αυτόν. Θέλει να αφήσει την πολιτική παρακαταθήκη του στην ιστορία και τους Έλληνες. Ολόκληρη ή τη μισή;
Γιατί η εκλεκτή του υποψήφια στην ομιλία της, στο Ωδείο Αθηνών, αναφέρθηκε μόνο σε δύο «κορυφαίες στιγμές» του κ. Τσίπρα: «Στην ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας υπό συνθήκες χρεοκοπίας και στο συνέδριο του 2022 που πάρθηκε η απόφαση διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ».
Προσπέρασε το δημοψήφισμα, την «κωλοτούμπα», το τρίτο μνημόνιο, τη φορολαίλαπα, την κυβερνητική αποτυχία, αλλά παραδόξως ξέχασε και τη συμφωνία των Πρεσπών, για την οποία περηφανεύεται ο πρώην πρωθυπουργός και που, φυσικά, θα κατέχει σημαντική θέση στο Ίδρυμά του, όποτε κι αν γίνει.
Η τεχνητή ωραιοποίηση
Η ωραιοποίηση της πολιτικής φυσιογνωμίας και πρακτικής του ΣΥΡΙΖΑ και η ηρωοποίηση του ηγέτη τους, είχε αναχθεί σε ύψιστο κομματικό και πολιτικό καθήκον όλων των στελεχών, ακολουθώντας πρακτικές αρχηγικών κομμάτων. Ισχύει και τώρα που ο Τσίπρας είναι πρώην.
Παραβλέπω τον σουρεαλισμό της πολιτικής παρακαταθήκης -είναι σύνηθες φαινόμενο στον ΣΥΡΙΖΑ- και παραμένω στις εκλογικές διαδικασίες και στον κ. Τσίπρα, ο οποίος στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του στο Ζάππειο δήλωσε «παρών και τώρα και κατά και μετά τις εκλογές» του νέου αρχηγού του κόμματος.
Τι σημαίνει αυτό, δεν μας το εξήγησε. Σημαίνει ότι θα παρεμβαίνει στις εσωκομματικές διαδικασίες, ότι είναι εγγυητής της ενότητας; Μέχρι στιγμής δεν έχουμε καμιά δημόσια παρέμβαση του για τις απόψεις του. Ανεπίσημα όμως δείχνει να κινείται προς την εκλεκτή του κα Αχτσιόγλου και συμφωνούν πως η εκλογή του νέου προέδρου πρέπει να τελειώσει με fast track διαδικασίες κι ας «πληγωθεί» η εικόνα του από μια νέα ήττα στις περιφερειακές εκλογές.
Μην αρχίσουν τα μαχαιρώματα
Να μην πάρει χρόνο και αρχίσουν τα μαχαιρώματα, οι αποκαλύψεις και η ειλικρινής αυτοκριτική, που θα βγάλει στο φως, πολιτικές και ιδεολογικές αντιφάσεις, προγραμματικές αδυναμίες, λάθη προσώπων, παραλείψεις, φοιτητική ανεμελιά και μια παρέα ταβερνιακή που διαχειριζόταν τον ΣΥΡΙΖΑ .
Έτσι θα κουκουλωθούν οι υπαίτιοι και τα αίτια της μεγάλης συντριβής, που ξεκίνησε μετά το 2015 και καταγράφηκε σε αλλεπάλληλες εκλογές, χωρίς κανείς τόσα χρόνια να παραλάβει το μήνυμα των ψηφοφόρων του κόμματος στην Κουμουνδούρου. Ακόμα κι αν το παραλάμβαναν, ίσως, να μην το κατανοούσαν και να το έβαζαν κάτω από το χαλί για να συνεχίσουν την ανέμελη ζωή τους.
Η Αχτσιόγλου και το «δίκιο» της
Γι’ αυτό η κα Αχτσιόγλου, όταν ανακοίνωσε την υποψηφιότητα της, ξέχασε τι εστί ΣΥΡΙΖΑ. Ξέχασε ακόμα και πολλά χαρακτηριστικά του εαυτού της, όπως το αριστερό πάθος της, το δόγμα της πως «η κανονικότητα δεν ταιριάζει στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η αναταραχή» και «διέσχισε τη σκέψη μας» με μια ωραία έκθεση που πλημμύριζε με το «εγώ» της.
