By 
Του Πάνου Μπαΐλη
Ο επικεφαλής της προεκλογικής καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ, καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, κ. Νίκος Μαραντζίδης ποτέ δεν είχε καλές σχέσεις με την Αριστερά. Το 2011 μας είχε ενημερώσει ότι ο παππούς του Νικολάϊ Μαράντσοφ (Καθημερινή) ήταν ταχυδακτυλουργός στο επάγγελμα και περιόδευε στις αρχές της δεκαετίας του ΄30 ανά την Ελλάδα χρησιμοποιώντας, κατά περίσταση τα επώνυμα Μαραντζίδης ή Μαραντζόπουλος.
Η πορεία του παππού του, ως ταχυδακτυλουργού, παραμένει άγνωστη. Αντίθετα η ανάγκη του ΣΥΡΙΖΑ για ταχυδακτυλουργικές παρεμβάσεις προκειμένου να ανακτήσει το χαμένο έδαφος είναι κάτι παραπάνω από πασιφανής. Το αν είναι και αποτελεσματική θα φανεί το βράδυ των εκλογών της 25ης Ιουνίου.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Τσίπρας πήρε πάνω του το «παιχνίδι» στη λογική του «όλα για όλα». Έδωσε όμως και το στίγμα των προθέσεών του για το τι θα ακολουθήσει, στην περίπτωση εκείνη που το κόμμα του θα κινηθεί πέριξ του 20% ή και ποιο κάτω. Θα θέσει τον εαυτό του στη διάθεση του κόμματος, θα αναλάβει την ευθύνη και θα αποσύρει εαυτόν και αλλήλους από τη βιτρίνα και θα προσπαθήσει να απορροφήσει τους κραδασμούς της ήττας και τις συνέπειες της εσωστρέφειας, η οποία μοιραία θα κυριαρχήσει στον ΣΥΡΙΖΑ.
Λάθος διαπιστώσεις
Ο Τσίπρας και οι στενοί του συνεργάτες αναλύοντας το αποτέλεσμα της κάλπης κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι έφταιξε το γεγονός ότι δεν κατάφεραν να… επικοινωνήσουν το πρόγραμμά τους. Χρόνο είχαν, ικανά στελέχη είχαν (στην πλειονότητά τους-είχαν διατελέσει υπουργοί την περίοδο 2015-2019), αλλά και κανάλια, εφημερίδες, site, social media για να απλώσουν …τις θέσεις τους.
Δεν τα κατάφεραν. Δεν εστίασαν στα πεπραγμένα της Ν.Δ και το μέλλον αλλά στον Μητσοτάκη «της γνωστής οικογενείας» ,ενώ επένδυσαν και στο θολό μήνυμα του Ανδρουλάκη για συνεργασία, υπό την προϋπόθεση επιλογής πρωθυπουργού κοινής αποδοχής.
Εκ του αποτελέσματος, φαίνεται ότι απέτυχαν χρήσιμοι και βολικοί εχθροί, δημοσκόποι και δημοσιογράφοι βγήκαν από το κάδρο των ευθυνών, αναγκαστικά, και ο ρόλος των «διαμορφωτών της κοινής γνώμης» πέρασε σε νέα Task Force (α λα Κουμουνδούρου). Ο κ. Μαραντζίδης, τον οποίο και η «Αυγή» είχε κατηγορήσει για αντικομμουνισμό, ανάλαβε να παρακολουθεί τις δημοσκοπήσεις κλπ. Μακροπρόθεσμα ίσως αυτό να είχε αποτέλεσμα. Στο διάστημα που απομένει μπορεί «εν κινήσει’ να εξελιχτούν σε οδοδείκτες; Λογικά όχι.
Τα νέα πρόσωπα
Αυτό όμως είναι ένα θέμα που αφορά τον Τσίπρα και τον τρόπο που θέλει να επικοινωνήσει τον πολιτικό του λόγο. Προεκλογικά ακύρωσε το προηγούμενο επιτελείο δίνοντας τα κλειδιά στην κυρία Τσαπανίδου. Τώρα ακύρωσε την ομάδα που είχε σηκώσει το βάρος της αντιπολίτευσης της Ν.Δ τοποθετώντας στην πρώτη γραμμή νέα στελέχη, με άποψη, γνώσεις και λιγότερο φωνακλάδες. Το βάρος θα σηκώσουν ο κ. Μαραντζίδης, ως άνθρωπος που γνωρίζει, όπως λέει τους «κουκουέδες» από τη μία και από την άλλη ο Διονύσης Τεμπονέρας, ο οποίος φέρει ένα όνομα που είναι θετικά φορτισμένο στον κόσμο της αριστεράς λόγω της δολοφονίας του πατέρα του, Νίκου.
