By 
Από τους ναούς και τα μοναστήρια βρέθηκαν στο «ναό της δημοκρατίας». Με επίκληση του Θείου και του σεβασμού στην χριστιανική παράδοση πολίτες και ομάδες που βρίσκονται κοντά στην Εκκλησία, μέσα από κομματικούς σχηματισμούς, προσπάθησαν να εκφράσουν τα πιστεύω τους, μέσα από κοσμικές διαδικασίες και να εισέλθουν στη Βουλή στο όνομα της «καθαρής ορθοδοξίας». Και όλα αυτά, όταν η επιρροή της Εκκλησίας έχει πέσει στο 64%, ποσοστό μικρότερο και από αυτό του ραδιοφώνου. (Δέκα χρόνια πριν η Εκκλησία ήταν μαζί με τον στρατό εκ των βασικών πυλώνων της κοινωνίας με ποσοστά άνω του 80%).
Η παρουσία της «Νίκης» στις περασμένες εκλογές έρχεται να προστεθεί στις προσπάθειες εκπροσώπησης στη Βουλή ως συγκροτημένο κόμμα που στηρίζεται σε απόψεις και θέσεις τις οποίες δεν υιοθετεί η επίσημη Εκκλησία αλλά και μέσα από κινήσεις που εκφεύγουν της αποστολής των κληρικών.
Όμως οι προσπάθειες αυτόνομης έκφρασης των ορθοδόξων στη Βουλή δεν είναι καινούργιες. Από το 1953 ο Νίκος Ψαρουδάκης με την «Χριστιανική Δημοκρατία» επιχείρησε να εισάγει στην πολιτική ζωή του τόπου, σε μια ιδιαίτερα ταραγμένη περιοχή, το λόγο της Εκκλησίας. Οι απόπειρες έπεσαν στο κενό. Ο ίδιος ο Ψαρουδάκης όμως δεν είχε καμία σχέση με τους ακραίους και τους ζηλωτές της πίστης. Το αντίθετο. Είχε καθαρές απόψεις και για τον λόγο αυτό, την περίοδο της χούντας, εξορίστηκε. Συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, εξελέγη βουλευτής επικρατείας του 1989. Στη συνέχεια εγκατάλειψε την πολιτική. Το 1990 ίδρυσε «Ορθόδοξο Μέτωπο» και εξέδωσε το ομώνυμο περιοδικό. Η επίσημη Εκκλησία το 2006 τον τίμησε με το μετάλλιο του Αποστόλου Παύλου αλλά ποτέ δεν τον στήριξε ανοικτά. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το ανώτερο ποσοστό που συγκέντρωσε δεν ξεπέρασε ποτέ το 0,18%. Όλα άλλαξαν όταν πολίτες και πολιτικοί, οι οποίοι κινούνταν στα δεξιά της Ν.Δ, θέλησαν να «υψώσουν» ανάχωμα στην εκκοσμίκευση της Εκκλησίας και την απώλεια της «εθνικής ταυτότητας», μέσω κομμάτων τα οποία ευαγγελίζονται την επαναφορά στην κοινωνία της ορθόδοξης παράδοσης.
Ο Γιώργος Καρατζαφέρης
Τον δρόμο άνοιξε ο Γιώργος Καρατζαφέρης ο οποίος ίδρυσε τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό (ΛΑΟΣ) το 2004. Ήταν το πρώτο κόμματα που «επένδυσε» στην Εκκλησία και το θρησκευτικό συναίσθημα. Ήταν δε, η πρώτη φορά που ένα κόμμα κατάφερε να συγκεντρώσει υψηλά ποσοστά. Στις εκλογές του 2004 έλαβε 162.151 ψήφους και ποσοστό 2,19% μένοντας εκτός Βουλής για λίγους ψήφους.
Στις εκλογές του 2007 και του 2009 που ακολούθησαν αύξησε τη δύναμή του με αντίστοιχα ποσοστά 3,80 % (271.809 ψήφοι) και 5,63 %(386.205 ψήφοι) και εισήλθε στη Βουλή, έχοντας εν μέρει και την αποδοχή της επίσημης Εκκλησίας, την οποία στήριξε στο θέμα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες.
Παρά τις προσπάθειες όμως οι ζηλωτές των μοναστηριών και των ναών δεν «ήπιαν νερό στο όνομά του» κατατάσσοντας το ΛΑΟΣ στα συστημικά κόμματα. Από τις εκλογές του 2012 άρχισε η αντίστροφη μέτρηση με αποτέλεσμα να μη μπει στη Βουλή. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2015 συγκέντρωσε μόλις το 1,03 %.