Είπε πως η υποψηφιότητά της αφορά όλους: «Αφορά την Ελλάδα, αφορά την κοινωνία». Από πότε την κοινωνία;
Πρώτα απ’ όλα, αφορά τον εαυτό της, δεύτερον τον Αλέξη Τσίπρα που την προωθεί, τρίτο το κόμμα άντε και τα μέλη που θα ψηφίσουν. Και εδώ τελειώνουμε. Για να αφορά όλους, θα πρέπει πρώτα να εκλεγεί και κατόπιν να μας πει πως θα πολιτευτεί και τι πρεσβεύει για τη χώρα. Ακούσαμε όμορφα καλογραμμένα λόγια, που από το κόμμα της και τον κ. Τσίπρα, ο ελληνικός λαός έχει χορτάσει τόσο που τα απέρριψε σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2015 και μετά. Ούτε κι αυτό ακόμα δεν έγινε αντιληπτό από τα μεγαλοστελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Σκέφτεστε πόσο κουραστικό θα ήταν να ακούμε από κάθε υποψήφιο για την προεδρία ενός κόμματος πως η υποψηφιότητα του αφορά την Ελλάδα;
Ως πολιτική της πρόταση της καταγράφηκε η φράση «είμαι με το δίκιο». Τουλάχιστον το ΚΚΕ το προσδιορίζει περισσότερο όταν φωνάζει πως «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», η ίδια το περιέβαλε με περισσή ασάφεια. Ποιου το δίκιο; Του εργάτη, του εργοδότη, του επιχειρηματία, του εφοπλιστή, του άνεργου, της νοικοκυράς, του μικρομεσαίου; Με αυτή την απορία θα μείνω…
Μου έφερε στη σκέψη κάτι από τις ομιλίες Ανδρουλάκη, όταν αναφέρεται γενικώς στη σοσιαλδημοκρατία, «δια πάσαν νόσον…».
Βεβαίως έχουμε χρόνο μπροστά μας να ακούσουμε περισσότερα, καθώς περιμένουμε και τους υπόλοιπους υποψήφιους, που φαίνεται, πως απλά θα πλαισιώσουν την κα Αχτσιόγλου. Τον Ε. Τσακαλώτο, τον Ν. Παππά, ίσως και τον Πολάκη που θέλει να καταμετρήσει τη δύναμη του στο κόμμα, για παν ενδεχόμενο.
Τουλάχιστον, αυτή τη φορά, δεν θα είναι ένας υποψήφιος και αυτό αποτελεί τεράστιο βήμα στην αργή πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την εσωκομματική δημοκρατία, την οποία έχουν κερδίσει τα λεγόμενα αστικά κόμματα εδώ και δεκαετίες…
Παράκλητος ο Τσίπρας
Πρωτοκλασάτα στελέχη και φίλοι του πρώην προέδρου βλέποντας πως κανείς, δεν φαίνεται αυτή την ώρα ικανός να αναστήσει το κόμμα που οδηγείται σε αναταράξεις. Μάλιστα, ζητούν από τον κ. Τσίπρα να παρέμβει και να βάλει κάποια τάξη στο μαγαζί που διοικούσε από το 2008. Η αλήθεια είναι πως, παρότι πρώτος λαϊκιστής, τοξικός, διχαστικός, με εμμονή στις υπερβολές και τα ψέματα, ο Αλέξης Τσίπρας ήταν η συγκολλητική ουσία στις συνιστώσες που τώρα ανασυντάσσονται και αυξάνονται. Αλλά φυσικά και δεν θα επιστρέψει και δεν θα παρέμβει ανοιχτά σ’ ένα κόμμα που πνέει τα λοίσθια. Ως «παρών» όμως θα κατευθύνει τις εσωκομματικές εξελίξεις ώστε να ολοκληρωθούν γρήγορα πριν ανοίξουν τα στόματα και η πολιτική του παρακαταθήκη σκιαστεί και από εσωκομματικά μαχαιρώματα.
«Ο κάθε ένας με το μπόι και τη σκιά του» είπε απευθυνόμενη στον πρώην πρόεδρο της, η κα Σακοράφα, που πρόλαβε και παραιτήθηκε από το… Βαρουφάκειο Ίδρυμα πριν τη διαγράψουν. Κάπως έτσι το έκανε και ο Τσίπρας και άφησε πίσω του τα «ορφανά» του να μετρηθούν με το μπόι τους και όχι με τη σκιά τους, για την καρέκλα του.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press του Σαββάτου