Αυτό είναι αρκετό; Συνήθως αυτά δεν είναι παρά κενοί συμβολισμοί που έχουν περισσότερο ακτιβίστικο χαρακτήρα. Ο ακτιβισμός είναι καλός για να προβάλλεις ένα πρόβλημα, όχι για να το λύσεις…
Δίπλα σε αυτούς εξέχουσα θέση έχει και ο καθηγητής κ. Νικόλας Φαραντούρης, ο οποίος ήδη έχει κάνει αισθητή την παρουσία του στα τηλεοπτικά πάνελ. Με δυνατή φωνή και τεχνικές να «κερδίσω τις εντυπώσεις» κραδαίνει διάφορα στατιστικά στοιχεία για αυξήσεις κλπ. καταγγέλλοντας τη Ν.Δ. Και αυτός, όπως και οι υπόλοιποι, αναλώνονται στο να πείσουν τους πολίτες ότι το λάδι που αγοράζουν είναι πιο ακριβό. Ε, και; Ο πολίτης το γνωρίζει , όπως το γνώρισε καλύτερα από όλους και αυτό που θέλει είναι χειροπιαστές λύσεις και όχι θεωρίες.
Η κοροϊδία διπλή
Πάνε οι υποκλοπές, πάνε όλα τα άλλα και η νέα ομάδα εστιάζει πλέον στην καθημερινότητα του ψηφοφόρου. Η κοροϊδία διπλή. Στις εκλογές της 21ης Μαΐου, προσπάθησαν να μας πείσουν ότι κινδυνεύει η δημοκρατία. Τώρα ότι έρχεται πείνα. Δικαίωμά τους να το πιστεύουν. Αλλά αυτό το επικοινωνιακό άλμα μπορεί να φέρει αποτελέσματα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα; Το βέβαιο είναι ότι θα φέρει σύγχυση, εκτός αν ο Μαραντζίδης εντρύφησε στην τέχνη του ταχυδακτυλουργού…
Η επιλογή Μαραντζίδη και το ΚΚΕ
Η ένταξη του Νίκου Μαραντζίδη στην ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία φιλοδοξεί να ανατρέψει το εκλογικό αποτέλεσμα της κάλπης ενόχλησε το ΚΚΕ, όχι για τις ικανότητες του καθηγητή, αλλά τις «αντικομμουνιστικές» του θέσεις για τις οποίες του έχει ασκηθεί έντονη κριτική κατά το παρελθόν. Με αφορμή το βιβλίο του «Στη σκιά του Στάλιν» ο «Ριζοσπάστης» τον Απρίλιο του 2023, αφού αναλύει τη «διαστρέβλωση» των γεγονότων, κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για οπορτουνισμό και όχι μόνο: «Η πρόσφατη σύμπλευση του Μαραντζίδη με τον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ενός συγγραφέα με οργανική σχέση με ιμπεριαλιστικά κέντρα, είναι το άλλο πρόσωπο της ολοκλήρωσης της μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ από οπορτουνιστικό (ως ΣΥΝ αρχικά) σε αστικό κόμμα. Γεγονός που στην ιστοριογραφική του προέκταση σηματοδοτείται από την ταύτισή του με τις αντιλήψεις της αστικής ιστοριογραφίας», επισημαίνει.
Το ΚΚΕ κατηγορεί, επίσης, τον ΣΥΡΙΖΑ ότι πρόκειται για «αριστερά του αστικού συστήματος». Αυτό φανερώνει η προσπάθεια αποστασιοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ από ιστορικούς και αντίστοιχες επεξεργασίες που, αν και προέρχονται από τις γραμμές ή από τη θεωρητική παράδοσή του, τώρα λογίζονται ως ξένο σώμα. Έτσι κι αλλιώς, δεν θέλει πλέον να παρουσιάζεται ως συνέχεια του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, όπως λάθρα επιχειρούσε κάποτε, αλλά ως η αριστερά του αστικού πολιτικού συστήματος».
Ενδεικτικό, ότι πρώτο θέμα στις συζητήσεις μεταξύ αριστερών στο twitter είναι η επιλογή Μαραντζίδη, με τα σχόλια να είναι ιδιαιτέρως επικριτικά. Μιλούν για «σεσημασμένο αντικομουνιστή», «εκφραστή της θεωρίας των δύο άκρων», «παραχαράκτη της ιστορίας» και εξαπολύουν προσωπική επίθεση στον Αλέξη Τσίπρα χρεώνοντάς του την επιλογή, με κάποιους μάλιστα να μην διστάζουν να καταλήξουν και στο σκληρό συμπέρασμα ότι «Αριστερός και ΣΥΡΙΖΑ» είναι πλέον έννοιες ασύμβατες…
