By 
Ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε να παραιτηθεί αλλά δεν παραιτήθηκε. Μας εξήγησε το γιατί, αλλά δεν μας είπε τι θα κάνει αν επαναληφθεί η συντριπτική ήττα του κόμματος του στις 25 Ιουνίου.
Ίσως έπραξε σωστά, να παραμείνει αυτόν το μήνα και να σκεφτεί με ψυχρή λογική την προσωπική πολιτική επιβίωση του. Όμως στην Κουμουνδούρου καταγράφεται ήδη ένα κλίμα αναμονής για τις εξελίξεις που μπορεί να ακολουθήσουν και ένα κλίμα αναχωρητισμού.
Στη ΝΔ, δεν τους πέφτει λόγος αλλά κάποιοι σκέφτονται με διαφορετική λογική, σημειώνοντας πως ίσως θα ήταν καλύτερα να έχουν ως αντίπαλο, έναν τοξικό μεν, αλλά «πολυτραυματία» αρχηγό που θα μετρά πέντε συνεχείς μεγάλες ήττες στην πλάτη του.
Ευρισκόμενος ο κ. Τσίπρας σε σύγχυση από το σοκ , ακολούθησε την πρώτη συμβουλή που έπεσε στα πόδια του, του Δ. Παπαδημούλη. Να βγάλει μπροστά καμιά δεκαριά φρέσκα πρόσωπα από το κόμμα του, για να αλλάξει την εικόνα. Λες και για την κατάρρευση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ φταίνε τα πρόσωπα που τον περιέβαλλαν και όχι ο ίδιος και η αλαζονεία του που εδράζεται στο γεγονός, πως δεν είχε επαφή με την πραγματικότητα, με την κοινωνία, ούτε καν με τις δημοσκοπήσεις, ενώ είχε εξοβελίσει τη λογική και την αλήθεια από το λόγο του.
Σύγχυση σε ΣΥΡΙΖΑ -ΠΑΣΟΚ
Οι πολίτες αποφάσισαν τί θέλουν, στις 21 Μαΐου, ποια κυβέρνηση, ποιον κυβερνήτη και ποιό πολιτικό και οικονομικό πρόγραμμα.
Στις δεύτερες εκλογές θα κληθούν να επιβεβαιώσουν δυο πράγματα. Οτι ο κ. Μητσοτάκης θα κυβερνήσει για τα επόμενα 4 χρόνια με μια πλειοψηφία που θα εξαρτηθεί από την πιθανή είσοδο δύο ακόμα κομμάτων στη Βουλή και το συσχετισμό δυνάμεων στην κεντροαριστερά, μετά την κατάρρευση της απλής αναλογικής, που αποτελούσε το στρατηγικό εφεύρημα του κ. Τσίπρα για να βάλει «τρικλοποδιά» στον αντίπαλο του. Εφεύρημα που, τελικά, άνοιξε έναν λάκκο, στον οποίο έπεσε ο ίδιος μέσα.
Ωστόσο τα δυο κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ παλεύουν με αντικρουόμενα επιχειρήματα στοχεύοντας τον Μητσοτάκη και σε μια επίδειξη αντιδεξιάς ρητορικής για να πάρουν, το ένα, ψήφους από το άλλο. Όπως όμως βρίσκουν οι δημοσκόποι, το εκλογικό κοινό της ΝΔ είναι «μπετοναρισμένο» και δεν πρόκειται να συγκινηθεί από αντιδεξιές κορώνες, που άλλωστε δεν ακουμπούν το κεντρώο προφίλ του Μητσοτάκη.
Ο Τσίπρας ήδη προβάλλει το… φόβητρο της «παντοδυναμίας» της ΝΔ και ο Ανδρουλάκης την άρνηση του να στηρίξει κυβέρνηση Μητσοτάκη, ακόμα κι αν έχει 149 έδρες στη Βουλή. Τι ισχύει η «παντοδυναμία» ή η αδυναμία απόκτησης πλειοψηφίας;
Κανείς από τους δύο, δεν μιλά για υποκλοπές, για κατάρρευση θεσμών και Δημοκρατίας στη χώρα, για τους νεκρούς της πανδημίας ακόμα και για τα Τέμπη. Λες και ο Μητσοτάκης πέρασε από τη κολυμβήθρα του Σιλωάμ, ή απλά γιατί οι αντίπαλοι του, κατάλαβαν, πως άλλα είναι τα μεγάλα διαχρονικά προβλήματα που ενδιαφέρουν τους πολίτες.
Έτσι, αναγκαστικά τώρα, η προεκλογική συζήτηση μέχρι στιγμής, εισέρχεται σε θέματα οικονομίας, ανάπτυξης, αύξησης του εθνικού πλούτου και φορολογίας, που τα δύο κόμματα δεν διαθέτουν και τα πιο αξιόπιστα προγράμματα, ενώ τα νέα στελέχη τους, που βγάζουν στα τηλεοπτικά παράθυρα, εμφανίζονται αδιάβαστα, με πολλά φάλτσα.