Το… παιδί του ο Βελόπουλος
Το ποσοστό αποθάρρυνε τον κ. Καρατζαφέρη ο οποίος αποσύρθηκε, ωστόσο, ένα δικό του παιδί ο Κυριάκος Βελόπουλος, είχε δημιουργήσει το κοινό του με τηλεπωλήσεις αντικειμένων τα οποία προέρχονται, κατά κύριο λόγο, από μονές του Αγίου Όρους. Ίδρυσε την «Ελληνική Λύση» και η πρώτη του απόπειρα στις εκλογές του 2019 στέφεται με επιτυχία. Τα μνημόνια, η συμφωνία των Πρεσπών, αξιοποιήθηκαν από τον κ. Βελόπουλο ο οποίος ψηφίστηκε από 209.290 πολίτες και συγκέντρωσε ποσοστό 3,70 %. Στις περασμένες εκλογές αυξάνει τις ψήφους σε 262.498 και ποσοστό 4,45%.
Αν και η επίσημη Εκκλησία, φρόντισε να κρατήσει αποστάσεις από τον κ. Βελόπουλο (πολλοί μητροπολίτες έμμεσα καταδίκασαν στο «Χριστεμπόριο») η «Ελληνική Λύση» έβγαινε καθημερινά ενισχυμένη, πότε επικαλούμενη τη διαφθορά της κοινωνίας (γάμοι ομόφυλων ζευγαριών κλπ), και πότε τους κινδύνους για το έθνος (μεταναστευτικό, στήριξη της Ουκρανίας) δημιουργώντας έναν ισχυρό πόλο με τις… ευλογίες των ζηλωτών. Και ενώ όλο αυτό έμοιαζε με αυθεντική έκφραση της καθαρής ορθοδοξίας ο κ.Βελόπουλος πλέον δεν είναι μόνος.
Και ξαφνικά οι «ψεκ»
Μοναστήρια ,αλλά και πολλοί ναοί σε ολόκληρη τη χώρα με την ανοχή πολλών μητροπολιτών βρήκαν νέα πρόσωπα και κόμματα να εκφράσουν την αντίθεσή τους στο σύστημα. Ο Δημήτρης Νατσιός, με το κόμμα “ΝΙΚΗ” και με τις ευλογίες των ζηλωτών και ρωσόφιλων μοναστηριών ήρθε στο προσκήνιο και διεκδίκησε την ψήφο των πιστών. Αν και πρωτοεμφανιζόμενος, συγκέντρωσε 170.424 ψήφους και ποσοστό 2,92%, προκαλώντας ταραχή. Η «Νίκη» όμως δεν γεννήθηκε ξαφνικά. Το 2008 ιδρύθηκε το κόμμα «Κοινωνία -Πολιτική Παράταξη Συνεχιστών του Καποδίστρια» με επικεφαλής τον Μιχάλη Ηλιάδη. Το κόμμα συγκεντρώνει χαμηλά ποσοστά στις εκλογές του 2012, επανέρχεται στις εκλογές του 2015, χωρίς επιτυχία. Στο κόμμα αυτό το οποίο αποσύρθηκε συμμετείχε ως στέλεχος και ο Πρόεδρος της “Νίκης” Δημήτρης Νατσιός.
Από τον Ψαρουδάκη στο σήμερα
Αξιοσημείωτο είναι οτι απ’ όλα τα κόμματα που επένδυσαν στο θρησκευτικό συναίσθημα από την μεταπολίτευση και μετά ελάχιστα κατάφεραν να εξασφαλίσουν υψηλά ποσοστά. Στο διάστημα, από τη Χριστιανική Δημοκρατία του Ψαρουδάκη ως τη Νίκη, είχαμε πολλές προσπάθειες οι οποίες αποδείχτηκαν θνησιγενείς, όπως η «Ελληνική Χριστοκοινωνική κίνηση-Πατριωτική Δεξιά» του Γρηγόρη Μιχαλόπουλου, η οποία στις εκλογές του 1985 συγκεντρώνει μόλις 175 ψήφους. Στις εκλογές του 1996 εμφανίστηκε το «Ελληνορθόδοξο Εθνικό Μέτωπο» του Ανδρέα Πετρόπουλου που κατάφερε να συγκεντρώσει μόλις 163 ψήφους
Το 2000 προέκυψε η «Χριστοπιστία» του Ευστάθιου Πατσαντζή. Έλαβε 305 ψήφους με τον ιδιόρρυθμο πρόεδρό του να επιδίδεται σε εμφανίσεις εντυπωσιασμού στο Σύνταγμα…
Το 2013 ιδρύθηκε από τον πρώην βουλευτή της ΝΔ Νίκο Νικολόπουλο το «Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος» το οποίο όμως συμμετείχε στις εκλογές μέσω των ΑΝΕΛ.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press του Σαββάτου