Με λίγα λόγια έφτασαν να συζητούν την ατζέντα της ΝΔ, αυτό που απέφευγαν όλη την προηγούμενη προεκλογική περίοδο. Και το απέφευγαν γιατί υστερούν. Τα προγράμματά τους γεμάτα ευχολόγια, αοριστίες, ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και ακοστολόγητα. Η πρόκληση του κ. Μητσοτάκη στο ντιμπέιτ, να κοστολογηθούν τα οικονομικά προγράμματα τους από την τράπεζα της Ελλάδος ή από άλλη ανεξάρτητη αρχή δεν βρήκε ανταπόκριση. Πολιτικάντηδες είναι, όχι ηλίθιοι για να αποκαλυφθούν.
«Ευνουχισμός» επιχειρηματικότητας στο κατώφλι της κεντροαριστεράς
Οι ψηφοφόροι γνωρίζουν πια – ύστερα από τη δραματική δεκαετή περιπέτεια που πέρασαν – πως η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου τους περνά, μέσα από την ελεύθερη οικονομία, τις επενδύσεις, την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη που παράγει πλούτο. Αν ευνουχίσεις την επιχειρηματικότητα με φορομπηχτικές πολιτικές, θα συμβούν τρία πράγματα. Ή θα σηκωθούν να φύγουν από τη χώρα οι εταιρείες, όπως έκαναν, όταν τους κατέβαζαν τα ρολά οι «σύντροφοι» του ΚΚΕ ή θα φυτοζωούν απολύοντας εργαζόμενους και αναζητώντας κρατικές δουλειές ή θα σπάσουν κάθε ρεκόρ φοροδιαφυγής.
Η Αριστερά όμως παραμένει αμετακίνητη στη λογική οτι το χρήμα στο κράτος έρχεται από την υπερφορολόγηση και όχι από την ανάπτυξη. Και καθότι έχει ως κεντρική πολιτική της την επιβολή φόρων, στους «έχοντες και κατέχοντες», όπως λέει, αρνείται να προσδιορίσει προεκλογικά τα υπό φορολογία εισοδήματα και μετεκλογικά κάνει επιδρομή τους μικρομεσαίους.
Με τραγικό τρόπο η κα Φωτίου προσδιόρισε το μέσο εισόδημα στα 5.000 ευρώ το χρόνο. Το έκαναν και το 2015 στοχοποιώντας τους μικρομεσαίους, τους «κυρ Παντελήδες» όπως τους αποκαλούσαν ειρωνικά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά οι «κυρ Παντελήδες» πήραν τελικά την εκδίκηση τους μετατρέποντας σε …μικρομεσαίο τον ΣΥΡΙΖΑ.
Tα μερίσματα
Τώρα μιλούν πάλι για φορολογία του πλούτου με την αύξηση των φόρων στα μερίσματα ακόμα και των ΙΚΕ. Το δύσκολο 2015, ξέχασαν να φορολογήσουν τους ολιγάρχες της χώρας, τους άφησαν στο απυρόβλητο σε μια σκληρή περίοδο για τον ελληνικό λαό. Προτίμησαν τα γιότ τους για τις διακοπές τους παρά τη φορολόγηση των κερδών τους.
Έτσι τώρα φτάσαμε στο σημείο να συναγωνίζονται ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ποιός θα φορολογήσει περισσότερο τα μερίσματα. Ο κ. Τσίπρας πονηρός, μόλις είδε το λάκκο, έκανε πίσω γρήγορα και δήλωσε πως τα έσοδα από τη φορολογία των μερισμάτων δεν είναι πολλά και δεν αποτελεί προτεραιότητα του ΣΥΡΙΖΑ, άσχετα αν υπάρχει στο πρόγραμμα του. Έμεινε ο Ανδρουλάκης να υπερασπίζεται μόνος την πολιτική του στα παράθυρα.
Στον ΣΥΡΙΖΑ καταγράφονται σπασμωδικές κινήσεις μιας πανικόβλητης ηγεσίας που πελαγοδρομεί μεταξύ, φόρων στους έχοντες για να πλησιάσει τα φτωχά στρώματα του πληθυσμού, και επιτροπών για κάθε κομματική «νόσο» και απαγόρευση εμφανίσεων υποψηφίων. Τι θα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι θα μείνουν στις ντουλάπες τους κλεισμένοι και θα ελευθερωθούν όταν τελειώσουν οι εκλογές;
Κανένα νέο πρόσωπο δεν μπορεί να σβήσει τις οδυνηρές μνήμες από το 2015 και τα τραγικά στρατηγικά λάθη της αντιπολιτευτικής του περιόδου. Στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν ποιά είναι η λύση σε μια ήττα. Παραίτηση και εκλογή νέου αρχηγού. Ο παλιός παίρνει τα λάθη και τις αμαρτίες μαζί του.
